FanFic.nl

Het eeuwige leven van de Keizer

Hoofdstuk 3, De volgende ontmoeting

Daar aangekomen zat de Keizer al op mij te wachten.
“Ah, daar ben je,”� zei hij vriendelijk. Hij glimlachte naar me.
Voorzichtig ging ik naast hem zitten, om mijn rug niet te bezeren. De wind waaide zachtjes, het was niet al te koud. Maar toch rilde ik eventjes. Mijn shirtje was erg dun en vol met versleten plekken.
De Keizer mocht het niet zien, gelukkig was het donker en de lantaarns die hij er neer had laten zetten, gaf niet genoeg licht om mij helemaal te laten zien.
“Wilt u een kop thee, mevrouw?”� vroeg James. Voorzichtig knikte ik, gelukkig had James dat gezien.
Een paar tellen later kwam hij aanzetten met een kop thee.
“Als ik zo vrij mag wezen. Wilt u er ook een koekje erbij?”� vroeg James. Gretig knikte ik, mijn maag begon te knorren. De Keizer begon te lachen, James lachte ook mee.
“Sorry, ik heb de hele dag niet gegeten,”� zei ik zacht. De Keizer en James hielden op met lachen. De Keizer keek me meteen serieus aan.
“Waarom heb jij vandaag nog niks gegeten?”� vroeg hij. Ik slikte. Zou ik hem de waarheid vertellen of er om liegen? Ik wilde graag bij mijn ouders weg, ik hield het thuis haast niet meer uit. Ik moest het zeggen, misschien was hij een uit weg?
“I-ik word thuis als een slaaf gebruikt,”� zei ik stotterend. Weer slikte ik. Ik wist totaal niet hoe de Keizer hierop zou reageren. Het bleef even stil, ik was bang dat hij me uit zou lachen en niet serieus zou nemen.
“Hoe lang word jij als slaaf gebruikt bij jou thuis?”� vroeg hij.
“Ik weet niet precies, ik denk toen ik tien was,”� zei ik zacht. Ik dacht even terug aan die tijd.
“Hoe oud ben je nu?”� vroeg hij weer.
“Ik ben nu zeventien jaar oud,”� zei ik. Weer was er een kleine stilte. “Is dat de reden waarom je ’s avonds hier bent. Om aan je ouders te ontsnappen?”�
“Ja, hier heb ik even rust, na al dat harde werken,”� zei ik.
“Ik wil je graag helpen. Zou je met mij mee willen?”� vroeg hij.
“Graag als dat zou mogen. Zo lang ik maar niet terug naar huis moet,”� zei ik.
De Keizer glimlachte. Ik nam een grote slok van mijn thee, ook at ik snel het koekje op die ik van James had gekregen. Ik was bang dat ik iets ergs had gezegd of gedaan dat ik beter niet had kunnen doen of vragen. De Keizer stond namelijk bekend dat hij niet erg vriendelijk kon zijn. Maar hij stelde het zelf voor. Dus waar moet ik me druk over maken?
“James, wil jij de koets gereed maken zodat we kunnen vertrekken?”� vroeg hij.
“Ja, meneer,”� zei James. James liep richting de koets, om het gereed te laten maken. De Keizer was stil en keek richting de oceaan. De maan was deze nacht erg mooi, je kon het goed zien omdat de nacht helder was.
James kwam weer onze richting op gelopen.
“De koets is gereed meneer,”� zei James.
De Keizer stond op, hij reikte mij zijn hand. Ik pakte zijn hand stevig vast, hij trok me overeind. We liepen samen naar de koets, eerst stapte hij in en daarna stapte ik in.
Hoelang we onder weg waren wist ik niet, na mijn gevoel uren. Eindelijk kwamen we aan bij het paleis van de Keizer. De koets kwam tot stilstand. De deur van de koets werd geopend.
De Keizer stapte weer als eerste uit, waarna ik uit stapte. Ik keek mijn ogen uit, het was hier erg mooi. Ik liep achter de Keizer aan. De Keizer liep naar een mevrouw toe.
“Wil jij een vertrek oftewel het gastenverblijf gereed laten maken voor dit meisje. Zij komt bij ons wonen. De reden waarom zal ik nog een keer vertellen. Ik wil dat haar vertrek nu op orde word gemaakt. Ook wil ik dat de kok een maaltijd gaat bereiden,”� beval hij. De vrouw maakte een buiging.
“Zoals u wenst hoogheid. Ik zal het in orde laten maken,”� zei de vrouw. De vrouw liep in een grote haast weg. Ongeveer een kwartier later kwam ze in dezelfde grote haast teruggelopen.
“Haar vertrek is in orde gemaakt en de kok is bezig met de maaltijd,”� zei ze in één adem. De Keizer glimlachte.
“Wilt u dan zo vriendelijk zijn om haar de weg te wijzen naar haar vertrek?”� vroeg hij.
“Ja, Hoogheid. Volg mij maar mevrouw!”� zei de mevrouw. Ik volgde haar, we liepen door de gangen heen.
“Hier is uw vertrek, mevrouw,”� zei ze. Ze trok de deur open, waarbij ze naar binnen ging, ik volgde haar.
“Dit is uw bed. Hier staan boeken die u kunt lezen. Dit is de open haard, die wij voor u aan steken mocht u het koud hebben,”� zei ze. Ze liep terug naar de deur, waarbij ze even stopte.
“Als u wat nodig hebt, roep dan. Dan zullen wij u helpen. Wij komen u halen wanneer het eten klaar is,”� zei ze. Ze deed de deuren dicht. Haar schoenen verraadde waar ze liep.
Ik keek mijn ogen uit. De kamer was erg groot. Prachtig zelfs, in mijn leven had ik dit nog nooit gezien. Het bed zag er zacht uit. Mijn ogen vielen op de misschien wel over de duizenden boeken. Ik vond het jammer dat ik niet kon lezen. Mijn ouders hadden mij nooit naar school gestuurd, omdat ze mij maar een dom kind vonden, die niks kon dan alleen maar voor hun werken.
Mijn voeten begaven zich naar de dichtstbijzijnde stoel, waarop ik heel voorzichtig ging zitten, ik wou het niet kapot maken.
Weer begon mijn maag hard te knorren. Een tijdje had ik op die stoel gezeten, om mij heen kijkend.
De deur werd geopend door dezelfde mevrouw.
“Het eten is klaar. Als u mij wilt volgen, dan breng ik u naar de eetzaal,”� zei ze. Ik stond op, om haar te volgen naar de eetzaal.
Toen we dichtbij de eetzaal waren, kon ik de geuren van het eten al ruiken. Mijn maag knorde weer hard.
We liepen de eetzaal binnen, ook hier keek ik mijn ogen uit. Deze zaal was prachtig.
Ik werd begeleid naar een stoel, waarop ik ging zitten. Tegenover mij zat de Keizer.
“Tast toe. Maar wees voorzichtig, je moet niet te veel eten. Anders krijg je last van je buik,”� zei hij.
Bedenkelijk wat ik zou pakken keek ik naar het lekkere eten wat voor mij stond. Mijn oog viel op de lekkere spaghetti. Snel schepte ik wat op mijn bord.
Rustig begon ik er van te eten. Mijn maag knorde tevreden van het eten wat het kreeg. Soms nam ik even de tijd om van het eten te genieten.
Ik keek even naar de Keizer die ook aan het eten was. Hij glimlachte even, en ging ook verder met eten.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.