FanFic.nl

Murder in Malfoy Manor

The task

Omdat Draco zijn moeders voetstappen de trap nog niet af had horen gaan, had hij weer voor luistervink moeten spelen. Met zijn oor tegen de deur gedrukt dacht hij bij zichzelf dat hij nu wel erg veel ging lijken op een nieuwsgierige, achterlijke huis-elf, en dat dit toch echt beneden zijn stand was.
Zo zacht als hij kon opende hij de deur van zijn slaapkamer en kon aan het eind van de gang nog net de rug van zijn moeder zien. Muisstil luisterde hij naar de stemmen in de gang, maar zelfs zonder het tafereel waar te nemen was de spanning beneden voelbaar. Even later merkte hij dat de binnenkomers en zijn vader de gang verlieten, en zijn moeder op het punt stond om de trap af te lopen.
Met een frons op zijn gezicht bedacht Draco zich dat het moment nu dan misschien wel was aangebroken.. zijn vader zou een moord plegen..
Toen hij zeker wist dat zijn moeder de trap afgelopen was en zich in de woonkamer bevond sloop Draco naar beneden, terwijl hij zich tevergeefs achter de riante leuning wat minder zichtbaar probeerde te maken.
-
Met snelle maar zelfverzekerde pas ging Lucius de jongeman voor richting de kerkers, zijn gezicht stond uitdrukkingsloos, maar in zijn grijze ogen was een zekere spanning te zien.
Met een nonchalante klik van zijn toverstok opende Lucius de deur, om zich vervolgens om te draaien naar de jongen met de bebloede man over zijn schouder.
“Waag het om iets uit te halen Avondrood, en je bent er geweest,”� siste Lucius.
“Jaja, duidelijk meneer Malfidus,”� antwoordde hij met een spottende uitdrukking. Zijn hele houding straalde arrogantie uit, ondanks het gewicht op zijn schouder, wat hem niet dwars leek te zitten.
Lucius keek hem aan met een blik van withete woede, maar reageerde verder niet op zijn kinderlijke gedrag.
“Leg hem daar maar neer,”� zei Lucius achteloos, met een knikje naar het hoopje ongeluk dat over Avondroods schouder hing, “eerst heb ik nog een appeltje met jóu te schillen, Expelliarmus!”�
Avondroods toverstok kletterde met een hol geluid op de marmeren tegels, en meteen was het gedaan met zijn arrogante houding.
Dreigend kwam Lucius dichterbij, met een uitdrukking van woede, irritatie en vastberadenheid.

Reacties:

1 2

Rebella zei op 21 maart 2012 - 19:44:
charming
Is ie nou pleite?
Laten we hopen van niet!
Goed geschreven!