FanFic.nl

Zwaar jaar op Zweinstein

8- Briefje

Rosalin liep naar binnen met Chloe. 'Dus wat heb je gedaan Chloe?' 'Nou gewoon achter de kassen hebben we heel de nacht gezeten. Hij was heel lief voor me.' Rosalin lachtte bij zichzelf, zij wist nog wel iemand die zijn onverwachtte kant had laten zien.

Rosalin en Chloe douchtte zichzelf snel en trokken schone kleren aan. Ze konden meteen met de grote menigte naar de grote zaal lopen. Gelukkig was het niemand opgevallen dat ze die nacht niet in bed hadden gelegen. Toen Rosalin de grote zaal inkeek zag ze hem in de verte al zitten. Zo te zien was hij druk in gesprek met Professor Perkamentus. Zonder te veel naar hem proberen te kijken liep ze naar haar plek toe en begon te ontbijten. Chloe babbelde nog steeds door over hoe lief haar date wel niet geweest was. Maar Rosalin luisterde maar met een half oor. Gelukkig had Chloe het niet door want Bettina een jaargenoot van hun besteedde er wel genoeg aandacht aan.
Het ontbijt was luidruchtiger dan normaal, waarschijnlijk omdat het het begin van de vakantie is. En iedereen nog vol is van de vorige avond. Toen Rosalin bijna klaar was zag ze dat Professor Snape richitng haar liep. Van de zenuwen verslikte ze zich in een slok pompoensap. Chloe klopte op haar rug en toen kreeg ze weer een beetje lucht. Professor Snape had op zijn gebruikelijke norse, chagrijnige manier gekeken en een wenkbrauw opgetrokken. Rosalin was al lang blij dat hij niks zei. Want het was eerlijk gezegd al genant genoeg. Toen Rosalin een zakdoek uit haar zak wilde halen om de tranen vanhaar gezicht te vegen voelde ze een stuk perkament in haar zak zitten. Ze haalde het eruit om te kijken wat het was. Het was een envelop. Op de envelop stond haar naam geschreven in het smalle schuine handschrit van professor Snape. Snel propte ze de envelop terug in haar zak voor dat iemand anders hem kon zien. Ze verontschuldigde zich snel bij Chloe met het excuus dat ze even een droog gewaad aan ging doen omdat er wat pompoensap overheen was gegaan.

Snel liep ze naar de toiletten zodat ze zeker wist dat ze alleen zou zijn als ze de brief las. Daar aangekomen trok ze de envelop open en las het briefje.

Tijdens het lezen van het briefje vervaagde de letters als ze ze gelezen had. Slim bedacht van onze Toverdrank professor. Een beetje teleurgesteld dat ze niet meteen naar hem toe kon was ze wel. Maar ook wel heel blij met de uitnodiging voor vanavond. Dat betekende toch dat hij het wel wil. Met kriebels in haar buik wandelde ze terug naar de slaapzaal. Ze kleedde zich om, en wachtte op Chloe. Toen Chloe eenmaal terug was besloten ze nog snel even te gaan schaatsenn. De lucht die in de verte aan kwam zweven beloofde een zware sneeuw storm. Dus veel tijd hadden ze niet.

Het schaatsen was erg leuk. Rosalin en Chloe deden een wedstrijdje. Maar het was niet erg duidelijk wie won. Een sneeuwballen gevecht op schaatsen was toch niet zo'n succes als gewoon op land omdat je vaak niet optijd weg kon duiken en daar je evenwicht bij verloor. Tegen ze tijd dat ze terug wouden gaan begon het hard te waaien en kwamen er al dikke vlokken sneeuw naar beneden. Toen ze terug liepen naar het kasteel zag ze een donker figuur in de uilenvleugel staan. Hij was komen kijken zoals beloofd.

Het was al eind van de middag ondertussen de tijd was snel gegaan. Met gezichten rood van de kou zaten ze in de leerlingen kamer. Hun handen en voeten tintelde toen ze weer warm werden. En tegen de tijd dat ze helemaal opgewarmd waren konden ze weer naar de grote zaal voor het avondeten.
Ondertussen waren alle leerlingen die naar huis gingen voor de kerst al naar huis toe. Er was nog maar een klein groepje leerlingen over. En de meeste mensen die er waren waren Professors.

Rosalin en Chloe waren aardig laat toen ze de grote zaal binnen stapte. alle afdeling tafels waren aan de kant geschoven en tussen de kerstbomen was een grote ronde tafel neergezet. Zodat iedereen bij elkaar kon zitten. Rosalin en Chloe gingen op de laatste twee overgebleven plekken zitten en konden meteen met het voorgerecht beginnen. De sfeer was gemoedelijk. Professor Perkamentus vermaakte iedereen met leuke anekdotes. De tijd vloog en lichtelijk geschrokken kwam de gedachtte in Rosalin op dat ze Chloe nog moest afschudden. Ogenschijnlijk onschuldig vroeg Rosalin aan Chloe 'Ga jij vanavond nog iets doen?' 'Ik heb vanavond mijn tweede date' antwoordde Chloe blozend. 'Oh wat tof voor je! heb jij eens geluk dat hij deze week ook op zwijnstein is' Een opgelucht gevoel drong het beklemmende gevoel in haar maag weg. Toen ze opzij keek zag ze Professor Snape met een vragende blik kijken. Snel maakte ze een klein gebaar van "Niks, niks aan de hand" 'En wat ga jij doen Rosalin?' 'Ik ga sowieso optijd naar bed. Misschien dat ik nog even in de bibliotheek een leuk boek ga opzoeken voor de rest niet veel bijzonders. 'Oh, oke, vindt je het niet erg dat ik je meteen de eerste avond alleen laat?' 'Nee joh! Geniet er nou maar van.

Toen het avondeten klaar was liepen ze gezamelijk terug naar hun slaapzaal. Chloe zat met haar hoofd gelukkig zo bij haar date dat het haar niet op viel dat Rosalin zich ook omkleedde en opnieuw opmaakte. Daarna vertrok Chloe en kon Rosalin in actie komen. Ze legde kussens onder haar deken voor de zekerheid en trok de gordijnen om haar bed dicht. Zo en nu maar hopen dat niemand zou merken dat ze er eigenlijk niet is.

Toen ze op haar horloge keek schrok ze. 20:55 ze moest opschieten anders was ze nog te laat ook. Snel verliet ze de slaapzaal en leerlingenkamer. Bij iedere stap die ze zette gingen de vlinders harder fladderen in haar buik. Ze was zo zenuwachtig. Tijdens het lopen keek ze ook goed uit of niemand haar zag. Het zou toch vreemd zijn als ze moest gaan uitleggen wat ze hier rond deze tijd deed. Aangekomen bij het schilderij van de "Drie gebroeders" waren ze zenuwen bijna niet meer te houden. Een van de mannen op het schilderij keek haar aan. Licht stotterend sprak ze het wachtwoord "Alruindrank"waarbij het schilderij weg schoof en er boog zo groot als een deur vrij kwam. Twijfelend liep ze verder en kwam in de huiskamer uit. Professor Snape zat op een stoel te lezen en keek met een zweem van een glimlach naar haar op 'Ah daar ben je. Wat duurde deze dag lang.' Hij stond op en trok haar in haar armen. Meteen een kus op haar mond drukkend.

Reacties: