FanFic.nl

Prompts

#1: Slapdash

Eliros: Tokio Hotel, Gustav/Georg - Gustav is z'n drumstokjes kwijt, de bassist wordt gedwongen om mee te zoeken.

Hij had geluk dat ze beste vrienden waren. Dat zinnetje rolde heen en weer door zijn gedachten toen hij zich over de zoveelste materiaalkoffer boog. Waarom zou een bassist anders op zoek gaan naar een paar verloren drumstokjes? Nee, niet verloren. Weggelopen, zwoer de drummer bij hoog en laag. Zijn spullen waren behekst en verstopten zichzelf.
‘Wel, ga dan klagen bij Gargamel, Brilsmurf,’ mompelde hij terwijl hij door een massa verlengkabels en gitaarsnaren groef. ‘Waarom doe ik dit in godsnaam? Elke keer, elke godvergeten keer opnieuw, ik ben klaar met soundchecken, ik wil even rustig zitten, en de seconde dat mijn kont een stoel raakt verdwijnen zijn klote-drumstokjes in het niets.’ Hij gromde nog wat bij zichzelf, klapte de laatste koffer weer dicht en slenterde doelloos over het podium. Chaoshoofd. Sloddervos. Er waren duizend woorden voor, maar zijn favoriet bleef het Engelse slapdash: marked by great carelessness. Als ze geen beste vrienden waren had hij vast een veel lelijker woord bedacht.
Een oorverdovende drumroffel gaf hem bijna een hartverzakking. Hij hapte naar lucht, keek om, en daar zat de drummer zeer tevreden te wezen op zijn verhoog. Met in zijn handen de zogenaamd vermiste drumstokjes.
‘Wel?’ brulde hij. De drummer fronste over de rand van zijn bril.
‘Wat?’ Een tel later sperde hij zijn ogen wijd open. ‘Oh! Jij was nog aan het zoeken?’ Hij opende zijn mond om een furieuze stroom scheldwoorden los te laten maar vond niks toepasselijk.
‘Slapdash!’ schreeuwde hij uiteindelijk en wees theatraal naar de drummer op zijn troon.
‘Huh?’
‘Laat ook maar.’ Hij draaide zich en liep naar de staander met zijn bas, hopend dat zijn waardige kalmte geloofwaardig overkwam.
‘Ik dacht dat we klaar waren met soundchecken?’ De gitarist kwam uit de coulissen lopen, op de voet gevolgd door de zanger. ‘En wat was al dat geschreeuw?’
‘Eén woord.’ Hij knikte naar de drummer. ‘Slapdash. En meer zeg ik er niet over.’
‘Slawat? Is dat besmettelijk?’ vroeg de zanger.
‘Ik hoop van niet,’ antwoordde hij. De gitarist trok zijn wenkbrauwen zo hoog op dat ze onder zijn bandana verdwenen en keek naar de drummer.
‘Gustav, waar heeft hij het over?’ Die haalde zijn schouders op en tikte met zijn drumstokje tegen zijn slaap.
‘Methinks our bassist has gone scooters.’
Hij negeerde het gegrinnik van de zanger en de gitarist, keilde enkel een rondslingerende balpen naar het hoofd van de drummer en miste met opzet. Hij had verdomd veel geluk dat ze beste vrienden waren.

Reacties: