FanFic.nl

I Get Weak

I Do

"Hey"
"Hey goedemorgen", glimlacht Edwin als hij zijn ogen opent en in Lucas' ogen kijkt. Ze geven elkaar een zoen. Edwin kruipt nog iets dichter tegen Lucas aan en zucht. "Wat fijn dit. Zo wakker worden."
"Ja, inderdaad. Heerlijk. Ik voel nu pas weer hoe erg ik dit miste."
"Ik heb slapeloze nachten gehad, omdat ik je zo miste. Dat wil ik nooit meer.."
"Waarom gaan we niet.. samenwonen?" Zegt Lucas dan plotseling, met een glinstering in zijn ogen.
"Samen..wonen?!" Vraagt Edwin verbaasd.
"Ja?"
"Maar hoe.."
"Ik heb genoeg spaargeld, Dansatoria loopt super.. Dan zoeken we iets niet zo duurs, en dan begin jij gewoon met betalen als je een baan hebt.."
"Wow.. wow.. Lucas! Aan het begin van de week wilde je me nog het huis uit werken met een kruk.. en nu.."
"Ik was boos en onredelijk en ik heb alles veel te veel opgeblazen.. En dat weet ik nu. Ik wil niets liever dan opnieuw beginnen.. Met jou."
"Dat wil ik ook, niets liever.. Maar waarom opeens zo snel?"
"Ik droomde net zo fijn.. We woonden al een tijdje samen en alles ging heel goed. We waren heel gelukkig en op een dag waren we aan het picknicken en opeens ging jij op je knieën en vroeg je me ten huwelijk! Het was zo romantisch!" Een hele zwerm vlinders schoot door Edwin's buik en zijn glimlach verbreedde.
"Echt? En toen?"
"Ja, wat denk je! Ik zei ja natuurlijk!" Ze kijken elkaar even aan en zoenen elkaar zacht.
"Hoe mooi zou dat zijn? Over een jaar of twee.. We zijn nog zo jong. Ik zit nog op school, ik wil verder studeren.. Maar ooit komt die dag hopelijk voor ons.."
"Hoe zie je het dan voor je?" Vraagt Lucas dromerig.
"Alles is crèmewit, jij, ik.. de auto.. en de gasten in het blauw.."
"Geen zwart!"
"Nee!"
"En alles is aangekleed met witte en rode rozen.."
"En waar zou je dan willen trouwen?"
"Ergens waar het zonnig en warm is, waar we buiten kunnen trouwen. Of.. New York, bij je vader. Maar dan moeten we eerst de loterij winnen.. In Amsterdam, homohoofdstad van Europa? Of gewoon hier in Meerdijk.. Dan sluiten we misschien wel het eerste homohuwelijk in het dorp?"
"Dat is ook wel gaaf!"
"Maar we mogen eerst wel eens geld gaan verdienen en flink sparen.. Maar het is een mooie toekomstbeeld."
"Zeker weten. En ooit komen de dagen dat al die dromen werkelijkheid worden.. Lucas & Edwin Sanders.. Edwin & Lucas Bouwhuis.. Hmm klinkt niet verkeerd. Welke zou jij kiezen?"
"Zou je mijn achternaam willen dragen?" Vraagt Lucas, "Sanders is natuurlijk wel berucht", grapt hij.
"Maar het klinkt wel stoer! Al vind ik Lucas Bouwhuis-Sanders ook wel iets hebben."
"Oke, oke.. genoeg!" Lacht Lucas, "Zo kunnen we nog wel uren door fantaseren. Ik zal eens gaan kijken of ik nog kan helpen. Blijf jij nog maar even een paar minuutjes liggen, dan gaan we m'n ouders zo eens even verrassen." Zegt Lucas met een grijns als hij Edwin nog een laatste zoen geeft voordat hij uit bed stapt.

Janine is de tafel aan het dekken voor het kerstontbijt als Lucas de kamer in komt.
"Goedemorgen!"
"Hey lieverd, wat klink jij vrolijk! Dat is goed om te horen!"
"Ben ik ook", zegt Lucas breed lachend.
"En hoe komt dat zo? Niet door kerst neem ik aan?"
"Ik heb gewoon goed geslapen.."
"Oh dat is fijn.. Maar ga je zo douchen of zullen we eerst gaan eten?"
"Erm doe maar eerst eten, maar mag er dan wel een bord bij?" Vraagt Lucas.
"Een bord bij?" Dan gaat de deur open en komt Edwin binnen. Janine's ogen worden groot en ze kijkt van Lucas naar Edwin en terug. "Edwin?!"
"Goedemorgen" Glimlacht Edwin.
"Wow, ik heb ik iets gemist? Betekent dit..?"
"Mam! Edwin heeft me zo verrast donderdag - we zijn naar Michael Bublé geweest, zaten op de eerste rij én hebben hem ontmoet!"
"Echt waar? Wow, wat leuk!"
"Ja, dat was goed gelukt. Je had zijn gezicht moeten zien. Sprakeloos was hij! Eindelijk!" Grinnikt Edwin als hij naast Lucas aan tafel gaat zitten.
"Ja hallo! Jij zei niks, hoe kan ik dat nou weten?!"
"Oh ja, de volgende keer dat ik een verrassing voor je heb, breng ik je eerst even op de hoogte, oke?" Zegt Edwin half sarcastisch.
"Maar jongens! Is dit wat ik denk dat het is? Zijn jullie weer samen?"
"Zo goed als, sinds donderdagavond. Ik heb het hem vergeven en we gaan nu kijken hoe we verder gaan." Zegt Lucas terwijl hij Edwin aankijkt. Edwin legt zijn hand op die van Lucas en zegt liefdevol:
"Ik hou van Lucas en ik weet dat ik hem vreselijk teleurgesteld en gekwetst heb. Dat wil ik nooit meer, ik zal hem nooit meer pijn doen of in de steek laten. Het voelt alsof ik weer voor het eerst verliefd ben.. Maar we doen dit op Lucas' tempo. Ik heb de tijd.." Lucas glimlacht en geeft Edwin een zoen.
"Ah jongens, wat fijn! Wat heerlijk zo met de feestdagen!" Op dat moment komt Ludo binnen. "Schat, Lucas en Edwin gaan het weer proberen.. is dat niet fijn?" Zegt Janine enthousiast.
"Goedemorgen. Dat is fantastisch - gefeliciteerd jongens!" Ludo heft zijn kop koffie. "Proost. Het is dan nog wel geen Nieuwjaar, maar op een beter en liefdevol jaar voor jullie!" Lucas en Edwin kunnen alleen maar glimlachen en heffen ook hun bekers.

Eerste Kerstdag wordt bij de Sanders gevierd en Tweede Kerstdag zijn de jongens gewoon thuis. Ze hebben besloten dit nieuws nog even stil te houden voor Anton en Bianca, omdat ze zelf eerst even willen nadenken over de gebeurtenissen van vooral, de afgelopen week. Al kon je het geluk al van tientallen meters afstand van Edwin's gezicht aflezen. Ze zien elkaar met Oudjaar weer, maar dat duurt voor Edwin nog veel te lang. Dat niet pushen dat hij had beloofd, is nog vrij lastig! Hij mist Lucas al vanaf het moment dat hij de oprit afliep. Op Oudjaarsavond zouden ze eerst bij Edwin thuis zijn om het nieuws te vertellen en alvast het nieuwe jaar te vieren. Daarna is er een groot feest in Dansatoria. Lucas was daar sinds het ongeluk nog niet terug geweest, althans niet 's avonds als de club draaide, dus hij had er erg veel zin in.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.