FanFic.nl

Ranch Therapy

[9]

Een half uur later heb ik alles gezien, het hele huis, de stallen, haar vader ontmoet en mijn kamer. Netjes haal ik mijn kleding uit de koffer en leg dit in stapeltjes in de kast. Ik sla de koffer dicht en schuif deze onder het bed.
‘Eeuhh Gustav, mag ik binnenkomen?’
‘Ja hoor!’
‘Oke mooi,’ zegt ze en loopt mijn kamer binnen. Ze legt de kleding die ze in haar handen had op het bed en gaat zitten.
‘Dit is je werk overall, je hebt vandaag nog een rustdag, morgen werk ik je in!’
Terwijl ze het zegt glimlacht ze en kijkt me aan. Ik glimlach terug en kijk naar het overall.
‘Oke, ben jij vandaag ook vrij dan?’
‘Ja!’
‘Ik zag die paarden staan en ik zou wel een ritje willen maken’
‘Heb je wel een op een paard gereden dan?’
‘Nee, maar eens moet de eerste keer zijn!’
‘Zeker!’
Vrolijk staat Macy op en loopt voor mij uit. Ik volg haar en komen snel bij de stallen aan. Nadat ik haar heb geholpen met opzadelen van twee paarden is het tijd om er op te gaan zitten. Macy zet haar ene voet in een ijzer iets, trekt zich omhoog en gaat zitten. Ze voelt dat ik haar aan kijk, kijkt terug en lacht.
‘Spring er op!’ zegt ze en kijkt me aan. Twijfelend kijk ik haar terug en dan naar het zadel. Ze begrijpt de hint en een lichte blos kleurt. Ze zwaait haar been weer over de kont van het paard heen en springt er zo vanaf.
‘Oke, houd je paard vast aan het zadel en zet je voet in de stijgbeugel.’
‘Stijgbeugel?’
‘Ja, dat ijzeren ding.’
‘Oke!’
Ik volg haar instructies en stijg op. Ze loopt naar het paard waar zij net op zat en klimt er weer op.
‘Je hebt echt nog nooit gereden?’
‘Nee,’ zeg ik en kijk haar twijfelend aan, ‘we kunnen toch rustig aan beginnen?’
‘Ja natuurlijk, volg mij,’ zegt ze en spoort haar paard aan. Ik spoor mijn paard ook aan en deze volgt die van Macy.

Als we door het bos heen lopen heb ik een gevoel van vrijheid. Genietend sluit ik mijn ogen en laat de wind langs mijn gezicht blazen. Dit voelt echt goed!
‘Lekker hé, die wind!’
‘Zeker!’
In een prettige stilte lopen de paarden verder.

Als we in het donker de ranch bereiken, hoor ik op de achtergrond een paar honden huilen. Alert laat ik me zo charmant mogelijk van mijn paard glijden, maar ik vergeet mijn voeten uit dat ijzeren ding te halen en blijf hangen. Hierdoor val ik met mijn rug op de grond en mijn voet blijf in de lucht hangen in dat ding.
‘Macy, kun je misschien helpen?’
‘Ja, hoezo dan? Is er iets..’
Verder komt ze niet. Ze is om het paard heen gelopen waar ik zonet nog op zat en ziet me liggen. Ze begint hard te lachen en bevrijd mijn voet uit het ijzeren ding. Ik laat mijn handen even langs mijn enkel wrijven, zodat het pijnlijke gevoel weggaat en ik me weer kan focussen op de omgeving. Moeizaam sta ik weer op, pak het paard waar ik net nog op zat vast en strompel achter Macy aan naar de stallen. We zetten de paarden in de stal, ruimen alles op, zeggen elkaar gedag en gaan allebei slapen. Rustig en vredig val ik in slaap benieuwd naar wat er morgen gaat komen!

Reacties: