FanFic.nl

•Fallen Angel Of Blood•

~ 24. 'I'm There For You' ~

Allerlei pijn raast door je heen, door jouw hele lichaam. Je denkt even na over wat er gebeurd was. "Het was vast een droom.. Het moet wel.. Waarom zou hij me verkrachten? Hij haar mij dan wel en ik hem, maar zo ver zou hij toch niet gaan?" denk je bij jezelf terwijl je hard in jouw lip begint te bijten. "Alles voelde wel zo.. Zo echt.." Je begint erg te twijfelen als je een enorme pijn bij jouw keel voelt. Het voelt alsof er hard geknepen is. Het lijkt wel alsof je zowel fysiek als psychisch er niet goed aan toe bent. Met moeite en pijn open je jouw ogen. Meteen ga je met jouw hand richting jouw nek en wrijft er zachtjes overheen. Je laat een zachte, maar toch pijnlijke kreun horen.
Als je naar het deken staart, zie je meteen dat je helemaal naakt bent. Poedelnaakt. "Alles was dus echt.." Geschrokken kijk je om je heen. Gelukkig is Hirokazu nergens te bekennen. Snel ga je rechtop zitten en trekt jouw benen helemaal naar je toe. Jouw voorhoofd laat je op jouw knieën rusten. Allerlei tranen glijden over jouw wangen. Je draait je licht op en laat je op jouw zij vallen. Zachtjes ben je aan het snikken. Je kijkt naar het bed die niet ver van je af staat, Sayuri’s bed. Ze ligt er niet in. Je zucht zacht maar toch ook weer opgelucht. Zij heeft je niet horen huilen. Ze keek niet toe hoe je pijnleed. Althans, ze kan altijd nog in de kamer staan. Met moeite kijk je om je heen. Niemand te bekennen. Zachtjes leg je jouw hoofd weer op jouw kussen. Tranen blijven maar over jouw wangen rollen. Hier zal je vast een trauma aan overhouden. Een trauma omdat jouw stiefvader zich zo nodig op jou uit moest leven. “Kon hij geen ander slachtoffertje vinden? Hij houdt toch zo van zijn geliefde dochter? Waarom moet hij mij dan perse pakken..”� Dan hoor je plotseling de deur opengaan, waardoor een lichte angst door je heen raast.
Je durft niet te kijken. Stel je voor dat het weer jouw stiefvader is. Hard knijp je jouw ogen samen, maar je bedenkt je snel en opent ze meteen. ’S-Sorry Yui..’ hoor je een bekende stem zeggen. Alleen herken je het niet echt door jouw gesnik. Je begint langzaam te stoppen met snikken. ‘Het was niet mijn bedoeling om naar binnen te komen.. Ik wist niet dat je naakt zou wezen..' Je spert jouw ogen wijd open. Je herkent de stem. Het is de stem van Itachi. Voorzichtig kijk je hem met betraande ogen aan. Als hij ziet dat je huilt, loopt hij snel naar je toe en gaat hij naast je op het bed zitten. 'W-Wat is er gebeurd.. Yui.. Waarom kijk je zo bang.. Waarom heb je gehuild?' Voorzichtig ga je rechtop zitten en leg je hem alles uit. Alles wat er gebeurd is. Het kan je niet eens wat schelen dat hij je naakt ziet. Als je ziet dat hij je met veel medelijden aankijkt, kijk je de andere kant op. Je wilt geen medelijden. Het enige wat je wilt is dat het stopt. Alles stopt.
Je begint je weer helemaal vies te voelen. Dat komt omdat je weer aan Hirokazu denkt. Met moeite loop je naar sta je op en loop je naar de douche. Itachi volgt je meteen, wat je best prettig vindt. Hij geeft om je. Iets wat je niet vaak meegemaakt hebt in jouw leven. Als je eenmaal in de douche bent, zorg je ervoor dat de warme waterdruppels die uit de douchekop vallen, op jouw rug landen. Als je met warme waterstraaltje jezelf ook van binnen kon schoonmaken, had je dat zo gedaan. Natuurlijk kan je het wel proberen, maar of er iets goeds uitkomt weet je natuurlijk niet. De drang om het te proberen wordt groot, maar je houdt je sterk en doet het niet. Je begint je niet goed te voelen en gaat maar op de grond zitten. Met jouw hoofd kijk je strak naar de grond. Het warme water klettert op jouw rug. Lang denk je na over wat je precies gaat doen. Zal je hem aanvallen of toch maar proberen om verder te gaan met jouw leven?
Met een emo-blik in jouw ogen sta je langzaam op. Itachi helpt je meteen en droogt je voorzichtig af. ‘Yui-chan, wees niet bang.. Je mag desnoods bij mij slapen als je dat soms prettiger vindt..’ fluistert hij zachtjes. Aan de ene kant wil je hard ja zeggen en meteen in zijn bed duiken, maar je vertrouwt mannen nu niet meer zo. Het is al een wonder dat hij nu naast je staat. Je bent wel bang. Je wilt eigenlijk niet eens aangeraakt worden. Als hij je op wilt tillen, sla je uit reflex op zijn rug waardoor hij je weer rustig neerlegt. Zonder ook maar te vragen waarom je dat deed, kijkt hij naar de grond en zegt zachtjes: ‘Sorry Yui, ik had niet aan je mogen zitten..’
Met grote oogjes blijf je hem aanstaren. Snel kijk je om en pak je wat kleding. Als je die eenmaal aanhebt, kijk je strak naar de grond. Itachi legt met veel twijfel zijn hand op jouw schouderblad en fluistert: ‘Als je me nodig hebt, kan je altijd naar me toegaan hé?’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.