FanFic.nl

Love is blind. Non-related twincest

1.

"Kan ik u ergens mee helpen?" vraag ik vriendelijk aan het zwartharige meisje. Ze was zo druk aan het zoeken dat ze niet merkte dat ik naast haar ben komen staan, lichtjes schrikt ze op uit haar gedachten. "O, hai. Nee hoor, ik kijk even of er nog albums van Children Of Bodom bij liggen." prevelt ze verlegen terwijl ze naar mijn shirt staart. Bedenkelijk kijk ik naar onder om te zien wat er zo interessant is, maar kom algauw tot de ontdekking dat ze naar mijn naambordje kijkt. Als vanzelf begin ik te grijnzen, ze wil weten hoe ik heet. "Leuke piercing heb je trouwens." complimenteert ze ditmaal starend naar mijn lip. "Dank je. Jij ook." Subtiel geef ik een knikje naar haar wenkbrauw. "Hij staat je echt goed." Ik zie hoe haar wangen rood kleuren. "Haha... Dat is niet mijn enige piercing hoor." zegt ze zachtjes waarna ze haar blik weer richt op het volle rek cd's. Nog meer piercings? Ze zijn niet zichtbaar... O mijn God. "O ja? Waar dan, als ik vragen mag? Nu maak je me toch wel nieuwsgierig." vraag ik sympathiek. Zo te zien maak ik haar aan het lachen. Al iets minder verlegen dan daarnet steekt ze haar tong naar me uit, waarin een klein metaal bolletje zit. "Ah, daar is die andere! Zijn dit je enige piercings? Je zei namelijk dat je er meer had." verklaar ik mijn vraag om misverstanden te voorkomen. Uitbundig begint ze te knikken, haar gitzwarte haren bewegen ritmisch tegen haar rug aan. "Ja zeker," antwoordt ze. "Ik heb er genoeg." Zonder enige aankondiging zet ze haar grijze handtas op de grond om vervolgens haar bordeaux rode shirtje een stukje omhoog te trekken, net hoog genoeg om haar navel piercing te bezichtigen. "Zie je? Hier is er nog één." vermeldt ze trots. Haar hazelnoot bruine ogen beginnen te schitteren. Beduusd kijk ik naar haar buik, ze is zo slank dat je het bijna een deuk zou kunnen noemen. De botten van haar heupen steken een beetje boven haar broek uit, evenals de bovenkant van een ster. Net als ik mijn mond open doe om het volgende te vragen trekt ze haar T-shirt weer naar beneden. Giechelend kijkt ze me aan. "Je hebt ook een tattoo zie ik." merk ik geïnteresseerd op. Ze knikt. "Ja, daar heb ik er ook meerdere van. Ik ga er binnenkort nog één laten zetten." deelt ze enthousiast mee. "Serieus? Cool! Waar?" vraag ik nieuwsgierig. "Over mijn gehele zij, een tekst." verkondigt ze met een glimlach. "Wauw, dat gaat vast lang duren. Vind je dat niet vervelend? Zo'n naald in je huid?" wil ik weten terwijl ik haar vragend aanstaar. "Haha nee, niet echt. Op sommige plekken voelt het zelfs wel lekker. Maar ja, dat ben ik. Ik ben niet altijd zo koelbloedig, op zich ben ik zelfs best snel bang." Zij is echt... apart. One of a kind. Ik heb het gevoel dat ik haar steeds leuker begin te vinden. "Nou ehh..." "Tom." vul ik haar aan. "Nou Tom, leuk je gesproken te hebben. Ik ga maar weer eens, ik kijk over een paar dagen wel weer voor die cd." "O, oké... Ja, ik denk dat ik inderdaad maar weer eens aan het werk moet." verzucht ik teleurgesteld. Ze komt wel weer kijken voor die cd... Ja, natuurlijk. Het had leuker geklonken als ze zei dat ze voor mij zou komen. Maar ik weet dat, dat niet het geval is. "Dag," "Bill." vult zij me ditmaal aan. Bill? Aparte naam voor een meid. Hmm, misschien is het een afkorting? "Dag Bill." "Doei Tom, ik spreek je wel weer denk ik." Bij die woorden maakt mijn hart een sprongetje. We blijven contact houden, ik heb een goede indruk op haar gemaakt! Met die toespraak in mijn hoofd loop ik terug naar de toonbank. Die arme Vince heeft nu zelf al die klanten moeten helpen.

Reacties: