FanFic.nl

•Fallen Angel Of Blood•

~ 19. 'Don't Think That You Can Win This' ~

Ze rent hard naar je toe, zet zich af en probeert je hard te trappen in jouw maag. Snel houd je haar trap tegen met jouw arm. Met een pijnlijk gezicht houd je al haar andere aanvallen ook tegen. De harde klap die je op jouw elleboog gekregen had, wordt op dit moment ondragelijker. Je moet jezelf namelijk afweren met jouw armen, waar je dus jouw ellebogen voor nodig hebt. Wat er ook gebeurd, je zal niet opgeven. Ook al doet jouw arm op dit moment heel erg veel pijn. Je zal er op dit moment even mee moeten leven. Als je naar haar kijkt zie je dat ze grijnst. Gemeen grijnst alsof ze je op elk moment wel kan vermoorden, dus dat ook zal gaan doen. Eventjes slik je, maar je blijft met veel moeite toch geconcentreerd.
Ze kijkt jou bedenkelijk aan, rent nogmaals naar je toe en probeert tegen jouw hoofd te trappen. Snel buk je en trap je tegen haar benen. Als je niet anders meer kan, trap je haar keihard in haar maag. Dat doe je zodat ze jou minder snel zal aanvallen. Ze knalt hard tegen jouw nachtkastje aan. Je kijkt om je heen. Kijkend of je wapens kan vinden die je tegen haar kan gebruiken. Ze zal vast haar ogen als wapen gebruiken, aangezien ze daarmee heel makkelijk botten kan breken. Daardoor moet je iets hebben wat in jouw voordeel is. Een wapen waarmee ze makkelijk uitgeschakeld zal wezen. Vanuit jouw ooghoeken zie je allerlei soorten messen op jouw tafeltje liggen. Je ziet ze nu pas, terwijl ze er natuurlijk allang lagen. Je legt jouw wapens altijd op het tafeltje neer als je uit een missie komt. Puur om ze in handbereik te hebben voor als je ze toch nodig hebt.
Je loopt snel naar het tafeltje, pakt een mes en loopt naar Sayuri toe. Je loopt niet te snel haar richting op, maar best langzaam. Zo langzaam dat het net lijkt alsof je twijfelt. Twijfelt of je het wel zeker zal doen. Je ziet dat ze met moeite opstaat en een klein beetje bloed uitspuugt. Wat je opvalt is dat ze naar de grond kijkt. Ze kijkt naar de grond alsof er iets waardevols ligt. Vlug kijk je naar datgene waar zij ook naar kijkt. Het is een wapen, een wapen dat eerst op jouw nachtkastje lag. Waarschijnlijk viel het eraf toen Sayuri er tegenaan knalde. Het wapen is een vlijmscherpe tanto, een mes wat een traditioneel Japanse wapen is. Je weet dat als zij jou raakt, ze je zo erg kan verwonden dat je best veel bloed zal verliezen. Het ligt er natuurlijk wel aan waar ze raakt, maar de tanto is gewoon zo scherp dat het door veel huidlagen kan gaan. Snel trap je het weg zodat zij het niet kan pakken. Het glijdt daardoor onder jouw bed. Je doet een stapje dichter haar richting op. Sayuri pakt jouw hand vast en draait het om zodat je haar niet kan raken. Met de arm die je nog vrij hebt, sla je de hand waarmee ze jou vast heeft weg. Het mes gooi je over naar jouw andere hand, zodat ze het niet kan afpakken. Normaal gesproken zouden jullie nooit zo vechten, omdat jij dan altijd erg gestraft wordt door jouw moeder. Altijd doet ze alsof alles jouw schuld is.
Sayuri merkt blijkbaar dat je best afgeleid bent, want ze slaat keihard in jouw nek waardoor je naar voren knalt. Tegen de muur aan. Door de klap liet je het mes op de grond vallen. Snel draai jij je om en pak je een glas met water. Je gooit die meteen naar haar hoofd toe, waardoor ze zich beschermt door haar armen voor haar gezicht te doen. Meteen trap je ook in haar maag. Alleen laat ze zich niet kennen. Met het mes dat je op de grond liet vallen probeert ze je te raken. Uit reflex sla je haar hand meteen weg met jouw hand. Vanuit jouw ooghoeken zie je een kledingstuk op jouw bed liggen. Snel pak je het ervan af en wikkelt het om haar armen. Zo snel als je kan draai jij je zo, zodat je met jouw rug naar haar toestaat en haar arm op jouw schouder rust. Hard begin je aan het kledingstuk te trekken, waardoor haar arm natuurlijk meegaat. Hard begint ze aan jouw haren te trekken, waardoor je een zachte gil slaakt. Driftig begin je nog harder aan het kledingstuk te trekken en trap je naar achter, tegen haar rechterknie aan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.