Hoofdcategorieėn
Home » 30 Seconds to mars » The Road To Happiness » Chapter 27
The Road To Happiness
Chapter 27
Het is vroeg in de ochtend als ik wakker word. Nog geen zeven uur. Dat komt er dus van als ik niet in mijn gewone bed slaap. Ik draai me op mijn rug en lig nog wat na te denken over de gebeurtenissen van de voorbije dag. Nu ik er een nachtje over geslapen heb, lijkt alles ineens zo zinloos. Het was vreselijk om niet bij Jared te kunnen zijn. Om niet samen met hem door te nemen hoe we het gingen aanpakken. Om niet, al was het maar voor het kortste moment, even volledig op te gaan in elkaar zonder de dreiging van een vertrek.
Maar ik ben bang. Bang dat als ik te dicht bij hem kom, het nog meer pijn gaat doen en dat ik zelfs niet in staat ga zijn om hem te laten gaan. Hopelijk begrijpt hij waar die angst vandaan komt.
Met een zucht zet ik me op de rand van het bed. Normaal gezien zou hij nog moeten slapen, maar daar kan ik niet zeker van zijn. Hoewel ik er ergens tegenop zie om hem te zien, snakt het grootste deel van mijn lichaam naar zijn nabijheid. Toch is het beter om hem op een afstand te houden.
Op blote voeten loop ik naar de deur. Zonder geluid te maken ga ik kijken in mijn slaapkamer. Ik heb tenslotte mijn kleren nodig om naar mijn werk te gaan. Als ik hem zie slapen, krijg ik even een krop in mijn keel. Zelfs in zijn slaap ziet hij er gekweld uit. Een schuldgevoel welt in me op. Ik wou hem niet afwijzen, integendeel. Het was het moeilijkste wat ik ooit al gedaan had. Voorzichtig open ik de kleerkast om mijn spullen eruit te halen. Daarna sluip ik op mijn tenen naar de badkamer zodat ik me kan aankleden.
Als ik daar bijna klaar mee ben, is het nog altijd maar kwart na zeven. Het is wel bijna tijd voor Iana’s flesje. Ik loop de badkamer uit en haar kamer binnen. Mijn kleine meid is al wakker en ligt rustig te staren naar de sterretjes en de beertjes die boven haar hangen.
“Good morning, little girl”¯, begroet ik haar met een glimlach. Ik ben intussen al twee maanden gestopt met borstvoeding geven en dus neem ik haar mee naar beneden om een flesje te maken. De zon schijnt al volop, waardoor er een aangename warmte de keuken binnenkomt.
Nadat het flesje gemaakt is, hou ik Iana in mijn armen om het haar te geven. Ze drinkt geduldig en met grote slokken. Blijkbaar had ze honger. Vervolgens zet ik het flesje op tafel om haar een boertje te doen laten. Dat doet ze dan ook met verve en ik schiet in de lach. Genietend hou ik haar dan nog een beetje tegen me aan. Ik ga voor de venster staan en kijk de tuin in. Dit zijn van die momenten waar ik het gevoel heb alles aan te kunnen. De zon verlicht de tuin, de vogels fluiten en de bloemen bloeien.
Mijn rustgevend moment wordt echter verstoord door Jareds stem.
“Good morning”¯, hoor ik hem zeggen. Zijn stem klinkt nog altijd even ruw en intens als de vorige nacht en ongewild komt er kippenvel op mijn armen.
“Good morning”¯, antwoord ik, zonder me naar hem om te draaien. Daardoor zie ik niet dat hij dichter bij komt.
“For a moment there, I thought you weren’t going to come out of that room”¯, zegt hij. Abrupt draai ik me naar hem om, dan pas merkend dat hij veel dichter staat. Omdat hij groter is, krijg ik eerst een prachtig zicht op zijn brede, gespierde borstkas. Daarna kijk ik omhoog, recht in die blauwe ogen die me helemaal van slag maken. Er staat een ruw baardje op zijn kin en ik moet alle moeite van de wereld doen om niet tegen hem aan te leunen en hem hier en nu te verleiden.
“What did you think instead?”¯ vraag ik en ik probeer woede in mijn stem te laten doorkomen, omdat dat makkelijker is om zijn mannelijke uitstraling te negeren. “That I was going to leave my daughter here without even saying hi to her? I’m not a bad mother.”¯
“Of course you are not”¯, zegt hij zacht. “I just wasn’t sure you wanted to see me.”¯
Zijn ogen kijken me nog steeds onderzoekend aan en ik slik mijn opwinding weg. “I want to see you, Jared”¯, antwoord ik als in een roes. “I just can’t be too close to you.”¯
“Why was that again?”¯ vraagt hij. Zijn stem liefkoost me en ik voel mijn zelfbeheersing schieten. Dit keer ben ik niet meer kwaad. Alleen nog maar bang voor het gevoel zonder hem te moeten zijn.
“I’m scared”¯, fluister ik daarom. Ik richt mijn blik naar beneden, maar zijn adamsappel maakt het me ook niet bepaald gemakkelijker. “I’m scared that if I come too close to you, it will hurt more when you’re gone. I can’t take that.”¯
Gekweld tilt hij mijn gezicht naar het zijne op. “And what about this, Alys? Doesn’t this hurt just as much? You can’t ask me to stay away from you. I can’t.”¯
Zijn duim streelt mijn wang en zoekt dan zijn weg over mijn lippen. Het lijkt wel alsof de grond onder me beeft.
“Please don’t do this, Jared”¯, smeek ik en ik zet een stap achteruit, Iana nog altijd dicht tegen me aan houdend voor bescherming.
“So we can’t even talk now?”¯ vraagt hij op dezelfde intense toon die me al de hele tijd gek maakt.
“Yes, we can, just no… no touching”¯, krijg ik er moeizaam uit.
“Are you sure that is what you want?”¯ vraagt hij en weer komt hij dichter.
Angstvallig kijk ik toe hoe hij dichter komt. Ik geef Iana een kusje en mompel “mommy loves you”¯, voor ik haar aan Jared geef.
“Yes”¯, zeg ik met een pijnlijke blik. “And now I have to go. Take good care of her.”¯
Ik loop snel langs hem door, pak mijn werktas en loop het huis uit. Daar had hij me bijna liggen met zijn nabijheid.
Jared houdt Iana intussen stevig tegen zich aan. Hij had de twijfel en pijn wel in mijn ogen gezien. De groene dieptes zeiden duidelijk ‘nee’ op de laatste vraag en hij weet dat hij alles moet doen om me dat te doen inzien. “We’ll get mommy back”¯, fluistert hij tegen zijn dochter. Daarna gaat hij naar boven om haar kleertjes aan te doen.
Het is nog vroeg als ik op mijn werk aankom, maar intussen heb ik toch gegeten. Ik was bij een bakkerij gestopt om er wat broodjes te halen. Jared ook met zijn afleiding. In gedachten verzonken neem ik de eerste dossiers door. Er is nog niemand, dus kan ik rustig alles nakijken. De stilte doet me weer een beetje op adem komen. Misschien had Jared wel gelijk. Het doet inderdaad pijn om hem niet te kunnen aanraken. Zeker als hij me de hele tijd verleidt om het toch te doen.
Om half negen komt Rebecca mijn werkkamer binnen.
“Good, you are already here”¯, zegt ze opgelucht. “I’ve been thinking about you all night! How did his meeting go?”¯
Triest schud ik mijn hoofd. “He has to leave.”¯
“What? How?”¯ Ze sluit mijn deur en zet zich op de stoel voor me.
“The manager already arranged everything. Concert halls, dates, … tickets are being sold right now. It would cost millions to cancel it.”¯
“I don’t believe it”¯, zegt ze zacht. “How are you taking it?”¯
“I’m not”¯, lach ik ongelukkig. “I ran out yesterday. It was impossible to be near him at that moment, so I took a drive. Then I went to his brother, you know, Iana’s godfather and I slapped him in the face for not protecting her. He took care of me a bit and then I went home again.”¯
“So you have talked to Jared about how you are going to deal with this?”¯
“Not quite”¯, zeg ik wat twijfelend. “I’m just scared, Rebecca. I’m scared that if I let him get close to me, it will only hurt more once he’s gone.”¯
“You’re keeping your distance from him then?”¯ parafraseert ze mijn uitleg.
“Yes”¯, geef ik toe. “I don’t know what else to do.”¯
Rebecca glimlacht begrijpend. “What do you want to do, Alyssa?”¯ vraagt ze me dan.
“I wish he didn’t have to go.”¯
“I can imagine that, but it looks like he has to. What do you want to do, now that you know that? And I’m not asking what is best. I’m asking what you want most of all.”¯
Een zwakke glimlach komt om mijn mond. “I want to take the month and a half we have left, off and be with him all the time.”¯
“I don’t think that first part is possible”¯, glimlacht ze. “But the second definitely is.”¯
“But the pain, Rebecca”¯, zeg ik wanhopig.
“Yes, there will be pain”¯, windt ze er geen doekjes om. “But it will be there despite what you do. Just imagine having the chance to be with him and not taking it. And then he has to leave for six months. Can you do that?”¯
Zwijgend laat ik die woorden tot me doordringen.
“I’m not telling you what to do here”¯, gaat Rebecca rustig verder. “And no matter what you choose, I meant what I said yesterday. If there’s anything I can do, I’ll be glad to help. Just think about it.”¯
Ze schuift de stoel naar achter en staat op. “I think your first client is here.”¯
Ik schud mijn hoofd om de gedachten aan wat ze net zei naar achter te dringen. “Okay, let him in. And thank you, Rebecca. I really needed that talk.”¯
“No problem”¯, glimlacht ze.
Ze loopt naar buiten en mijn eerste cliënt komt binnen. De dag kan van start gaan.
De volgende twee dagen doe ik mijn best om zo afstandelijk mogelijk te zijn. Maar het is moeilijk. Jared laat geen kans onbenut om me aan te raken, dicht bij me te komen staan en terwijl op zijn meest sexy manier te spreken. Bovendien brengt hij ook veel tijd in de workout kamer door, waardoor hij er de helft van de tijd halfnaakt uitziet. Het maakt me helemaal overstuur. Langzaam maar zeker weet ik niet meer of dit nu wel de juiste beslissing was. Het doet pijn om hem te zien, om de hunkering in zijn ogen te negeren en om me de hele tijd als een standbeeld te gedragen. Zo gauw hij merkt dat ik vatbaar ben voor zijn aanraking, slaat hij ongenadig toe. Het is hem twee keer bijna gelukt om me te kussen. Iets waar ik wanhopig naar snak. Het praten met hem voldoet al lang niet meer en stilletjesaan raak ik mijn weg kwijt in de eisen die ik mezelf gesteld heb.
Ik ben dan ook blij als ik de dag erna naar mijn ouders kan gaan om Iana af te halen. Een andere omgeving zal me hopelijk goed doen. Mijn mama doet de deur open en merkt natuurlijk meteen dat er iets is.
“You look tired, girl”¯, zegt ze en dat klopt nog ook. Het bed in de logeerkamer is dan wel net zo goed als dat van mijn slaapkamer, maar ik ben het niet gewend om zonder hem te slapen. Wetende dat hij met ontbloot bovenlijf in de kamer wat verderop ligt, helpt daar ook niet aan.
“I am”¯, glimlach ik nogal triest. Ik kom binnen en mijn papa staat er meteen met Iana op de arm. Het kleine meisje giechelt als ze me ziet en een oprecht gevoel van geluk warmt mijn lichaam even op.
“Do you want to talk about it?”¯ vraagt mijn mama en ik neem Iana over en zet me in de zetel.
“Maybe I do”¯, antwoord ik en ik zucht. “It’s about Jared. He has to tour in Europe for six months.”¯
“What?”¯ zeggen mijn ouders tegelijk. “When does he have to leave?”¯
“In October.”¯
“So soon”¯, vindt mijn mama. “Are you going with him?”¯
“I can’t, mom. I have a job here and those people count on me. I can’t stay away for six months.”¯
“She’s right”¯, bevestigt papa. “But what are you going to do instead?”¯
“Stay here”¯, zeg ik botweg.
“But some things have to be arranged, I guess? This is not a little thing. Have you talked to him about it?”¯
Nu blijft het even stil langs mijn kant. Iedereen lijkt dat maar te vragen. Weer een bevestiging dat mijn plan niet werkt.
“No not yet. For the moment we only talk when it’s necessary.”¯
“Why?”¯ vraagt mijn mama niet begrijpend. “He has to leave soon. I would think you want to spend as much time with him as possible.”¯
Weer zwijg ik even, want weer komt die bevestiging van mijn twijfels zwaar aan.
“I’m scared that if I let him come too close, it will hurt more in the end”¯, zeg ik triest. Ik haal eens diep adem om mijn krop te doen zakken.
“I can understand that”¯, zegt mijn papa. “It must be really hard to miss him for so long but what if something happens? Would you want this to be your last memory?
“No”¯, fluistert ge. “But how can I change things now?”¯
“Just go to him now and make up!”¯ zegt mijn mama met een toon van ‘allez, had ge dat zelf nu niet door?’.
“You don’t have to worry, Alyssa. You’re not in this alone. If you want, you can stay here those six months. You and Iana. And we’ll take care of her some more, so you don’t have to worry about that. Jareds mother can help too and Julie and Trey will do the same. We’ll find a way.”¯
“Yes Alyssa”¯, is mijn papa het met haar eens. “Go make things right. You’re getting married soon and you have a wonderful daughter together. Don’t let this come between you, because you’ll regret it.”¯ Het is door de bemoedigende woorden van mijn ouders dat ik besef, echt besef dat ik verkeerd bezig was. Ze hebben gelijk. Ik moet het terug goed maken met hem en wel nu meteen. Wat als er inderdaad iets zou gebeuren met hem of met mij. Ik zou het mezelf nooit vergeven. Als ik denk aan alle keren dat ik Jared de voorbije dagen heb moeten weerstaan, voel ik het verlangen om bij hem te zijn. Ik moet onmiddellijk naar hem toe.
“You’re right”¯, zeg ik daarom ook. “I can’t believe I’ve been so stupid. I was just scared of the consequences.”¯
“And that’s only normal”¯, sust mijn mama me. “You can leave Iana here for one night, so you can really talk things through. We have some of her stuff anyway.”¯
“Are you sure?”¯
“Absolutely”¯, knikt mijn papa. “Just go and don’t worry about her. We’ll take good care of our granddaughter.
Dankbaar sta ik op. Ik geef Iana nog een dikke kus, wieg haar nog even, maar geef haar dan terug aan mijn mama.
“Thank you”¯, zeg ik als ik haar en mijn papa een kus geef. “Without you, it probably would have costed me some time before I realized it. What a waste.”¯
“Precious time”¯, glimlacht mijn mama. “Go now and good luck!”¯
Ik wenk nog eens naar hen en ren dan praktisch naar mijn auto. Hoog tijd dat ik het met hem bijleg en hem eindelijk toelaat. Het komt wel in orde. Wat er ook gebeurt, onze liefde is sterk genoeg om dit te overwinnen. Als iedereen een beetje meehelpt, komt het vast wel goed. Ik rij naar huis en heb sinds lang weer wat vertrouwen in de toekomst. Gelukkig kan ik altijd bij mijn ouders terecht als er een probleem is.
Na een kwartiertje rij ik de oprit van mijn villa op. Ik ben benieuwd naar zijn reactie. Hopelijk heeft hij er nu niet ineens genoeg van. Met een beetje zenuwen ga ik naar binnen. Jared zit in de living tv te kijken als ik binnenkom. Hij ziet er ook moe uit, maar is toch nog even knap als altijd. Op dit moment draagt hij een strak zwart T-shirt waar ik zijn spieren goed in kan zien. Met moeite slik ik mijn brok opwinding door.
Als Jared me ziet, kijkt hij me vragend aan.
“Where is Iana?”¯
“She’s still with my parents. She can stay there for the night.”¯
“Why?”¯ vraagt hij met gefronste wenkbrauwen.
“Because we need to talk”¯, antwoord ik. Hij heeft de spanning in mijn stem gehoord en zet meteen de televisie af.
“You’re not going to leave me, are you?”¯ vraagt hij en even ben ik helemaal van mijn melk. Wat? Hem verlaten? Hoe komt hij daar nu bij? Ik zie de twijfel en angst in zijn ogen en besef nogmaals dat ik dit nooit had mogen doen. Met een voorzichtige glimlach kijk ik hem aan.
“I’m not leaving you, Jared. I couldn’t.”¯
Opluchting is van zijn gezicht af te lezen. Blijkbaar was hij er echt niet gerust op. Hoog tijd om hem duidelijk te maken hoeveel hij voor me betekent.
“I need to explain why I behaved the way I did”¯, begin ik mijn verhaal. Ik blijf op een afstandje van hem staan, want als hij nu dichterbij zou komen, ben ik verloren. “I lean on you, Jared. More than you probably realize. When I come home after a bad day, you’re always there to comfort me. Make me feel better. I don’t even know if you realize you do that. It’s not much, just the little things that make me smile. Like for instance if you help me do the dishes or if you rub my feet when we’re lying on the couch.”¯ Ik glimlach om mijn uitleg kracht bij te zetten. “I need you, more than you know and the thought of you not being here for six months.. I honestly didn’t think I could handle that.”¯
Jared luistert met interesse naar wat ik vertel, maar ik kan uit zijn blik niet afleiden wat hij denkt. “I know it’s pretty selfish, but I just didn’t think of all the people that could help. All I knew was that I needed you and you wouldn’t be there.”¯ Ik haal eens diep adem en ga verder. “Now, it’s because of my parents that I realize that isn’t true. They will help me with everything and I’m sure my brother, Julie and your mother will help me too. So I guess this is what I want to say..”¯
Met een blik vol spijt kijk ik hem aan. “I love you, Jared. I love you so much and it’s because of that love that I believe we can make this. Now, I know it will be hard and I really wished you didn’t have to go; I’m probably going to freak out a few times every day, but.. We can do this. You love touring, you love doing this for your fans and I don’t want to be the one anymore who gives you a bad feeling because of it. I don’t want to pull myself back, afraid of what might happen, when we still have a month and a half to be together and to enjoy ourselves. I want to be with you. After all, you never know what will happen in those six months. I don’t want my last memory of us to be something bad.”¯ Ik kijk hem nog eens met smekende ogen aan. “I want to be with you, Jared. If you’ll still have me.”¯
Jared staat van de zetel op en komt naar me toe. Vlak voor me blijft hij staan en ik leg mijn hoofd wat meer naar achter om hem te kunnen aankijken. Met ogen die donker zijn van passie, streelt hij mijn gezicht. Dan komt zijn hand omhoog om mijn wang te strelen en al die tijd kijk ik hem smekend aan.
Hij lijkt blij met wat ik gezegd heb. Of niet? Het is dan pas, als hij ziet hoe angstig ik naar hem kijk, dat hij glimlacht.
“I’ve missed you so much”¯, fluistert hij, me nog steeds intens aankijkend. Daarna buigt hij zijn hoofd om me te kussen. Ik open mijn lippen om hem te verwelkomen en zucht van plezier als ik zijn zachte lippen op de mijne voel. Zijn mond maakt me helemaal gek. Ik sla mijn armen om zijn hals om hem dichter te trekken en zijn handen strelen me over mijn onderrug. Iedere beweging veroorzaakt een schok van genot. Hier heb ik zo lang op moeten wachten.
Jared verplaatst zijn hand onder mijn bloesje en streelt nu over mijn naakte rug. Zijn warme hand op mijn naakte huid maakt me helemaal van streek.
Wat later, als we in de zetel liggen, komt Jareds hand omhoog om mijn haar van mijn voorhoofd weg te strijken.
“And again we didn’t make it to the bedroom”¯, zegt hij met een grijns. Ik kijk hem aan en zie voor de eerste keer sinds drie dagen weer dat hij oprecht gelukkig lijkt. Daarom glimlach ik tevreden.
“You were too hot to wait”¯, zeg ik zacht.
Hij gaat verder met door mijn haren strelen en kijkt me diep in de ogen. “So were you. I’m so glad you came back to me.”¯
Daardoor word ik weer een beetje verdrietig. “I’m so sorry”¯, zeg ik en ik verplaats mijn blik naar zijn borstkas. Hm, wat een heerlijke borstkas.
“It’s okay”¯, zegt hij, mijn gezicht terug naar hem tillend met zijn vinger. “I had no idea I helped you that much”¯, knipoogt hij daarna om me wat beter te doen voelen.
“You do”¯, blijf ik zacht verder gaan. “You mean so much to me, Jared. You can make my day just by smiling at me. I’m going to miss that so much.”¯
Jared komt naast me liggen. Daarna trekt hij me dicht tegen zich aan. “I’m going to miss you too. You may think that I’m the only one who is helpful on a bad day, but so are you. Seeing you and Iana always makes my day worthwhile.”¯
Ik til mijn gezicht wat naar hem op en kijk hem aan. “I know I said we can do this and I believe we can. I just don’t know if I can…”¯
Hij glimlacht troostend. “It’s like you said. You are not alone in this and neither am I. My brother is going to hear a lot about you. And I’m glad your parents told you they would help too. Maybe that was just what you needed to hear.”¯
“It was”¯, bevestig ik. “They gave me more strength to continue. I can’t believe I thought that not being with you was better. Nothing compares to this feeling.”¯
“Nothing?”¯ vraagt hij plagend en hij legt zijn hand op mijn borst.
“Hmm”¯, antwoord ik zogezegd nadenkend. “Almost nothing.”¯
Jared schiet in de lach en kust me terug met zo’n kracht dat het me duizelt. We blijven erna zeker nog een uur in de zetel liggen. Bij elke minuut die ik in zijn armen lig, krijg ik meer hoop op de toekomst.
Daarna kleden we ons terug aan, maken we samen het eten om het vervolgens gezellig buiten in de tuin op te eten. Er wordt niet echt meer gesproken over hoe we het gaan doen. Dat zijn zorgen voor morgen. Nu genieten we te hard van de tijd die ingehaald moet worden. Er wordt eerst samen uitgebreid een bad genomen, om daarna samen een film te kijken. Met een zak chips en in zijn armen liggend voel ik me alweer een stuk beter. Zijn hand streelt mijn arm waardoor ik mijn aandacht voor de film verlies. Ik zet de zak chips op de salontafel en ga wat hoger zitten, zodat ik hem zacht kan kussen.
Die nacht worden de voorbije pijnlijke dagen voorgoed van ons geheugen gewist.
Reacties:
AWHHHH!!!
OMGGG! Dit is zoooo schattig! Wat ben ik blij dat het niet meer zo awkward tussen hun is!
Goshh, je zou het niet beter kunnen verwoorden allemaal! In het begin van het hoofdstuk keek ik echt heel erg droevig omdat het zoo erg is, maar nu heb ik zo´n grote glimlach op mijn gezicht!
Serieuss, jij kan echt heel goed ervoor zorgen dat ik het verhaal BELEEF.
Oh jaaa!
'Die nacht worden de voorbije pijnlijke dagen voorgoed van ons geheugen gewist.'
Seks, huh??
AWHH!Wat schattiiggg!
Echt AMAZING gedaan, dat meen ik echt. Jij zou zoo een bestseller kunnen schrijven, with no doubt AT ALL.
xxxx Nadine
woaw eerst en vooral, sorry dat ik dit zo laat lees
heb hier een tijdje niet meer op gezeten en heb duidelijk nog een boel in te halen.
en het verhaal, ja wat kan ik nog meer zeggen dan dat dit gewoon geniaal is?
zo blij dat ze het dan toch hebben bijgelecht
Zoals Nadine al zei, dit kan zeker een beststeller worden!!!