FanFic.nl

Wonder-Action

Hoofdstuk 2

'Sophie, schiet op! De taxi staat al voor en we moeten echt NU weg als we er op tijd willen zijn!' riep Jade vanuit haar eigen kamer. 'Ja ik kom er aan! Ben bijna klaar, nog heel even!' Weer getoeter. Waarom deed Soph altijd zo moeilijk? Ze was beeldschoon met haar lange, krullende bruinblonde haar en diepblauwe ogen en ze had echt nooit make-up nodig om iets te camoufleren of op te maken, maar met make-up op zag ze er wel nog aantrekkelijker uit dan ze normaal gesproken al was. Jade was op zich ook niet lelijk met haar halflange donkerbruine haar en groene ogen, ze was alleen.. Hoe wilde ze het verwoorden? Misschien iets steviger dan Sophie.. Samen vulden ze elkaar perfect aan, ze begrepen elkaar goed en stonden altijd voor elkaar klaar en steunden elkaar door dik en dun als de een de ander nodig had. Al was dat de laatste tijd wel een beetje anders, steeds vaker hadden ze meningsverschillen of discussies die nergens om gingen. Ze miste hun oude vriendschap, de tijden toen ze alleen maar met en om elkaar konden lachen. Het leek wel of er een nieuw tijdperk was aangebroken. 'Jadie, ik ben klaar! Kom je?' zei Sophie. Jade keek nog een keer in de spiegel, haalde een speldje uit haar kast en klemde er de lok die voor haar gezicht viel mee naar achteren, pakte het handtasje en liep, met haar nieuw gekochte schoenen die hakken hadden van 4 cm, naar beneden waar Sophie al op haar stond te wachten. Jade liep nooit op hakken, Sophie wel. Jade was meer een sneakertype, haar schoenenkast was ook alleen maar gevuld met Jordans, Nikes, DSquareds enzo. Sophie droeg echt altijd hakken, ook niet van die lage. Ze had haar wel eens heen en weer zien rennen met haar hakken van 7 cm ofzo. 'Platte voeten krijg je ervan!' had ze haar nageroepen maar het leek Sophie niet te deren. 'Maakt niet uit, zolang ik er maar geen last van heb is het goed.' had ze geantwoord. Weer getoeter van de taxi. 'Je ziet er echt prachtig uit Soph!' zei Jade terwijl ze Sophie van boven naar beneden zorgvuldig bekeek. Sophie glimlachte voorzichtig maar verlegen. 'Dankje, jij bent ook echt helemaal geweldig.' Beiden meenden ze wat ze zeiden. 'Kom, we moeten nu echt naar beneden als we niet willen dat die taxi wegrijdt!' Jade haalde de sleutels uit haar handtasje en sloot hun appartement af nadat ze nog snel een rondje door het huis had gemaakt om te zien of alles uit stond. Samen liepen ze naar beneden, nerveus voor wat er komen ging. Ze stapten in op de achterbank en zagen door die spiegel een geïrriteerd hoofd van de chauffeur. 'Nou dames, het heeft ook wel de nodige tijd gekost om naar beneden te lopen heb ik gemerkt.' Jade en Sophie keken elkaar aan en moesten beiden veel moeite doen om hun lach binnen te houden. 'Ja meneer, dat heeft u zeker niet verkeerd gezien!' zei Jade met een grijns. De chauffeur gromde zacht, mompelde iets wat onverstaanbaar voor de meisjes en vertrok naar hun bestemming. Het hoogtepunt van een lange, zware periode die op Sophie en Jade stond te wachten.. Waar ze beiden helaas nog niks van in de gaten hadden..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.