FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventures

Chapt 55: Bianca on the move.

Chiara had moeite gehad met slapen vannacht. Ze had tegen Bailey gezegd dat ze wilde slapen, maar veel daarvan was er niet gekomen voor haar. Hij, daarentegen, lag binnen tien minuten al hardop te snurken. Er spookten een heleboel vragen en andere dingen door haar hoofd, maar er was één ding waar ze extra veel aandacht had besteed. De vraag van Bailey. 'Zou jij me volgen als ik wegrende?' Ze had op dat moment twijfelend op haar onderlip gebeten en even de tijd genomen om erover na te denken. Ze had hem net leren kennen, maar toch had ze al zoveel met hem meegemaakt. Dat had ze ook al met Sora van begin af aan. Bij hem had ze het antwoord wél zeker geweten, hoewel zij juist degene was die van hem weg was gerend. En dat terwijl hij nog moeite had willen doen om haar te helpen. Ook daarover had ze de hele nacht wakker gelegen. Ze was weggelopen, omdat ze hem niet in de problemen wilde brengen vanwege haar vader. Ze had tegen hem gelogen en zoiets had verschrikkelijk gevoeld. Vervolgens had ze Roxas zijn pokémon laten riskeren en beide hun levens om haar te redden. En op wat voor een manier had ze hem bedankt? Juist, ze had hem de hele weg terug naar het Pokémon Center genegeerd. Eigenlijk verdiende ze hun vriendschap niet eens. Ze verdiende Sora's Lucky Charm niet. Ze verdiende die tweede kans met Bailey niet.

Na een hel van een nacht te hebben doorstaan, viel ze uiteindelijk voor even in slaap. Ze werd na een uurtje of twee echter alweer gewekt door Bailey, maar ze wilde haar slaapzak niet verlaten omdat het lekker warm was. Helaas voor haar had hij dat niet geloofd en was hij naast haar komen liggen om het te kunnen voelen. Natuurlijk wel met zijn armen om de slaapzak van haar heen. Dit zorgde ervoor dat ze binnen een paar tellen uit haar slaapzak was gekropen en al paraat stond om zich klaar te maken voor vertrek. Taiki had haar de hele tijd gniffelend aangekeken, terwijl Kioko op zoek was naar een ochtend snack, niet al te ver uit de buurt. ''Lekker geslapen?'' grinnikte Bailey, terwijl hij rechtop ging zitten en zijn knieën vastklemden tussen zijn armen. Chiara richtte haar donkerblauwe ogen even op de jongen die op de grond zat, twijfelde even of ze nu moest liegen of niet, maar besloot maar de waarheid te vertellen. ''Eigenlijk heb ik amper geslapen,'' mompelde ze zacht. Ergens hoopte ze dat hij het niet gehoord had. ''Hoe komt het?'' vroeg hij echter, iets dat ze had kunnen verwachten. De jongen keek toe hoe ze haar slaapzak oprolde en die in haar tas probeerde te proppen. Chiara liet een zucht ontsnappen toen ze klaar was en richtte haar ogen nogmaals op Bailey. ''Ik heb liggen denken..'' Bailey zag dat ze aanstalte maakte om weg te lopen, dus stond hij op, pakte zijn tas en liep achter haar aan. Taiki had ondertussen Kioko weten terug te halen, met hulp van Nagareboshi en Dewott. ''Denken waarover?'' vroeg hij opnieuw, de bezorgdheid was in zijn stem te horen. ''Verschillende dingen, maar het is een lang verhaal en ik heb het er liever niet over,'' antwoordde ze weer, hopend dat hij ophield. Hij sprong echter voor haar en liet haar stoppen met snelwandelen.

''Wanneer stop je nou eens eindelijk met wegrennen? Heb je dan niet door dat je een muur om je heen hebt gebouwd en je iedereen buitensluit?!'' Chiara schrok op toen ze hem opeens zo hoorde. Bij het laatste gedeelte van zijn zin sloeg zijn stem plots over. Hij had er dus wel mee gezeten dat ze zo mysterieus deed, maar zij zou zich waarschijnlijk hetzelfde hebben gevoeld in zijn schoenen. Haar blik gleed naar haar rechterschouder, waar Bailey één van zijn handen op had gelegd en haar stevig vasthield. Dit was ook zo met haar linkerschouder. ''Je ziet er bleek uit, weet je zeker dat je verder wilt gaan?'' mompelde de jongen toen, nadat hij had gezucht. Chiara deed haar mond echter niet open, te stomverbaasd over hetgeen dat zich nu afspeelde. Haar aandacht werd algauw door iets anders getrokken. ''Kijk uit! Aan de kant!'' Een harde klap was hoorbaar, waarna Bailey van haar werd afgeduwd en beide hun balans verloren. Met een plof kwamen ze allebei op de grond terecht. Chiara trok een pijnlijk gezicht, terwijl ze over haar dijbeen wreef. ''Auw...'' mompelde ze zacht, waarna ze opschrok door een hand die ineens in zicht kwam. Het was meer een vrouwelijke hand dan een mannelijke, dus dit was niet die van Bailey. ''Het spijt me! Het was niet mijn bedoeling jullie aan de kant te duwen..'' was toen hoorbaar. Hierdoor richtte Chiara haar blik naar boven, zodat ze nu in de ogen van een blond meisje van ongeveer haar leeftijd kon kijken. Ze droeg een groene baret en oranje met witte kleren. ''Het geeft niet,'' reageerde ze uiteindelijk, terwijl ze de hand van het meisje aannam. ''Je had ons nog gewaarschuwd..'' voegde ze er nog aan toe, voordat ze naast Bailey ging staan. ''Ik ben Bianca,'' sprak het meisje toen en stak opnieuw haar hand uit. Toen Chiara hem wilde aannemen, trok Bianca haar hand terug en maakte een raar geluidje. ''Is dat een Pichu?!'' gilde ze vervolgens, waarna ze op Kioko was afgerend en voor haar op de grond was geploft. De Pichu keek de blondine verbaasd aan, maar het was nog niet in haar opgekomen om weg te rennen. Daar was het trouwens toch al te laat voor, want Bianca had haar al stevig vastgepakt.

Chiara en Bailey keken elkaar voor enkele seconden droog aan. Wat was er aan de hand..? ''Euhm..'' mompelde Chiara weer, terwijl ze een stap richting Bianca deed. ''Ik denk niet dat Kioko dat leuk vindt..'' De Pichu keek hulpeloos naar haar trainer, maar die leek nog niet echt in te grijpen. Ze besloot maar het initiatief te nemen en haar energie te ontladen. Bianca had dit niet verwacht en kreeg een flinke schok toegeworpen. Vervolgens liet ze Kioko los. ''Kioko! Zoiets doe je niet!'' sprak Chiara geschrokken, waarna ze richting de blondine rende. ''Alles oké?'' Het meisje ademde diep uit en knikte uiteindelijk, voordat ze rechtkwam en haar rok afklopte. ''Een paar dagen terug had ik hetzelfde met een jongen zijn Pikachu, die was veel krachtiger dan die van jouw Pichu,'' sprak ze toen. Chiara's aandacht werd meteen volledig op Bianca gevestigd. ''Jongen? Hoe heette hij?'' De blondine keek haar eerst vragend aan, maar toen ze Chiara's gezichtsuitdrukking zag, wist ze dat het van belang was. Ze begon meteen na te denken, maar het duurde even voor ze het zich weer herinnerde. ''Er was nog een andere jongen bij.. De één had blond haar, de ander bruin en het zat heel erg door de war,'' mompelde ze weer. ''Hmmn, ik heb nog tegen hem gevochten.. Sora! Dat was het! Sora en Roxas!'' Een kleine grijns was op haar gezicht ontstaan, alsof ze trots op zichzelf was dat ze het zich had weten te herinneren. Chiara, daarentegen, wist niet zo goed wat ze ervan moest vinden. Aan de ene kant had ze graag weer een hereniging met Sora en Roxas, maar aan de andere kant was ze bang voor hun reactie. Zij was bij hen vertrokken en niet andersom. Het zou nogal vaag zijn als ze opeens wel weer wilde samen reizen. Ze was wel blij om te weten dat ze in de buurt waren. ''Waarom is het van belang dat te weten?'' kwam Bailey opeens tussenbeide, maar zijn reisgenoot gaf hem geen antwoord. Ze was al diep in gedachte verzonken. De jongen keek haar met een pijnlijk gezicht aan. Hij wilde graag weten wat er aan de hand was, zodat hij haar kon helpen, maar zoals het er nu aan toeging...

''Ik ben Bailey en dat is Chiara,'' stelde de jongen zich uiteindelijk maar voor aan Bianca. De blondine knikte met een glimlach. ''Waar gaat de reis heen, Bailey?'' vroeg ze toen. Bailey keek haar met een scheve grijns aan. ''Nimbasa City,'' antwoordde hij. ''Moet je daar ook heen?'' voegde hij er snel aan toe, waarop hij weer een knik ter bevestiging kreeg. ''Nou, waarom gaan we dan niet met zijn drietjes?'' Dit was ook op Chiara gericht, die nu door zijn hulp uit haar gedachte opschrok. Taiki gaf in haar plaats antwoord, omdat hij zijn trainer door en door kende en dacht dat zij dit af zou wijzen, vanwege het feit dat ze al moeite had met Bailey. Hij wist dat ze liever alleen op pad verder ging, zodat ze niemand tot last was, maar hij wist ook dat dit niet de goede weg voor haar was. ''Wel.. Oké dan,'' sprak Bianca, waarna ze op haar hakken een half rondje draaide en die kant uitliep. ''Deze kant op!''

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.