FanFic.nl

Elena Lupin and the deathly hollows

Death Eater everywhere

Een doodse stilte heerste in de tent toen de lynks weer verdwenen was.
Het duurde even voor de woorden echt tot iedereen waren doorgedrongen.
Het ministerie was gevallen, en de minister was dood, al was het duidelijk voor Elena dat ze de man niet mocht had ze hem dit natuurlijk ook nooit toegewenst.
'Wat nu? Dooddoeners die het ministerie besturen? Zei kunnen nu de wetten bepalen.' Mompelde Elena verward.
Een vraag waar niemand antwoord op kon geven.
'En wat bedoelde hij met dooddoeners overal? Hij bedoelde toch niet dat ze in de buurt zijn?' Vroeg Garreth bezorgd maar nog voor iemand iets kon zeggen keeg hij zijn antwoord al in de vorm van een rode straal die hij maar net kon ontwijken.
Glazn spatte uiteen toen in het zwart gehulde dooddoeners op de tafel verschijnselden en en spervuur aan spreuken op het totaal verraste publiek begonnen te vuren.
Niet iedereen had er aan gedacht zijn toverstaf bij zich te dragen en enkele feestgangers werden dan ook meteen overweldigd terwijl de hene die hun staf wel bij zich hadden hun uiterste best deden om hen te beschermen.
Hoge hakken, waar had Elena het fantastische idee ook al weer vandaan gehaald om hoge hakken aan te doen?
Om het even vol te houden op de dansvloer konden ze er nog wel mee door maar om zich staande te houden in een gevecht had ze toch het liefst stevigere en vooral plattere schoenen gedragen.
Meer geleid door geluk dan tackt wist ze een dooddoener uit te schakelen met de totaal verstijvingsspreuk maar toen slaagde ze er maar net in een cruciatus vloek te ontwijken net omdat ze haar evenwicht verloor door die idioote schoenen.
'Geen handige zet, zusje. ' Grapte Garreth terwijl hij de doodoener die haar wou aanvallen wist uit te schakelen en haar de tijd haf haar schoenen uit te doen.
'Geen woord hier over.' Sisste ze dreigend terwijl hij haar recht holp.
'Ik zou niet durven.'


Harry, Ron en Hermelien stonden met hun rug naar elkaar terwijl ze zich een weg probeerden te banen door de zee van dooddoeners.
Toen ze de tweeling in de gaten kregen zochten ze eerst dekking achter enkele omgevallen tafels en gebaarden dat ze dit ook moesten doen.
'Jongens, wij moeten hier weg en wel meteen! Ik weet dat het veel gevraagd is maar kunen jullie die dooddoeners even afleiden?' Riep Harry boven het lawaai uit.
'Wat? Wat zijn jullie van plan?'
'Het is wel duidelijk dat ze het op Harry gemund hebben. En bovendien hebben we een belangrijke taak te vervullen.Als we Voldemort te pakken willen krijgen moeten we eerst zijn gruzlimenten vinden en vernietigen.'
Het duurde enkele seconden voor het woord gruzliment een beletje deed rinkelen.
'Gruzlimenten? Zoals is Slakhoorn 's herinnering?'
'Herinnering? gruzliment?' Vroeg Garreth verbaast.
'Ja, zoals in de herinnering. Willen jullie ons helpen, we hebben niet veel tijd meer.'
'Maar hoe willen jullie overleven. Waar kunnen jullie overnachten, hoe raken jullie aan eten?'
'Alles is geregeld.' Probeerde hermelien hen gerust te stellen terwijl ze naar het kleine tasje om haar schouder wees.
Een tasje waar naar Elena 's menig hooguit wat make up in paste.Hoe ze het hiermee wouden uithouden was haar een raadsel maar ze besloot verder geen vragen te stellen.
'Zien jullie die lege plek op de dansvloer? Op mijn teken maken wij de weg vrij en verschijnselen jullie daar weg.'
Het drietal ging aan het ene uiteinde van de tafel zitten terwijl de tweeling zich schrap zette aan de andere kant.
'Trouwens,eeuh...Jongen.' Zei Elena snel en verbaast keken de drie haar aan.
'Sucses, en blijf uit de problemen, alsjeblieft.'
Er verscheen een dankbare glimlach op hun gezicht.
'Jullie ook. ' Antwoorde Harry oprecht dankbaar en toen iedereen zich schrap gezet had schreeuwde Elena luid nu en vuurde ze samen met Garreth enkele vloeken op de dooddoeners die in de weg stonden en maakten zo de weg vrij voor de drie.
Enkele dooddoeners keken verbaast op toen staadsvijnad nummer een Harry Potter langs hun neus voorbij liep en sommigen probeerden hem zelf te vangen maar voor ze nog maar in zijn buurt kwamen had hij hermelien 's hand al gegrepen en verdwenen ze in het niets.
Verweesd keek de tweeling naar de lege plek, ze waren echt weg en ze hadden er geen flauw idee van waneer ze hen ooit zouden terug zien.
Meer nog, ze begonnen te twijfelen of ze hen ooit nog terug zouden zien.

Reacties: