FanFic.nl

Discover - a Heartland story

Heartland

Mijn hart bonkte in mijn keel. Ik had dit misschien al eerder gedaan, maar toch kon ik nog altijd gesnapt worden. Ik haalde het schilderij van de muur af. De ijzeren kluisdeur kwam tevoorschijn. Met in mijn linkerhand de envelop en mijn rechterhand op de nummertoetsjes van de kluism typte ik de code i: '74187', zei ik hardop terwijl het intypte. De kluis maakte een 'klik' geluid en de kluisdeur opende zich. Allemaal biljetten lagen netjes en geordend op stapeltjes in de kluis. Hoeveel zal ik pakken? Snel grijpte mijn hand naar 2 netjes ingepakte pakketjes van zo'n 1000 dollar. Ik pakte er nog 1. Hmm..nu heb ik 3000 dollar. Snel griste ik nog zo'n 7 pakketjes mee en sloot ik de kluisdeur. Nu had ik mooi 10000 dollar, dacht ik. Eenmaal in mijn eigen kamer deed ik de pakketjes in een kartonnen doosje. Ik deed het kartonnen doosje in een grote envelop. Toen schoot me iets te binnen. Het schilderij zat nog niet voor de kluis. Ik rende zo snel als ik kon weer terug naar mijn moeders kamer en hing het schilderij weer op zijn plaats. Ik sloot de deur achter me dicht en ging weer naar mijn eigen kamer. Nou ja, kamer. Het was meer een oud en vies kamertje met een matras, die er nog net in paste, in het midden. Ik had een vliesdeken en geen kussen. Ik werd, ik wou het niet toegeven, mishandeld. Ik kreeg weinig eten en ik werd geslagen. De nare gedachten over dat ze me zou snappen zaten in mijn hoofd vastgelijmd. Ik trok mijn jas aan en rende naar buiten met de envelop. Ik ging deze keer de envelop naar een paardenranche brengen. Paarden waren een grote passie van mij, en dan ook echt waren. Toen ik 2 jaar geleden meedeed aan een wedstrijd, kreeg ik een ongeluk. Mijn paard begon plotseling te steigeren en werd wild. Hij ging op en neer, en ik kon me niet meer vasthouden. Ik viel, en hij stapte een paar keer op me. Ik had mijn ribben gebroken en mijn arm uit de kom. Mijn gezicht zat vol met schaafwonden en sneeën. Ik was bang voor paarden geworden. Toch wou ik Heartland helpen. Ik stapte op mijn fiets en reed weg. Van een asfalt weg sloeg ik af naar een zandweg. Er waren bochten maar ook bijna eindeloze stukken rechtdoor. Ik kon opeens rechtsafslaan waar ik verderop een poort met 'Heartland' zag. Deze weg moest ik in. Ik reed door, onder de poort door en het erf op. Daar zag ik een meisje met donkerblonde haren mij naderen. 'Hoi, ik ben Amy. Welkom op Heartland, kan ik iets voor je doen?', vroeg ze vriendelijk. 'Ehh, nee. Ik kom gewoon even kijken', antwoordde ik en ze knikte en liep weer weg. Ik zag een grote stal en daarnaast een huisje. Ik liet mijn fiets op de grond vallen en liep richting het huis. Ik ging door het hekje en legde de envelop voor de deur neer. Snel liep ik weer weg. Als iemand zag dat ik voor die deur zomaar 10000 euro neerlegde, zouden ze me gaan ondervragen. Hoe ik aan het geld kwam, waarom ik het geld geef, waar ik vandaan kwam, enzovoort. Ik rende naar mijn fiets en reed snel het erf af, toen ik plotseling 'Hé! Wacht jij!', achter me hoorde. Ik keek verschrikt achterom. Een oude man stond met de envelop in de deuropening te zwaaien. Een jongen die bij de stal stond en de oude man zag, keek naar mij. Hij gooide zijn spullen die hij beet had neer, en rende naar mij toe. Snel fietste ik verder weg. Ook Amy kwam kijken en ging, op een paard, achter mij aan. De jongen had intussen een brommer gepakt en ging, achter Amy, mij achterna. Ik werd bang. 'Dief! Stop jij!', schreeuwde de jongen achter mij. Dief? Dacht hij nu opeens dat ik een dief was? Mijn voeten begonnen pijn te doen en ook mijn benen konden het niet lang meer volhouden. Amy naderde mij en ook de jongen was niet ver weg meer. Opeens hoorde ik naast mij het gesnuif van een paard. Amy reed op een paard naast mij. Ik schrok toen het paard dichterbij mij kwam. Ik belandde met mijn fietswiel in een goot en viel van mijn fiets....

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.