FanFic.nl

I know you're a player, a heartbreaker. ~ Justin Bieber

O.1

'Madison? Madison! Kom uit je kamer!' Mijn vader gooit de deur open en kijkt me woedend aan. 'Wat denk jij nou? Zomaar weglopen! En wat spook je daar uit?' Hij zwaait dreigend met een riem in de lucht. Hij pakt mijn dagboek af en ik kijk hem bang aan.
'Blijf af! Dat is mijn dagboek.'
'Een dagboek? Wat is dat voor een onzin.' Hij opent het lichtroze boekje en leest wat er staat. 'Wat is er mis met jou Madison! Mij belachelijk maken in dat klote boekje van je!'
'Geef terug!' roep ik. Maar hij gooit hem het raam uit, en een auto rijdt er over heen.
'Klootzak! Ik.. ik haat je!'
'Zo praat je niet tegen je vader!' Met een pets komt de riem op mijn bovenarm terecht.
Ik bijt op mijn lip van de pijn, tranen schieten in mijn ogen. 'Hou op, verdomme! Het waren gewoon mijn frustraties, ik moest het kwijt, niks meer.'
'Je liegt. Je meent alles. Elke woord.' Pats. De riem laat een grote rode striem op mijn huid achter. 'Je hoort je vader met respect te behandelen! Niet alsof ik je vriendinnetje van school ben!' De riem komt hard op mijn rug neer.
Ik spring van het bed en probeer hem te ontwijken. Ik open de deur, maar mijn vader duwt me weer weg. Mijn moeder staat in de deuropening en bekijkt met betraande ogen hoe mijn vader me slaat. Op de achtergrond staat Pearl te jammeren, en ze trekt aan mijn moeders arm. Pearl wilt er iets van zeggen, maar ook zij is bang.
'Ik ben blij dat je naar een andere school gaat. Een goede straf. Je zult die andere vriendinnen niet meer zien. Ze komen hier ook niet binnen, hoor je.' Dreigend wijst mijn vader met de riem in mijn richting. Ik knik bang.
'En je gaat nu slapen. Je gaat morgen naar school. De deur gaat op slot, je gaat hier niet weg.' gaat hij verder.
'Lieverd, gaat dat niet iets te ver?' zegt mijn moeder.
'Papa, ze moet toch ook naar de wc!' zegt Pearl.
'Niks mee te maken.' zegt mijn vader dwars. 'Straks loopt ze nog weg ook. Zie ik dat mormel wel voor aan.'
'Ja, dat zou ik zeker doen! Maar sluit me maar op, het is net een gevangenis hier!' schreeuw ik. Pets. Nog een klap met de riem. Mijn vader loopt de kamer uit en draait hem op slot.
Huilend val ik op bed neer.

Rond halfzeven in de ochtend word ik wakker uit een vreemde droom. Ik hoor het gerammel van kopjes en het dichtslaan van een kastje. Ik hoor mijn vader wat tegen mijn moeder brommen. Ik leg mijn oor tegen de deur en flarden van het gesprek waren een beetje hoorbaar.
'De deur... nachtslot. ... beter. ...andere maatregelen. Eigenwijs rotkind. ... eigen bestwil. Denk je dat ik dit leuk vind?'
'... te ver. Lieverd, wat... te bereiken?'
Mijn vader is dus nog boos. Gisteravond was hij dronken, dat rook ik. Maar hij loopt nu nog te schreeuwen. Ik klop hard op de deur. 'Doe die deur open! Ik wil eruit. HALLO!'
Met een klik gaat de deur open. Daar staat Pearl. 'Goedemorgen Madison..'
'Goedemorgen.'
'Hoe gaat het?'
'Wat denk je zelf.'
'Sorry, ik..' 'Ik heb fucking de hele nacht opgesloten gezeten. Tuurlijk gaat het slecht.' onderbreek ik haar.
'Ja, snap ik..' Ze kijkt me droevig aan.
'Sorry Pearl, jij kan er niks aan doen.' Ik geef haar een knuffel en loop naar beneden. Het valt stil als ik de kamer binnenkom.
Mijn moeder schenkt een mok thee voor me in en gaat aan de ontbijttafel zitten.
Ik ga zitten en roer een beetje afwezig in mijn mok.
Mijn moeder kijkt me bezorgd aan. 'Wil je wat eten? Wat fruit, of een broodje?'
Ik schud mijn hoofd. 'Ik heb geen trek. Ik ga douchen en naar school.'
Ik loop naar de badkamer, neem een snelle douche en kleed me aan.
Ik ga voor de spiegel staan en kijk naar mijn gezicht. Ik zie een beetje wit. Ik doe mijn makeup en gebruik wat meer rouge dan normaal. Ik bekijk het resultaat, en mijn witte gezicht is zo goed als verdwenen.
Met een neppe glimlach loop ik de woonkamer weer in.
'Ik ga, dag.' Ik geef mijn moeder een zoen, en loop weg. Als ik mijn sleutel in het fietsslot steek hoor ik mijn naam.
'Madison! Alles goed?' Lola zet haar fiets op het standaard en kijkt me blij aan.
'Ja, met jou?'
'Prima. Sorry, ik dacht, laat ik een keer eerst naar jou toe komen.'
Shit. Ik heb haar nog niks verteld!
'Lola.. ik.. dat kan niet.'
'Wat bedoel je?'
'Ik ga naar Brooklyn.'
'Brooklyn? Die rijke kakkers school? Wat moet je daar?'
'Ik ben overgeschreven.'
'Wat? Waarom?'
'Dat kan ik niet uitleggen. Maar ik moet nu gaan. Love you.' Ik geef Lola een knuffel en stap op me fiets.

Ik bekijk de school. Best groot, maar heel veel kinderen lopen er niet. Ik loop naar binnen en kijk om me heen.
'Hey! Jij bent zeker die nieuwe leerling. Ik ben Flora.' Een meisje met lang blond haar en blauwe ogen kijkt me vriendelijk aan.
'Ja, klopt. Ik ben Madison. Weet jij waar ik mijn rooster kan halen?'
'Sure. Loop maar mee.'
Ze neemt me mee naar de administratie. Achter de balie zit een oudere vrouw, van rond de 50 jaar schat ik. Ze heeft haar bril op haar neus geschoven en ze kijkt me onderzoekend aan. 'Kan ik je helpen?'
'Ja, ik ben Madison Ray Sullivan. Ik ben nieuw hier op school. Ik kom mijn rooster halen.'
De vrouw tikt wat in op de computer. Ze print iets uit en overhandigt het me. 'Hier is je rooster. Je kluisnummer is 8611, je code staat hier op.' Ze overhandigt nog een klein papiertje. 'Flora helpt je verder wel.'
Zij is ook niet echt de alleraardigste hier. 'Let niet op haar. Dat is miss Atticus. Erg chagrijnig.' zegt Flora, alsof ze mijn gedachte kan lezen.
Ik knik begrijpelijk.
'Je kluisje is hier. De mijne zit daarzo.' Ze knikt daar de andere kant van de hal. 'Naast jou zit.. Bieber. Ugh. Good luck girl.'
Voordat ik nog wat kan vragen, loopt ze weg naar haar eigen kluisje. Wat is er met die Bieber gast?
Ik open mijn kluisje en bekijk de inhoud. Een aantal boeken, verzien van mijn naam.
Ik pak een aantal boeken die ik eerst nodig heb en gooi het kluisje weer dicht. Dan verschijnt het gezicht van een jongen. Hij leunt tegen de kluisjes aan.
Ik bekijk hem. Glanzend bruin haar, schitterende bruine ogen en dan hoef ik nog niet te beginnen over zijn lippen. Wauw.
Hij lacht naar me. 'Onder de indruk?' Hij geeft me een knipoog.
'Ja, sure. En wie ben jij, mag ik vragen?'
'Ik ben Justin. Justin Drew Bieber.'
Dat is de jongen waar Flora het over had.
'Ik ben Madison. Madison Ray Sullivan.'
'Oké, Madison. Leuk je te ontmoeten.' Hij knipoogt weer en loopt weg. Dan komt Flora op me afstormen.
'Blijf uit de buurt van hem, Madison.' zegt ze.
'Waarom?'
De bel gaat. Ze steekt haar arm door die van mij en loopt met me mee.
'Luister, Bieber is.. een playertje. Hij heeft zo'n beetje elk meisje op deze school al gehad. Ook mij.'
'En?'
'Hij flirt met je, laat je verliefd op hem worden, en als jullie wat hebben dumpt hij je. Na een week, maximaal.'
'Hoe lang duurde het bij jou?'
'4 dagen. Ik zei het toch, maximaal een week. Hij heeft geen langere relaties gehad. Die jongen is meisjesgek. Maar hij wilt er niet te lang aan vast zitten, dan wordt hij het zat.'
'Dat is ziek.'
'Weet ik, daarom moet je bij hem uit de buurt blijven.'
'Lastig als zijn kluisje naast die van mij is.'
'Juist.. Ja. Gewoon negeren!'
'Zal ik doen.'
'Wat is je eerste les?'
Ik pak mijn rooster. 'Geschiedenis. Van.. mr Homer?'
'Awesome. De mijne ook. Let's go.'
Flora loopt de hele tijd tegen me te praten onderweg naar het lokaal. Maar mijn gedachten dwalen af naar Justin. Hij leek zo lief, en hij was zo aantrekkelijk. Waarom zou hij zoiets stoms doen?

Reacties: