Hoofdcategorieën
Home » Overige » schrijfwedstrijden » Eliros • Opdracht vier: Through the wind and the rain
schrijfwedstrijden
Eliros • Opdracht vier: Through the wind and the rain
Skye zat op het strand, de maan hing hoog in de hemel maar was niet te zien. Donkere wolken verborgen hem, weerhielden elk straaltje licht ervan om het strand te verlichten. Regen viel met bakken uit de hemel en de wolken leken meer zin te hebben om te donderen dan om te verdwijnen. Dat kon Skye zien aan het water dat onrustig en wild op en neer danste in kleine golven. Skye was doorweekt maar nog wilde ze niet naar huis gaan. Ze zat hier vaak, ze had hier zelfs een keer geslapen en haar ouders wisten waarschijnlijk wel waar ze was. De sfeer thuis die was nog steeds niet goed - hun moeder sprak amper en trok zich vaak terug in het werk dat haar altijd al jaren achtervolgde, haar vader had een hele drukke periode op het werk, in hun stad waren vele mensen ziek en die kwamen allemaal naar het ziekenhuis. Brandon was uit huis gegaan en woonde nu bij zijn vriendin die hij niet eens aan de familie had voorgesteld. Jay had nu ook werk gevonden en was alleen in de late uurtjes thuis. Ze voelde zich slechter dan ooit tevoren en wilde dat ze de tijd kon terugdraaien, maar dat kon niet.
Voor die avond hadden ze een hevige storm voorspeld, iedereen werd aangeraden om binnen te blijven en te wachten tot ede storm voorbijtrok. Skye wist dit niet. Ze keek amper televisie en las geen kranten, ze ging niet meer naar school en praatte met niemand echt langer dan vijf minuten. Als ze dat wel had gedaan, dan had ze zich misschien niet naar buiten gewaagd vandaag, dan wist ze dat het ging stormen. Dan wist ze dat het niet gewoon een regenbui met wat donder zou zijn, maar een gevaarlijk onweer dat uren zou aanslepen. Dan wist ze dat ze zich nu moest haasten om binnen te raken.
Een heldere lichtflits doorkliefde de hemel en het strand baadde even in een wit licht, enkele seconden later weerklonk er een donderslag. Hier werd Skye niet bang van, ze zat zo vaak buiten in zo’n slecht weer. De wind zwol op en nam hagel met zich mee. De hagel sloeg tegen Skyes gezicht en de sterke wind maakte het onmogelijk om iets te zien. Haar halflange haar plakte tegen haar gezicht en het zand vloog mee met de wind en hing aan haar gezicht en kleding. Skye draaide zich zo goed en zo kwaad het kon om en opende haar ogen. Ze moest ergens beschutting zoeken, ze kon niet anders.
Op datzelfde moment liep Jay zijn ouderlijke huis binnen, iedereen sliep al dus liep hij op de tippen van zijn tenen. Hij was erg moe en was blij dat hij eindelijk binnen was, de storm was zeker de ergste in jaren. Hopelijk was Skye deze nacht binnen gebleven, als ze wat gezond verstand had, zou ze dat wel moeten doen, toch? Jay besloot eerst een douche te nemen en dan te controleren of ze wel thuis was. Met Skye wist je immers nooit.
Zo’n uur later liep Jay in zijn pyjama langs Skyes kamer. Hij klopte eens, maar er kwam geen antwoord. Dan moest ze al slapen. Toch deed hij de deur voor de zekerheid open. “Skye?”ť fluisterde hij, maar er klonk wederom geen antwoord. Er was ook geen leven te bekennen. Jay deed het licht aan. Skyes kamer was leeg, het bed was onbeslapen en de kamer was gewoon te ordelijk om van Skye te zijn. Het raam stond ook open. De vloer was doorweekt net zoals de gordijnen. Jay liep naar het raam om het toe te doen. Waar was Skye mee bezig? Was ze de laatste dagen wel in haar kamer geweest om te slapen? Jay liep naar zijn eigen kamer, zocht snel een jasje met kap en een paraplu en rende terug het huis uit. Waar kon Skye zijn? Op het strand natuurlijk! Hij rende naar het strand, zocht het hele strand af, maar nergens was er enig teken van leven. Snel nam hij zijn GSM uit zijn zak en belde naar Brandon, die al snel opnam.
“Met Brandon,”ť zei zijn slaperige stem. “Wie belt mij wakker?”ť
“Brandon! Ik ben het Jay! Luister, kan je alsjeblieft helpen? Skye is naar buiten in dit hondenweer! Ze is niet op het strand en niet thuis!”ť zei Jay paniekerig.
“In dit hondenweer?”ť vroeg Brandon gealarmeerd. “Ik kom eraan! Waar ben je?”ť
“Op het strand.”ť
De andere kant van de lijn viel weg, Jay zette zich verslagen in het strand. Waar was Skye? Waar kon ze zijn? Misschien had Brandon een idee. Ja, die zou wel een idee hebben. Een tien minuten later kwam er een auto aanrijden. Brandon was gearriveerd en zo ook zijn mysterieuze vriendin.
“Laten we ons opsplitsen, zo hebben we meer kans.”ť Brandon kwam meteen ter zake, introducties zouden moeten wachten. Skye was topprioriteit.
“Goed idee,”ť zei de vrouw. “Ik denk dat ik nog wel enkele verstopplekjes weet. Ik zal op die plekken zoeken.”ť
Uiteindelijk besloten ze om Brandon op de uitkijk te zetten, als iemand Skye vond, zouden ze haar naar huis brengen. Voor Brandon verstreek de tijd erg traag, hij probeerde Skye één keer te bellen op haar GSM, maar die stond uit. Na een lange tijd, wanneer de hemel helemaal opgeklaard was en de zon begon op te komen, kwam zijn vriendin terug, ze hield Skye in haar armen.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.