FanFic.nl

Het eeuwige leven van de Keizer

Hoofdstuk 4, De volgende ontdekking

Het eten had mij heerlijk gesmaakt. Niet vaak had eten mij gesmaakt. De bediening ruimde de tafel af. Ik wou op staan, maar werd teruggeduwd in mijn stoel door één van de bediendes.
“Het toetje moet nog komen,”� fluisterde ze zacht. Ik keek haar raar aan. Het toetje? Vroeg ik mezelf af. Ik wist niet eens wat dat was.
Algauw kwam er een man in witte kleding met een witte muts op binnen lopen met een karretje voor zich. Hij liep naar de Keizer toe.
“De dame mag eerst pakken,”� zei hij.
De man met het karretje keerde om en liep mijn kant op.
“En wat wil de dame hebben als toetje?”� vroeg de man. Ik bloosde.
“Uhm, kunt u mij uitleggen wat dit allemaal is?”� vroeg ik beschaamd. De man lachte even. Hij legde mij uit wat het allemaal was. Ik wees aan wat mij lekker leek. De man schepte het op een bord en gaf het aan mij samen met een lepel, waarmee ik het op kon eten. Rustig at ik het ijs op, het smaakte heerlijk. Maar het was wel koud. Ik voelde me tijdens het eten bekeken of leek dat maar zo?
“Ik wil zo in bad. Maak het bad gereed!”� beval de Keizer. Dezelfde vrouw die mijn kamer liet klaar maken, snelde met een grote vaart de zaal uit, ik keek haar raar na.
“Ga jij ook mee in bad?”� vroeg de Keizer. Opeens begon ik te zweten, hij mocht mijn rug niet zien. En wat zou de reactie van mijn wonden zijn als ze het water zouden raken, maar ik kon toch geen nee zeggen? Straks werd hij boos. Ik knikte, als teken dat ik ook in bad wou. Ik wist totaal niet wat ik moest verwachten van een bad. Had hij een klein bad waar je maar met zijn tweeën in kon of een heel erg groot bad, waar een heel leger in zou passen, ik wist het niet, maar daar zou ik gauw genoeg achter komen.
Een wat oudere man fluisterde wat in de oren van de Keizer. Hij knikte, hij stond op en liep mijn kant op.
“Ga je mee?”� vroeg hij. Ik stond op en volgde de Keizer naar de badzaal, daar aan gekomen, keek ik weer mijn ogen uit, de badzaal was erg groot.
“Mevrouw, wilt u met mij meekomen?”� vroeg één van de bediendes. Ik knikte, en volgende haar naar een kamer, we gingen naar binnen.
“Hier krijg je bad kleding aan, er staan vrouwen klaar om je te helpen, mocht dat nodig zijn,”� zei ze. De vrouw vertrok, ik keek om me heen, ook deze ruimte was erg groot.
Een paar vrouwen kwamen op me afgelopen, ze hielpen me om mijn kleding uit te trekken.
“Omg,”� hoorde ik één van de vrouwen zeggen. Ik voelde ze allemaal staren naar mijn rug vol met wonden.
“Haal de Keizer,”� beviel één van de vrouwen. Niet kort daarna hoorde ik een deur dichtslaan, tranen rolden over mijn wangen heen, van schaamte maar ook van geluk. De vrouw liep met een snelle vaart naar de badzaal, waar de Keizer al in bad zat.
“Waar is ze?”� vroeg de Keizer.
“Hoogheid, kunt u mee komen. Dit moet u even zien!”� zei de vrouw. De Keizer stond op uit het bad, en pakte een handdoek, daarmee droogde hij zich af, hij kleedde zich weer aan met zijn kimono. Hij volgde de vrouw mee naar de kamer waar Kyoko zich op het moment bevond.
Ik hoorde de deur achter mij weer open gaan, ondertussen had ik een kleed gekregen, zodat ik het niet koud kreeg.
“Laat de Keizer je rug zien,”� zei één van de vrouwen. Weer begonnen de tranen over mijn wangen heen te rollen, ik durfde het niet te laten zien. Eén van de vrouwen kwam op me af en schoof het kleed voor mijn rug weg, zodat de Keizer mijn rug kon zien. Even hoorde ik alleen de ademhalingen van de mensen die zich in deze ruimte bevonden. Ik hoorde stappen mijn kant opkomen.
“Laat mijn tante hier komen, en wel nu!”� beviel de Keizer. Meteen snelde één van de vrouwen de kamer uit.
“Nu snap ik waarom je daar weg wou. Je wordt gewoon mishandeld. Wie heeft dit gedaan en met wat?”� vroeg de Keizer rustig. Ik begon hard te snikken, ik voelde twee armen om me heen glijden, het waren de armen van de Keizer.
“Vertel het me maar, je ouders kunnen niet meer bij je komen. Jij gaat niet meer terug naar huis,”� zei hij.
“M-mijn vader heeft dit gedaan met zijn broekriem,”� zei ik stotterend. De tranen rolden als riviertjes over mijn wangen heen. De deur werd geopend. Een vrouw in een kimono kwam de kamer binnen.
“U liet mij roepen, Hoogheid?”� vroeg de vrouw, die kennelijk de tante was van Miyavi.
“Ja, ik liet u roepen. Kijk eens naar de rug van dit meisje,”� zei de Keizer. Hij liet mij los zodat de tante van de Keizer naar mijn rug kon kijken. Weer schaamde ik me, voor wat mijn ouders en dan vooral mijn vader me aanhadden gedaan, dit zouden littekens worden, die nooit meer weggingen.
“Breng haar naar mijn kamer,”� beviel de tante van de Keizer. De Keizer deed de deken weer om me heen, zodat er verder niks te zien was, hij liep samen met mij en zijn tante naar de vertrekken van de tante van de Keizer. Daar eenmaal aangekomen, moest ik op mijn buik liggen op een stenen bed. Ik weet niet wat ze allemaal deed met me.
“Gelukkig zijn die wonden te genezen, maar geestelijk zijn de wonden bij haar moeilijk te genezen,”� zei ze. Ze pakte een potje, waar ze met haar hand inging en een soort brouwsel uit haalde.
“Niet schrikken, het is koud. Dit zorgt ervoor dat je wonden sneller genezen. Oh mijn naam is Amaya, maar je mag me ook tante noemen als je wilt,”� zei ze. Ik knikte voorzichtig, lichtjes schrok ik van het brouwsel dat over mijn rug werd uitgesmeerd.
“Wat ga je verder met haar doen, haar hier houden?”� vroeg Amaya aan de Keizer.
“Ja, ik hou haar hier. Geen denken aan dat zij terug naar huis gaat. Haar ouders gebruiken haar als slaaf en mishandelen haar ook nog eens, haar vader slaat haar op haar rug met zijn riem. Ik ga ervoor zorgen dat zij worden opgepakt en de zwaarste straf gaan krijgen die er maar bestaat,”� zei hij vastbesloten.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.