FanFic.nl

The Eyes of a Stranger

Paranoid

“Ty. -Wow! Is het zo koud buiten?”�
‘Bill. Nee, ik heb een trage bloedcirculatie.”� De handen ontvouwden zich. Er lag een plezierige glimlach op de lippen van de vampier. Het bezorgde mij een rilling. Hij had niet eens bloed vloeien in zijn lichaam, niet van zichzelf tenminste.
“Hm.”� De ogen van Ty waren nauwsluitend. “Je mag ook wat meer in de zon liggen. Ik dacht dat niemand Rain kon overtreffen. Ik heb er nog nooit zo naast gelegen.”� De oude vertrouwde vriend die eerst sprak zonder goed over na te denken was terug van weggeweest. Sinds het overlijden van Jader was hij ontzettend stil geworden. Hem nu zo zien, met Bill, deed mij voorzichtig glimlachen.
“Van de zon krijg ik allergische reacties, die mijd ik liever.”� Hij kwam zo voorbereid over, dat verbaasde mij. Ty was niet een doorzichtig persoon. Hij wist juist mensen te verassen met zijn onverwachte vragen.
“Dat is niet iets wat elke dag hoor?”� rolde Ty’s zin uit tot een vraag. De wenkbrauwen van de jongen met de dreadlocks verdwenen onder de bandana die om zijn hoofd gebonden zat. Was de spanning niet om te snijden, dan had ik hard in de lach geschoten om het gezicht die hij erbij trok. Maar in de plaats daar van stond ik bevroren naast de zwartharige jongen. Zou Ty iets doorhebben? Wat er gebeurt er wanneer hij dat doet? In secondes schoten er allemaal angstvallige beelden door mijn hoofd. Ik begon te twijfelen aan mezelf, of Bill meenemen naar de buitenwereld wel het juiste was. Eerst was ik er zo overtuigd van. Opnieuw had ik mezelf en iemand anders meegesleurd in mijn overtuigingskracht.
“Rain, kan ik je even onder vier ogen spreken?”� Voor een moment voelde ik mij terug een kind die betrapt was op iets wat niet mocht. In de gang stond mij een straf op te wachten. “-Waar heb je hem vandaan geplukt?”� klonk het sissend uit de mond van Ty. Zijn stemgeluid deed mij nog kleiner voelen.
“Hij is een vriend van mij.”� Ik had gehoopt dat wanneer ik dit uitsprak ik ook zeker klonk, maar ik had steken losgelaten waardoor hij er makkelijk doorheen kon prikken.
“Je weet dat vrienden in deze wereld een andere betekenis hebben,”� vervolgde hij met dezelfde intonatie.
Mijn voortanden begroef ik in mijn onderlip vooraleer ik sprak: “Dat betekent dus dat ik jou ook niet kan vertrouwen? Is dat wat je bedoeld, Ty?”� Het puntje van mijn tong tipte naar het bloed die uit mijn gesprongen lip kwam.
“Wat bazel je nou? Ik ken jou al sinds mijn twaalfde! Een band van tien jaar moet toch wel wat vertrouwen scheppen?!”� Zijn woede uitte zich via zijn stem en hand, die had zich aan mijn mouw vastgegrepen. Gedwongen werd ik dichter naar hem toegetrokken. Vluchtig keek ik naar de deurpost waar Bill achter stond te wachten.
“Klopt, die is er ook. En Bill ken ik vanaf mijn achtste.”� Zijn hand gleed van mijn arm. Ik keek in twee vergrote ogen van verbazing. Ik wist niet of dit het juiste was om te zeggen, maar deze bedrukte situatie dwong mij om iets te zeggen.
“En dan verzwijg je hem van ons?”� Ty wist zijn stem moeilijk te bedwingen tot fluisteren, hij leek uit zijn vel te springen. Hem boos krijgen was het laatste wat ik wilde.
“Jader kende hem..”� Het floepte eruit voor ik er erg in had. Ik gebruikte een dode als getuigen. Ty zou er nooit achter kunnen komen of het waar was. En hij zou het dan ook nooit weten, maar die waarheid ging wel aan mij knagen om te kunnen ontsnappen.
“Is dat zo? Wat maakt hem zo belangrijk dat zelfs Jader er niets over heeft verteld.”� Mijn uitweg hieruit werd steeds kleiner.
“Dat is hij niet. Nou ja. Jader heeft hem toen hij klein was wel eens gezien, voordat we een bende startte. Ik heb Bill daarna niet zoveel meer gezien.”� Er ontstond zweet in mijn handen. Ik haatte het om te liegen tegen hem. Het kon alleen niet anders, het was niet aan mij om een geheim te vertellen die ik niet eens bezat. Als Bill het wilde vertellen, dan moest het uit zijn mond komen.
“Hm.”� De lichaam van Ty ontspande zich weer. In zijn ogen hing nog achterdocht, wat mij vertelde dat ik op mijn tellen moest passen. Ty was te vergelijken met een Pitbull, wanneer hij iets rook moest hij het vinden en wanneer hij het vond dan beet hij zich eraan vast totdat hij won. Totdat Bills geheimen waren doodgebloed.
“Laten we naar binnen gaan. Wat wilde je mij vertellen?”� Met angst in het lichaam door mijn eigen verontrustende gedachte, wist ik de getinte jongen naar binnen te leidde. De donkere ogen van Ty keken vluchtig over zijn schouder naar de excentrieke jongen die geen stap had verplaatst sinds ze hem hadden achtergelaten.
“Ik wil ophef creëren. Namens de dood van Jader en om te laten weten dat we er nog steeds zijn, dat de mensen nog steeds ergens in kunnen geloven. “ Volgens mij was het onbewust dat hij fluisterde, zodat Bill niet met een halfoor kon meeluisteren. Dacht hij echt dat ik een infiltrant van de regering in het hart van onze benden toeliet? Over welke twaalfjarige vertrouwen had hij het daarnet dan over?
Zonder te kijken taste ik met mijn hand voorzichtig naar achteren. Bij het voelen van koude vingers, trok ik Bill dichter naar mij toe. Hij torende boven ons uit, doordat ik en Ty over een tafel gebogen zaten waar het plan over verspreid lag.
Ik voelde het lichaam van Ty verstenen, maar hij liet zijn stem als een opgenomen bandje afspelen en vertelde zo de aanpak van het plan.

“Volgens mij vertrouwd hij mij niet helemaal,”� sprak Bill op een rustige toon. We waren net een stap buiten. De zon scheen nog even fel, alleen lag ze lager door de tijd die was gevorderd. Ze straalde recht in ons gezicht, zoals een echte herfstzon dat hoorde te doen. Het liet mij opzij kijken, waardoor ik twee witblauwe ogen zag terug blikken.
“Let daar maar niet op, hij komt er wel overheen. Het is hem geleerd eerst te wantrouwen voor te vertrouwen. Je hebt zelf al gemerkt hoe graag de regering ons dood wilt hebben.”�
Boven de ogen van Bill ontstond een frons. Hij stopte met zijn galante passen, noodgedwongen moest ik ook stoppen met lopen en keek hem vragend aan.
“Over dat. Jou zal ik met al mijn macht beschermen, maar meer kan ik niet doen. Er wordt met vuur gespeeld en ik wil niet dat je nog een dierbaar iemand hierdoor verliest. Je hebt al gemerkt hoe genadeloos ze zijn. Dit doen ze zonder blikken of blozen weer.”� Ik nam zijn gewaarwording in mij op. Door zijn lange en tengere postuur oogde hij fragiel, maar toch bezat de man angstzweet op de dag dat ik vrij kwam. Hij leek Bill te herkennen.
“Ik geloof dat je dit wel kan,”� was mijn standpunt. Secuur peilde ik zijn reactie; de jongen liet geen emoties vrij. “Om de een of andere reden is de regering doodsbang voor jou. Ik denk dat ze meer weten dan de gewone burger.”�
“Die man was bang geworden van mijn onverwachte kracht. Hij sprak wartaal, omdat hij de dood voor ogen zag.”� De blik van Bill was ijzig. De lijn, waarvan ik had gedacht dat ik deze voorgoed had uitgewist, werd voor de neus van mijn schoenen getrokken. Ik mocht geen stap verder.
“Lieg niet.”� Letterlijk en figuurlijk overschreed ik zijn lijn; ik bemoeide mij verder met hem en zette een stap dichter naar hem toe. “Je bent gewoon bang om je macht te gebruiken. Telkens loop je voor de feiten weg. Dat noem ik laf.”� De woorden spuwden ik uit in zijn gezicht. Hij mocht het weten.
Bill was stilgevallen. Hij keerde zijn hoofd verscheidene kanten op, leek de stad in zich op te nemen. Dit was weer zo’n moment dat ik in zijn hoofd wilde kruipen. Horen wat hij dacht, zien wat hij zag. Wie weet visualiseerde hij een herrezen Berlijn?
“Je hebt gelijk.”� Ik was terug in zijn gezichtsveld. Het opvlammende paars in zijn ogen was van deze afstand net te zien. “Maar ik had je al verteld dat ik nauwelijks tot geen gebruik wil maken van mijn kracht. Het is zoals het is.”� Hij liep door, met zijn handen in zijn jaszakken. Met een opengevallen mond keek ik gade.
“Dus dit is het, hè? Jij hebt het doel in je leven gevonden en ik moet het doen met de dromen die ik heb? Volgens jou is het prima zo? De honger, de straffen, de moorden, allemaal geen probleem. Wat een egoïstische zak ben je!”� De opkomende woede liet mijn bloed koken. Vuisten waren gebald en ogen vernauwd.
Mijn tirade liet hem omdraaien.

Reacties: