FanFic.nl

Blackbird [afgewerkt]

Sunken eyes

Het was de dag voor de boete. Het hele district was in dikke nevels van rouw en angst gehuld. De spanning was om te snijden. Toch ging het dagelijkse leven vrolijk door. Trelb ging weer fluitend naar het bos en ik zwaarmoedig naar school.
Op school leek het heel even alsof de juffen emoties zouden vertonen, ze leken ook gespannen ook al waren zij al vele jaren uit de gevarenzone. Maar als je al vele jaren uit de gevarenzone was, had je waarschijnlijk kinderen gekregen. En dat ze je kinderen zouden afpakken, leek haast nog erger dan dat ze jezelf zouden pakken. Op die manier had het Capitool iedereen in zijn macht.
Alleen onze leraar Arbor leek het niet te deren, waarvan we vandaag een tweede les zouden krijgen. Hij had een kar met blokken hout meegenomen. We zouden aan het echte werk beginnen. De toekomstige houthaksters hielpen met uitladen. Zij hadden tenminste de gelegenheid gehad om spieren te kweken. Nu ik erover nadacht, waren wij, de rest van de meisjes, behoorlijk weerloos. Laat staan dat we een overlevingskans in de Arena hadden.
Ik besloot er verder maar niet over te denken. Het stemde me verdrietig, iets wat ik niet aan de anderen wilde laten merken.
Iedereen kreeg een blok onbewerkt hout. Arbor rochelde dat we eerst een ontwerp moesten maken en daarna pas de hamer en beitel mochten gebruiken. Uit pure baldadigheid begon ik gewoon in het wilde weg te beitelen. Ik had er geen zin in met een naderende donderwolk boven mijn hoofd. Toen ik klaar was vond ik dat mijn eindresultaat er eigenlijk wel mocht zijn. Woede wekte kennelijk mijn creativiteit op. Arbor knikte kort naar me toen hij het lokaal verliet en ik kon niet zeggen of het een bevestigend of afkeurend signaal was geweest.

Reacties: