FanFic.nl

Lost in Harry Potter

Painful thinking

‘Wat?’ hoorden we tegelijk een stem in de deuropening zeggen. Ik sloot mijn ogen, Sirius. ‘Robin, is dat waar?’ Sneep snoof, ‘zei ik niet dat ik haar onder vier ogen moest spreken Zwarts?’ sneerde hij. ‘Ik heb net zo veel recht om te weten wat er is gebeurd als jij Sneep!’ zei Sirius boos. ‘Misschien wil ze wel helemaal niet dat jij het weet Zwarts, mensen delen niet graag hun duistere verleden met geliefden!’
‘Daar weet jij vast alles vanaf!’
Sneep werd nog bleker dan hij al was. Die woorden moesten hem steken als een mes, hij deed zijn mond open om iets terug te zeggen, maar ik was het beu, ‘OPHOUDEN!’ Ze keken beide mijn kant uit. ‘Sirius, dit is iets tussen mij en Severus,’ ik keek hem niet aan toen ik dat zei. ‘Dat kun je niet men-’
‘Alsjeblieft,’ nu keek ik hem doordringend aan. Hij keek opstandig, zuchtte en liep de keuken weer uit. Duidelijk boos. Ik had hem veel uit te leggen als ik met Sneep had gepraat… Ik keek Sneep aan, ‘fijn dat je meteen met de deur in huis valt, maar hoe weet je dit?’
‘Door wie dénk je!’ zei Sneep terwijl hij zijn armen in de lucht gooide, ‘Jeweetwel vertelde ons dat hij je al een tijdje in de gaten hield vanuit deze ‘wereld”� zoals jij het noemt. Hij was op zoek naar een betrouwbaar iemand om hem te helpen bij het vermoorden van Harry. Hij kwam op jou omdat jij blijkbaar iemand uit je familie vermoord hebt.’ Ik staarde naar de grond en leunde tegen het aanrecht, ‘hij heeft gelijk.’
‘Ja daar was ik al achter!’ zegt Sneep boos. Nu begon ik ook opgefokt te raken, ‘luister eens, als jij je oordeel over mij al geveld hebt zonder mij de kans te geven mijn verhaal te doen kun je wel weer weggaan. Dan heb ik je ook niks meer te vertellen. Als je mijn verhaal wel wilt horen, ga je nu gewoon zitten.’
‘Ik wil èèn ding weten,’ zei Sneep terwijl hij ging zitten, ‘waarom ben ik dat verleden nooit tegengekomen in je Occlumentielessen?’ Ik ging naast hem zitten, ‘omdat ik het weg heb gestopt in het diepste, donkerste hoekje van mijn geheugen. Een plekje waar het nooit meer uit tevoorschijn had moeten komen.’ Ik tekende met mijn vinger onzichtbare figuurtjes op het tafelblad. Ik voelde dat Sneep weer gekalmeerd was. ‘Misschien…moeten we Sirius hier wel bij betrekken,’ zei ik voorzichtig. ‘Uitgesloten! Albus vind niet dat we het risico kunnen nemen nu! Zeker niet op dit moment, je bent je geheugen kwijt weet je nog?’ zei Sneep streng. Ik keek hem even aan, zijn natte haar plakte nog aan zijn gezicht, blijkbaar wilde hij de moeite nu niet nemen het droog te toveren, ‘ik wil hem niet onnodig ongerust maken, trouwens, hoe moet ik hem dit straks allemaal vertellen zonder erbij te vertellen hoe jij erachter bent gekomen?’ ik keek hem wijselijk aan. Sneep zuchtte diep, ‘als we hem erbij betrekken wil hij zich er ook mee bemoeien. Dat risico kunnen we niet nemen! Jeweetwel weet dat Sirius een dierbare is van Harry.’
Ik moest glimlachen, de manier waarop Sneep het woord “dierbaren”� uitsprak, alsof het een ziekte was, ‘heb jij geen dierbaren?’
‘Ik ben hier voor jou verhaal.’
Jammer.
Ik beet op mijn lip, ‘het is geen fraai verhaal.’
‘Dat verwacht ik ook niet.’
Ik keek Sneep aan, ‘ik verwacht wel dat Sirius er toch bij is!’ Ik stond op en liep naar de deur, ‘we zeggen hem wel zich er verder niet mee te bemoeien.’ Ik keek om het hoekje. ‘Sirius?’
Meteen kwam hij uit de huiskamer lopen, alsof hij achter het hoekje had staan wachten tot hij geroepen werd, ‘ja?’
‘Kom.’
Toen we allemaal om de tafel zaten begonnen Sneep en ik in het kort uit te leggen wat we deden en waarom. Met alles wat we vertelden werden Sirius’ ogen groter. ‘Toen ik hier eergisteren aankwam samen met Sneep heeft hij me weggehaald bij Voldemort, die niet van plan is me te doden omdat hij zeker weet dat ik nuttig zal zijn voor hem.’ Ik stroopte mijn mouw op en begon het verband los te maken, Sneep legde zijn hand op die van mij, ‘zou je dat wel doen?’
Ik keek Sirius aan, ‘beloof me dat je me hierom niet veroordeeld? Het was een manier van Voldemort om een poging te doen me aan hem te binden.’ Het laatste beetje verband viel op tafel. Sirius slikte, en ik zag hem nadenken. Alles wat hij had gehoord zette hij op een rijtje, het feit dat ik eigenlijk alleen nog maar wist dat ik bij Voldemort hoorde en mijn herinneringen aan hier kwijt was. Alleen maar om iedereen te beschermen. Toen zuchtte hij diep en pakte mijn hand, ‘hier kun jij niks aan doen. Jij hebt gedaan wat je dacht dat goed was. Dat hij je op deze manier gestraft heeft zag waarschijnlijk niemand aankomen.’ Sneep en ik keken hem aan, niet bedacht op zo’n antwoord. ‘Maar je hebt nog heel wat uit te leggen wat betreft die, moord, in je eigen wereld.’ Ik zuchtte diep, ‘oke, luister. Ik zal het vertellen, maar zoals ik net al tegen Severus zei, het is geen fraai verhaal.’
‘Wat ij gedaan hebt? Of je slachtoffer?’ Sirius leunde achterover terwijl hij met een zwiepje van zijn toverstok thee zette.
‘Beoordeel dat maar als je me hebt gehoord.’ Ik pauzeerde even, niet goed wetend waar te beginnen, ‘ik eh…laat ik beginnen met vertellen dat ik een jonger zusje had. Als ze nu nog zou leven zou ze 15 zijn geweest. Ze heette Felice.’ Ik keek de mannen voor me even aan, ‘ze is vermoord. Door mijn oom.’ Even viel er een pauze, het was duidelijk dat Sirius en Sneep zaten te wachten op het hele verhaal. ‘Op een late namiddag kwam Felice overstuur naar me toe, mijn ouders waren beide nog aan het werk, dus ze had besloten me op te komen zoeken. Ze vertelde me dat ze een geheim had, een geheim dat ze niet meer voor zich kon houden zonder er gek van te worden. Ik was verbaasd, want mijn zusje was altijd de vrolijkheid zelf, haar tranen staken me. Ik vroeg haar wat er aan de hand was. En ze vertelde me dat mijn oom…zijn handen niet thuis kon houden als ze bij hem was. Zelfs als we allemaal bij hem waren. Toen ik dat hoorde zei ik haar dat ze hem ermee moest confronteren, hem duidelijk moest maken dat als hij door zou gaan ze aangifte zou doen bij de politie, maar ze wilde niet alleen. Dus vroeg ze me bijna smekend met haar mee te gaan. Dat heb ik gedaan…het zou ons laatste bezoek worden. En ook de laatste keer dat ik en mijn zusje en hem levend zou zien.’ Ik staarde naar het tafelblad, alles zag ik weer voor me. Een eenzame traan vocht zijn weg naar buiten. Maar i veegde hem weg en ging verder met mijn verhaal. ‘Toen we daar aankwamen was hij in de eerste instantie hel verbaasd, hij had ons niet verwacht en bood ons thee aan. Mijn zusje, die er niet van hield mooi weer te spelen viel meteen met de deur in huis. Ze riep naar hem dat hij met zijn gore poten van haar af moest blijven. Ze volgde hem naar de keuken, in alle staten. Hij schreeuwde terug dat ze het dan maar niet uit moest lokken. Het volgende dat ik hoorde was een klap. Ik sprong op en rende naar de keuken. Daar lag mijn zusje, met die bruut bovenop haar terwijl hij haar keel dichtkneep. Ik wilde hem van haar aftrekken, maar hij gaf me een duw, ik knalde met mijn hoofd tegen zijn aanrecht en, ik moet buiten bewustzijn zijn geweest, want toen ik wakker werd zag ik niemand in de keuken. Ik had een gat in mijn hoofd, ik rende naar de kamer en zag hoe mijn oom het lichaam van mijn zusje door de kamer naar zijn garage wilde slepen. Het werd zwart voor mijn ogen, het laatste wat ik met herinner…is dat ik hem neerstak.’ Ik werd aangekeken. ‘Ik…ik ben het huis ontvlucht, naar mijn eigen huis gerent en heb alleen maar gehuild. Ik heb mijn ouders gebeld en ze alles verteld…’
‘En? Wat gebeurde er toen?’ vroeg Sirius.
‘Mijn ouders schrokken zich natuurlijk te pletter na mijn verhaal. En niet alleen om wat ik had gedaan, maar ook om wat mijn oom had gedaan. Toen ik hier terecht kwam was het onderzoek net van start gegaan. Mij hadden de agenten nog niet ondervraagt.’
‘Ik den ook niet dat ze die kans ooit nog krijgen,’ zei Sneep terwijl hij opstond en over zijn slapen wreef. ‘Wat een verhaal.’
Ik beet op mijn lip, ‘ik heb mezelf gehaat. Om wat ik heb gedaan,’ mompelde ik. Sirius stond op, liep naar me toe en sloeg zijn armen om me heen, ‘dat moet je niet doen. Hier ben je veilig.’
‘Oh ja? Ze werkt voor de vijand weet je nog?’ sneerde Sneep. Sirius wierp hem een boze blik toe maar zei niks. K glimlachte vermoeid, ‘kom op, geen ruzie. Alsjeblieft. Severus, kun je niet gewoon vergeten wat hij ooit gedaan heeft? En jij -ik wendde me tot Sirius- zet je trots opzij.’
Ik draaide me om en liep de keuken uit. Ik had wel even genoeg om over na te denken. Dit verhaal was er een dat ik diep, diep had weggestopt in de hoop dat ik het nooit meer tevoorschijn zou hoeven halen. Achter me kibbelden Sneep en Sirius gewoon door. Onwillekeurig moest ik er toch om glimlachen, zouden ze ooit volwassen worden als het hierom ging? Sirius had gelijk gehad, hier voelde ik me veilig. Ik ging voor het raam staan en keek naar buiten, hier kon ik zijn wie ik was, hoefde ik me niet te verbergen. En…ik had vrienden. De twee tortelduifjes kwamen achter me de huiskamer binnen, nog steeds waren ze het niet eens met elkaar. Vergeten, hier had ik ook lol, kon ik weer echt lachen, mocht ik van mezelf plezier hebben. Ik draaide me om en ging op de vensterbank zitten terwijl mevrouw Wemel geïrriteerd binnen kwam lopen om de bekvechters uit elkaar te trekken. Ze keek mij even aan en glimlachte met haar ogen rollend. Ik lachte en besloot haar maar een handje te helpen, ‘oke pubers, genoeg gekibbeld!’ ik trok Sirius aan zijn pols achteruit bij Sneep vandaan. Ik keek Sneep aan, ‘heb je antwoord op je vragen?’ Hij knikte, zij het met een zuur gezicht omdat hij het fijn vond terecht gewezen te worden, ‘voorlopig wel.’ Hij draaide zich om, bij de deur draaide hij zich nog even om, ‘ik eh…vind het knap dat je je open wilde stellen voor m- ons.’ Ik glimlachte triest, ‘geen probleem. Alsof ik hem ging vertellen dat de oude pijn mijn hart alweer binnensloop.
‘Gaan jullie mee?’
Sirius en ik keken mevrouw Wemel vragend aan. Ze lachte, ‘naar Het Nest natuurlijk! Iedereen zal wel benieuwd zijn naar je verhalen,’ zei ze tegen mij. Ik trok mijn neus op, ‘en wat zeg ik dan?’
Daar kreeg ik geen antwoord op. Maar zowel Sirius als ik voelde wel iets voor wat meer gezelschap dus we besloten het hoognodige in te pakken en meteen te vertrekken.

Reacties: