FanFic.nl

Primrose

Hoofdstuk 1

Ik zat stil naast mama, ze sliep nog en had blijkbaar een nachtmerrie. Boterbloem kwam zacht ronkend naast me liggen en ik begon hem te verwennen. Vandaag zouden we te weten komen wie er naar de Hongerspelen moesten gaan. Mijn zus, Katniss, had heel veel bonnen. Hierdoor was de kans groter dat haar naam getrokken werd, voor mij was het de eerste keer en ik mocht me niet inschrijven voor bonnen dus van mij zat er maar één briefje in de pot.

Ik hoorde een geluid buiten en ging rechter zitten. Het was Katniss die afscheid neemt van Gale, haar beste vriend. Toen ze binnenkwam, had ze een konijn met zich mee. Katniss was super goed met pijl en boog, ik was meer iemand die zieken en gewonden ging verzorgen.
Kat maakte ons eten klaar terwijl ik me opfriste en mijn mooiste jurkje aantrok. Voor we vertrokken, aten we nog snel een stuk brood. Als we terug kwamen, zouden we een feestmaal eten om te vieren dat wij niet naar de Hongerspelen moesten en om te denken aan de families die hun kinderen moesten missen omdat die wel mee gingen.

We bleven allemaal zwijgen, waarschijnlijk van de zenuwen. Wat als Kats naam getrokken werd? Dan was ze er plots niet meer, de kans om te overleven tijdens de Hongerspelen was één op vierentwintig. En omdat wij het armste district waren waar de meeste mensen amper geld hadden om eten te betalen, waren de meeste van onze tributen onmiddellijk ten dode opgeschreven.

Plots ging de bel als signaal dat iedereen naar het centrale plein moet. Alle kinderen onder achttien jaar verzamelden zich, jongens bij elkaar en meisjes bij elkaar. Iedereen hield elkaars hand vast en iedereen hoopte dat hij of zij weer naar huis mocht gaan.
De ceremonie begon met een speech van Effie Prul. Iedereen weet dat ze gehoopt had op een ander, rijker district en dat ze niet blij was dat ze district 12 gekregen had, want er was slechts één keer een winnaar geweest en die is nu een dronkaard. Het is zelden dat iemand Haymitch nuchter ziet, als je hem dan al ziet.
Ik walg van dat mens, met haar boterzoete stem doet ze alsof de hongerspelen niets zijn, gewoon een spel waarvan we moeten genieten, we moeten genieten van hoe vrienden afgeslacht worden.

“Laten we overgaan tot de bekendmaking van onze tributen voor de vierenzeventigste editie van de hongerspelen. Mogen de kansen immer in uw voordeel zijn!”� besloot ze haar speech en ze liep naar de kommen. Mijn hart sloeg een paar tellen over en ik kroop dicht bij Rory Hawthorne, mijn beste vriend. Over een paar uur zouden we samen aan het spelen zijn.

Reacties:

1 2

Bakagami zei op 10 mei 2014 - 21:01:
Leuk bedacht om het uit het oogpunt van Prim te schrijven! c:
Goed geschreven ook ^^

LotStuff zei op 17 juni 2012 - 12:09:
Mooi geschreven, ik vind het ook een leuk idee en ben zeker benieuwd naar meer.
Ik ga snel de volgende hoofdstukken lezen (;

Chrissy zei op 29 mei 2012 - 18:51:
Wauw! Supergoed! Ik heb geen tijd om een lange reatie te schrijven, want ik ga snel verderlezen!

Vespertine zei op 1 mei 2012 - 13:49:
O, die laatste zin. .___. Die brak mijn hart toch wel een klein beetje. Zoals Primrose (en iedereen) echt met heel haar hart hoopt en erop rekent dat zij er niet bij zijn.

KellyStyles zei op 29 april 2012 - 23:16:
Jouw schrijfstijl past echt PERFECT bij Prim !
Wauw.