FanFic.nl

Love is blind. Non-related twincest

2.

Dat was weer een werkdag. Een hele geslaagde moet ik zeggen. Niet teveel en niet te weinig klanten. Goed gezelschap van Vince, samen lichamen van vrouwelijke consumenten keuren, elkaars smaak beoordelen. En natuurlijk, niet te vergeten, heb ik een korte conversatie gehad met haar. De lange, slanke schoonheid met de piercings en de tattoos. Kennelijk Bill genaamd. Zes maanden lang werk ik al bij de Record Shop, een halfjaar lang, kijkend naar het meisje van mijn dromen die af en toe binnen komt stappen, en nu heb ik dan eindelijk met haar gepraat! Ik heb een gesprek met haar gevoerd, dat diepgaander ging dan "Dat wordt dan vijftien euro, tasje erbij?" Of: "Sorry, mag ik wat vragen? Zouden jullie een cd voor me kunnen bestellen?" Nee, dit was echt. Een gesprek tussen man en vrouw, in plaats van een gesprek tussen klant en verkoper.
Eer ik bij huis gearriveerd ben stap ik uit om vervolgens naar de voordeur te stappen en die te openen. Verlossend laat ik een ingehouden zucht los. Eindelijk weer in mijn eigen, veilige thuisbases. Ik denk dat ik meteen maar wat eten klaarmaak. Volgens mij heb ik nog een pizza in de vriezer liggen. Terwijl ik de trap passeer en daar mijn schoenen netjes op een trede neerzet, denk ik aan Bill. Ze is zo mooi, ze heeft zo'n dubieus karakter maar toch ook weer zo'n aparte naam. Zou het afgekort zijn van Billy? Het is niet een naam voor menig meisje maar wel degelijk voor beide geslachten. Tom, je dwaalt af. Je ging iets doen. Niet in staat mijn snelheid in het spel te gooien slenter ik ingesteld op standje 'lui' naar de keuken. Met een goed gevoel voor schatten tel ik mijn stappen af. Vier, drie, twee, één, vriezer. Bijna onopgemerkt maak ik een vreugdedansje en beeld me in dat iemand anders het voor me doet. "Ja Tom, je bent nog steeds de beste." prijs ik mezelf de hemel in waarna ik toch maar overweeg de vriezer te openen. "Scheisse!" vloek ik gefrustreerd na een halve minuut zoeken zonder resultaat. Geen pizza. Waarom niet?! Denk maar niet dat ik nu nog naar de winkel ga, ik ga helemaal nergens meer heen vandaag. Alhoewel... Ik herzie mijn gedachte. Tenzij Bill me vanavond op date vraagt zou ik de deur nog uit gaan. Ik zal dan maar naar een random pizzeria bellen, vrees ik. Weer geld uitgeven aan voedsel in plaats van aan nieuwe, veel te grote kleren. Bij die gedachte kan ik het niet laten een pruillip te trekken, ondanks dat ik eigenlijk niks te klagen heb. Zuchtend vis ik mijn mobiel uit mijn broekzak en kijk in mijn telefoonboek of er nog een goede pizzeria in staat. Jup, die is er. Ontevreden toets ik het nummer in en wacht geduldig af tot hij over gaat.

Met een groot stuk pizza zit ik languit op de bank met mijn laptop op schoot. Kijken of er nog bijzonderheden zijn op Facebook. Nieuwsgierig sleep ik mijn muis naar een vriendschapsverzoek die niet veel later dan ook zichtbaar wordt. Direct maakt mijn hart overuren. Het stuk pizza valt terug neer in de doos en buigt kapot. Bill... Hoe is ze op mijn pagina terechtgekomen?! Heb ik haar misschien onbewust mijn achternaam verteld? Nee, ik ben bijna zeker van niet... O mijn God, ze heeft moeite gedaan! Een teken van belangstelling, interesse. Ik ben iets waard in haar ogen.
In een minimum seconde klik ik op 'bevestigen' en ga meteen naar haar account. Mijn fastfood laat ik voor wat het is, ik heb helemaal geen honger meer. Volgens mij ben ik serieuzer dan serieus verliefd...

Reacties: