FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventure's!

Chapt 57: A Rowdy Blitzle Appears! part 1/2

Duistere wolken pakte zich samen terwijl Sora vanaf een afstandje keek. Er kwam een zwarte Pokémon tevoorschijn uit de donkere wolken, waar onweer zich verspreidde door de lucht. Het gigantische beest brulde en vernietigde een hele stad door een vreemde blauwe energie af te vuren op het stadje die langzaam weg werd gevaagd. Sora begon te rennen, zoekend naar Roxas of Sparky maar die waren nergens te bekennen door alle chaos, viel Sora van een klif.. snel kneep hij zijn ogen dicht en wachtte hij de klap af maar die kwam nooit. Toen hij neerkwam stond hij nog steeds op zijn voeten en zag hij in de verte het silhouet van Sparky en begon erop af te rennen maar er leek geen beweging te komen in zijn benen. Vanuit het niets kwamen er rode ogen tevoorschijn die hem kwaadaardig aankeken, die Sparky weg voeg. Sora wilde ‘Sparky!’ roepen maar er kwam geen geluid uit zijn keel. In plaats daarvan werd hij onverwachts opgetild en door een zwart gat naar binnen gezogen.. hij zou doodgaan hier in de duisternis tot opeens…! “TIIIINI”� een fel licht verscheen en hem bevrijdde. “Victini!”� Sora knalde met een harde klap op de harde vloer. Hij schrok wakker en keek recht in het gezicht van zijn broer die hem bezorgd aankeek, “Gaat alles wel goed?”� Sora haalde nog steeds jachtig adem en probeerde zijn ademhaling onder controle te krijgen maar knikte tenslotte. Roxas haalde opgelucht adem en hielp zijn broer overeind te komen, “Ik begon me ongerust te maken… je reageerde niet eens op de stem van Sparky,”� zei Roxas toen Sora op de stoel was neergeploft naast het bed, ”�Ik… ik heb vreemd gedroomd,”� sprak Sora met een rare trilling in zijn stem al probeerde hij het zo normaal mogelijk te laten klinken maar zag vanuit zijn ooghoeken zijn broer hem schaapachtig aankijken, “Wat heb je gezien dan?”� besloot Roxas toen te zeggen maar hierdoor raakte Sora geïrriteerd, “Als je me niet serieus wilt nemen!”� snauwde Sora boos, Roxas keek hem verbijsterd aan. “Ik neem je wel serieus maar dan moet je me wel vertellen wat er aan de hand is en niet boos worden,”� zei Roxas kalm en keek hem recht in zijn blauwe ogen aan, “Je kijkt me aan alsof ik gek geworden ben.”� Op dat moment voelde hij de warme hand van zijn broer op zijn schouder en zag dat hij met zijn hoofd schudde, “Vertel, nu eens rustig wat je gedroomd hebt en wat je dwars zit,”� zei Roxas en ging kalm naast zijn broer zitten. Sora vertelde in het kort over zijn droom. Roxas zette een bedenkelijke blik op zijn gezicht toen hij klaar was, “Een Zwarte draakachtige Pokémon zei je?”� vroeg de blondine en had zijn hand onder zijn kin neergezet terwijl Sora bevestigend knikte, hij had zijn Pokédex tevoorschijn gehaald en tikte nu de naam van de Pokémon in;
Victini, De Victorie Pokémon,
Victini is een klein, knaagdier-achtige Pokémon. De grote, puntige oren hebben de vorm van de letter V,
dat een mogelijk verband heeft met zijn naam of generatie waarin het is geïntroduceerd. Victini's ogen zijn groot in verhouding met zijn hoofd en ze zijn blauw van kleur. de twee vleugelachtige staarten geven het de mogelijkheid om te kunnen vliegen. Victini heeft een zeer zorgzaam karakter, terwijl het normaal gesproken een erg timide Pokémon is, zal het vechten met geweld als zijn vrienden onder bedreiging verkeren.
Sora keek bedenkelijk naar het plaatje op zijn Pokédex. Het wezentje in kwestie zag er best schattig uit.. maar waarom was hij in zijn droom verschenen? Vele vragen kwamen in hem op maar ook die verdwenen toen hij aan vandaag dacht! Hij en Sparky gingen de gym eindelijk uitdagen! Sora wist niet of Roxas wilde mee wilde gaan naar de gym maar goed dat was zorg voor later. Snel begon hij zijn pyjama uit te trekken en trok zijn gewone kleren aan. Roxas keek hem met een vage blik aan, “Waarom zo’n haast?”� vroeg Roxas toen maar Sora was druk bezig met zijn spijkerbroek dicht te knopen, “Ik ga vandaag de Gym uitdagen. Weet je nog?”� vroeg Sora toen hij zijn broek dicht had gemaakt met zijn riem. “O ja, dat is waar ook,”� antwoordde Roxas met een scheve grijns. Sora grijnsde terug, “Ga je met me mee?”� vroeg Sora en richtte zich op zijn broer.. hij had niet veel zin om in z’n eentje te gaan. Roxas knikte bevestigend en liep hun kamer uit, zonder zijn rugzak, Sora had die van hem ook niet echt nodig… zijn Pokéballen zaten namelijk aan zijn riem en Potion’s zou hij niet nodig hebben dus verliet hij ook de kamer, met Sparky op zijn schouder. Hij liep met een onbedwingbare grijns door de gang van het Pokémon Center waardoor sommige mensen hem schaapachtig nakeken, hij kon niet wachten tot hij op het strijdveld stond! Hij bereikte de kantine en liep door naar de uitgang waar zijn broer al stond te wachten, buiten. De deuren gleden automatisch open toen Sora naar buiten toe liep, “Wat zit jij te grijnzend?”� vroeg Roxas toen hij naast hem stond maar Sora negeerde die vraag, “Kom nou maar mee.”�

Sora en Roxas liepen over de straat en maakte aanstalten om over te steken, tot Sparky zijn oren spitste en alarmerend om zich heen keek. De twee jongens stopte echter met lopen en keken de Pikachu vragend aan tot opeens… “Pas op, die Blitzle gaat jullie.. aaah!”� klonk een jongensstem waarschuwend, zowel Sparky als Roxas sprongen toen opzij maar voor Sora was het al te laat en hij werd tegen een muur aangesmeten. Tientallen sterretjes dansten voor zijn ogen terwijl de bruinharige jongen moeizaam overeind kwam, “Blitzle! Blitsssle!”� Het wezen dat hem had aangevallen stond met een strijdvaardige blik naar hem te kijken “Kan je niet uitkijken, domme knol! Ik had me arm kunnen breken,”� snauwde Sora kwaad tegen de Blitzle, wat hij beter niet had kunnen doen. De Blitzle wierp Sora een vernietigende blik toe en wilde hem opnieuw aanvallen maar Sparky kwam beschermend voor hem te staan en vonkte dreigend met zijn wangen, “Sparky zit, dit is iets tussen mij en die knol,”� zei Sora met opeengeklemde kaken terwijl de Blitzle begon te grommen en langzaam op hem afliep, Sparky keek verbijsterd toe. “Blitzle stop!”� Een jongen rond zijn leeftijd met een pet op met wild bruine haren en een Emolga op zijn schouder, keek de Blitzle fel aan die toen snoof en nijdig ging zitten terwijl hij zijn kop wegdraaide van de jongen en Sora.“Sora, is alles goed met je!”� riep Roxas terwijl hij aankwam rennen waarbij Sora zijn hoofd schudde, “ja alleen.. hé, is alles wel oké met jou?”� zei Sora toen ongerust tegen de onbekende jongen die krampachtig zijn onderarm beethield en neer was geploft op straat, “Ik geloof van wel,”� antwoordde de jongen. Roxas keek hem aan en zijn blik gleed toen naar Sora die hem vragend aankeek, “Wat?”� vroeg Sora toen ongemakkelijk en er verscheen een brede grijns op het gezicht van zijn broer, “Nee niks,”� grinnikte Roxas. Sora en Sparky wierpen elkaar een blik toe en sloegen toen hun handen op hun voorhoofden.. De jongen die op de grond zat keek schaapachtig toe, “Ik ben Touya en dit is me maatje Sparks,”� besloot Touya de stilte te verbreken en wees op het zwart-witte wezentje dat naast Sparky was gaan staan, “Mijn naam is Sora, dat is me tweelingbroertje Roxas en dit is me vriend Sparky,”� reageerde Sora toen met een brede glimlach maar die verdween abrupt toen Touya ineen kroop, “Die arm moet nagekeken worden,”� zei Roxas met een serieuze blik naar de jongen die op de grond zat en naast hem neerknielde. “Nee serieus, dit is niks. Ik kan wel tegen een stootje,”� brabbelde de jongen naast Roxas haastig maar zijn broer wist echter wel beter.. hij had dit Sora zo vaak horen gezeggen, dat niemand hem meer om de tuin kon lijden.. zelfs Touya niet die ze net hadden leren kennen. Roxas probeerde de blik van zijn broer te vangen maar die had zich afgewend van het tafereel.. en staarde bedenkelijk naar de Blitzle die zich aan het wassen was.. Waarom had deze Pokémon hem aangevallen? Op die vraag wist Sora echter geen antwoord…

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.