FanFic.nl

Pokemon, Unova conquer quest!

Hoofdstuk 16: Skyarrow Bridge! A trouble-making Pokémon?!

Het regende. De mist was dik en overal lagen blaadjes. Het leek vollop Herfst, en dat was het ook. Tussen de bomen door konden Thomas, Max en Nynke niet eens de Skyarrow Bridge zien, die anders vollop zichtbaar was. 'Ik denk dat ik het zie! Het is wazig, maar ik zie de vorm.' vertelde Nynke.
'Verderop is vast een informatiegebouw, laten we er snel heen gaan.' zei Max. De kinderen waren het met hem eens, en liepen sneller. Een stuk verderop kwamen ze aan bij een informatiegebouw, Max had dus gelijk. 'Welkom!' zei een vrouw met lang blond haar, die achter de balie stond; 'Ik ben Jane, ik ben hier om al uw vragen te beantwoorden en u veilig naar Castelia City te bringen.'
'Kunnen we over de brug?' vroeg Thomas.
'Ja, maar het wordt ingewikkeld.' zei Jane.
'Hoezo dan?' vroeg Nynke.
'Het is erg mistig, dus kan het gevaarlijk zijn. Het is niet vaak mistig hier, maar als het dat wel is, is het mis. Mensen uit Castelia City en Nacrene City vertelden ons dat vele mensen een grote, vliegende Pokémon ziet vliegen rond de brug. Soms kwam het zo dichtbij, dat het aanvallen gebruikte. Niemand kon de Pokémon precies beschrijven, omdat het té mistig was. Maar we hebben er vandaag nog geen last van gehad. Het is toch belangrijk dat jullie met al jullie Pokémon uit de Pokéball reizen, en met een groepje van vijf. Daar achter staan twee mensen, die ook over de brug willen. Kennen jullie elkaar?' vroeg Jane.
'Helaas wel.' zei Damian, die tot de kinderen hun schrik een van de twee personen was. 'Als het Damian niet is! Altijd nog even beleefd.' zei Thomas.
'Wat een ruzie allemaal! Hoi, ik ben Heather. Ik zou graag met jullie mee willen reizen, als dat kan.' zei Heather.
'Als het moet..' zei Nynke zacht.
'Wat is jouw probleem?' riep Heather kwaad.
'Jij, idioot!' riep Nynke kwaad.
'Rustig! Jullie zijn net Damian en Thomas..' zei Max; 'Laten we gaan.' De kinderen liepen door een grote schuifdeur, die automatisch open ging. Ze stonden nu op de enorme brug, die nog groter van dichtbij was.

'Laten we onze Pokémon er maar bij halen, voor de veiligheid.' zei Thomas. Nynke en Max waren het met elkaar eens, en gooiden samen al hun 8 Pokéballs in de lucht. Oshawott, Pidove, Sewaddle, Tepig, Purrloin, Petilil, Servine en Blitzle kwamen eruit. Sewaddle klom op Thomas' schouder en Petilil probeerde weg te komen. 'Petilil kan niet snel lopen, hij springt gewoon stukje voor stukje op en neer.' zei Nynke.
'Hoe weet jij dat?' vroeg Heather, op een arrogante toon.
'Omdat ik ogen in mijn kop heb zitten, jezus!' riep Nynke kwaad. Heather en Nynke wisselden wat boze blikken uit, maar besloten elkaar daarna te negeren. 'Damian, waarom laat jij jouw Pokémon er ook niet uit?' vroeg Max.
'Dan zijn we de hele dag bezig,' zei Damian. 'Ik heb al meer dan tien Pokémon gevangen, en niet een zielig nummer zoals drie.' Hij gaf een boze lach blik naar Thomas, maar die besloot volwassen te doen en niet te reageren. 'Oké, dat is best wel een domme reden. Ben je bang?' vroeg Nynke uitdagend.
'Goed dan, ik zal drie Pokémon er uit laten, net als jullie. Sowieso, als ik ze er allemaal uitlaat, kunnen jullie mijn Pokémon observeren, om mijn zwakke punt te vinden. Ik wil nooit meer verliezen van een slappe trainer zoals Nynke.' zei Damian. Nynke stak haar vuist op, en kwam op Damian af, maar Max hield haar tegen. Damian gooide drie Pokéballs in de lucht. Twee van de Pokémon die eruit kwamen kende de kinderen, maar een was onbekend. 'Woobat en Whirlipede, lang niet gezien. Wie is die andere Pokémon?' vroeg Max.
'De Pokémon die jouw Purrloin heeft verslagen, maar dan geëvolueerd.' vertelde Damian. 'Polskitoad, toch?' vroeg Heather.
'Bijna goed! Palpitoad. Maar je was dichtbij, goed gedaan!' riep Damian, Heather werd rood en begon te blozen, de kinderen hadden Damian bijna nog nooit zien lachen. 'Heather, heb jij Pokémon?' vroeg Thomas.
'Ik betwijfel het..' fluisterde Nynke, maar niemand hoorde het.
'Ja, twee maar. Ik ben nog maar een week bezig met mijn reis.' vertelde Heather. Ze haalde twee Pokémon uit haar tas, en gooide ze in de lucht. 'Een Pignite en een Panpour, of niet? Gaaf!' riep Thomas. De kinderen liepen een aantal hectometer met hun Pokémon, het was nog steeds erg mistig en het regende. De kinderen hadden ondertussen al een Paraplu ingezet, en stonden eronder, dichtbij elkaar. De enige Pokémon die niet onder de paraplu wouden waren Panpour, die aan het spelen was in de regen, Palpitoad, wiens ability Water absorb is, waardoor de regen hem alleen maar sterker maakte, en Oshawott, die wel van de regen hield. Tepig en Pignite stonden allebei onder de paraplu, omdat ze Fire Pokémon zijn.


Ineens gebeurde er iets raars. Er was een enorm hoog geschreeuw hoorbaar, het klonk als een Pokémon. 'Wat was dat?' riep Heather bang.
'Ik weet het niet!' riep Nynke, die stiekum ook een beetje bang werd.
'Ik bescherm je wel, Heather!' riep Damian, hij ging voor haar staan, met zijn armen gespreid. 'Wow, bedankt Damian.' zei Nynke sarcastisch. Ineens verscheen er een vage schaduw in de lucht. Het was duidelijk een Pokémon met vleugels. Kleuren waren niet zichtbaar en een duidelijke vorm verder ook niet. De buitenkant van de schaduw, de vleugels, begonnen licht te geven. Het licht was duidelijk erg licht, maar werd verzwakt door de mist. Het wezen gilde, en maakte een paar onnatuurlijke bewegingen. Er ontstond een enorme windvlaag, die honderd keer sterker was dan een Gust aanval. 'Wat is dat voor een aanval?!' riep Max.
'Hurricane!' riep Damian. Lichte Pokémon zoals Petilil en Panpour vlogen de lucht in, maar werden snel vastgepakt door hun trainer. 'We moeten terug vechten!' riep Nynke.
'Mee eens! Oshawott, water gun! Sewaddle, Razor leaf! Pidove, Air Cutter!' riep Thomas. 'Tepig, ember! Purrloin, Hyper beam! Ik hou Petilil vast, het is te gevaarlijk om haar los te laten!' riep Max in de wind.
'Servine, Leaf Tornado! Blitzle, Thunderbolt!' riep Nynke.
'Whirlipede, Poison sting! Woobat, Air Slash! En Palpitoad, Hydro Pump!' riep Damian. Ten slotte riep Heather: 'Pignite, Flamethrower! Panpour, Water gun!' Alle dertien Pokémon vielen tegelijk aan. Sommige aanvallen miste door de Hurricane aanval, zoals Sewaddle's Razor Leaf en Oshawott's Water gun. Maar de meeste aanvallen raakten. De klap was het sterkst bij Pidove. Haar Super Luck ability zorgte ervoor dat ze meerdere Critical hits werden uitgedeeld, de schaduw Pokémon stortte een paar tientallen meters neer voor de kinderen. Toen de kinderen het wezen benaderden, gaf het een luide gil, het wou duidelijk niet dat de kinderen en hun Pokémon dichterbij kwamen. Het vloog weer omhoog, gaf een luide gil, en verdween. Toen de Pokémon verdween, verdween ook de mist. De lucht was grijs, en Castelia City leek ineens super dichtbij. De kinderen renden het laatste stukje van de brug over, en kwamen aan bij het informatiegebouw aan de kant van Castelia City. Hier namen ze afscheid van Damian en Heather, waar Thomas en Nynke blij om waren.


'Hebben jullie nog ergens last van gehad?' vroeg de baliejufvrouw, terwijl de kinderen hun Pokémon terug zogen in hun Pokéball. De kinderen zeiden tegelijk; 'Nee!' en lagen samen in een slappe lach. Castelia City was enorm, ze liepen naar het Pokémoncenter om daar te overnachten. Het was een lange dag.

Reacties: