FanFic.nl

12 districts, 24 children -oneshots

Rue

Daar hingen ze. Groot, sappig, knalrood, Ik herkende ze direct uit mijn district. Soms wisten we er een paar mee te smokkelen van de oogst. Dan moesten we zoveel bessen plukken dat je er makkelijk een paar in je zak kon laten glijden. Op gevaar van eigen leven wel ja, maar het was het waard.
Op een gegeven moment kwamen de vredebewakers erachter toen iemand ze uit zijn zak liet vallen. Het gevolg was een executie. Sindsdien hadden maar weinig mensen het lef om er een paar mee te smokkelen. Met één bes was gelijk je honger gestild, niet voor altijd natuurlijk maar wel lang genoeg om er weer een tijd tegenaan te kunnen. Ik zag ze hangen toen ik op weg was naar de afgesproken plek. Ik wilde ze plukken om het succes van de vernietiging van de voedselvoorraden te vieren. Met het triomfantelijke idee hoe Katniss’ gezicht zou staan als ze zag wat ik had gevonden klom ik langzaam uit mijn boom. Eenmaal op de grond wilde ik direct op de bessen afstormen. Maar voor ik de kans had om me te bedenken dat dit misschien wel een val was viel er een net uit het niets over mij heen. Paniekerig riep ik de eerste naam die in mij op kwam, ‘Katniss!’ ‘Katniss, help!’ Ik probeerde mijzelf los te worstelen maar het net bleef als een maagneet om mij heen. Er klonk geritsel, heel even stond mijn gezicht weer opgelucht in de wetenschap dat Katniss uit de struiken tevoorschijn kwam. Helaas was dit niet het geval. De jongen uit district 1 kwam vals grijnzend op me af. In zijn hand hield hij een lange speer die je meteen kon doorboren. Terwijl mijn ogen strak op de speer gericht waren riep ik weer om hulp. ‘Katniss! Katniss!’ Dit keer kwam er wel antwoord ‘Rue!’ Ik hoorde Katniss’ laarzen mijn kant op snellen. De jongen leek even verrast door de plotselinge hulp die mijn kant op kwam. Hij herstelde zich echter direct en wierp de speer recht op mij af. Katniss kwam aangestormd en schoot de jongen in een fractie van een seconde neer met haar pijl die tot nu toe nooit zijn doel had gemist.
Maar het was al te laat. De speer had zijn doel al geraakt. Hij doorboorde mijn buik zo snel dat je niet eens tijd had om te knipperen. De pijn was ondragelijk. Mijn ogen gleden langzaam naar de bessenstruik. Maar hij was weg, geen struik, geen bessen. En ik ging dood door een valse truc van de spelmakers, ik had het kunnen weten…

Reacties: