FanFic.nl

never forget me

De ontmoeting in het park

Blaine keek uit het venster. Nog nooit had hij zoveel schitterende sterren gezien. Het was een ontzettend heldere avond met een koel briesje wind. Alles zag er zo vredig en rustig uit. Blaine keek even naar zijn klok op zijn nachtkastje en schrok als hij zag dat het al 3 uur 's nachts was. Zijn nieuwe boek was zo spannend dat hij het maar niet kon weg leggen. Hoewel hij morgen geen school had, besloot hij toch om te slapen. Hij deed de licht uit en kroop onder zijn lakens. En toen zag hij het. Een vallende ster. Hij wist het helemaal zeker. Hij ging rechtop zitten in zijn bed, sloot zijn ogen en deed een wens. Daarna liet hij zijn hoofd weer zakken en viel zo snel in slaap dat het leek of het enkele minuten daarna alweer ochtend was. Dan, Blaines huisgenoot, kwam binnengestormd in zijn kamer en vroeg hem al roepend waar zijn bruine schoenen stonden. Blaine had ze gelukkig die avond ervoor nog onder de kast in de hal zien liggen dus werd het al snel weer wat rustiger in huis. Dan was ongelofelijk rommelig wat vaak leidde tot stresserende situaties zoals die keer toen Dan zijn paspoort niet vond net toen hij zijn vliegtuig moest halen. Dan werkte in een boekenwinkel en was al verschillende keren te laat gekomen. Gelukkig kende hij zijn baas goed en kon hij er mee weg komen. Hij vloog de deur uit en Blaine hoorde hem nog 'Tot vanavond!' roepen terwijl hij de trap afrende. Blaine nam een appel, keek naar het nieuws terwijl hij de appel opat en ging daarna opzoek naar zijn boek om verder te lezen. Na een tijdje voelde hij zijn hoofd wat sloom worden dus besloot hij om wat gitaar in het park te gaan spelen. Dat vond hij echt fantastisch. Hij nam zijn gitaar, plectrum en capo in zijn gitaarkoffer, deed zijn kleren aan en vertrok naar het park. Onderweg ging hij nog snel even een koffie halen die heerlijk rook. Het was een stralende lentedag. De zon scheen fel maar toch was er een aangenaam briesje. De bomen in het park stonden vol met bloeiende bloemen die voor heel wat kleur in het park zorgden. Blaine ging zitten op een bankje, haalde zijn gitaar uit zijn koffer en begon wat te spelen. Wat rustige muziek die hem deed denken aan de prachtige natuur. Af en toe bleef er iemand staan om te luisteren. Blaine hield van de glimlach op de mensen hun mond als ze hem zagen spelen. Drie kinderen waren aan het dansen op de muziek, een oude vrouw zat op het bankje tegenover hem met haar ogen gesloten te luisteren naar zijn muziek en op het bankje naast hem zat een jonge vrouw die duidelijk geïnteresseerd was in Blaine. Hij lachte vriendelijk naar haar maar probeerde op een of andere manier haar duidelijk te maken dat alles wat ze ook maar probeerde tevergeefs was. Terwijl Blaine zich weer omdraaide zag hij twee benen komen achter een dikke boom schuin tegenover hem. Twee benen en een hoop papier met tekeningen op. Hij kon duidelijk zien dat het benen waren van een jongen die ongeveer zijn leeftijd moest hebben. En terwijl hij speelde dacht hij aan de onbekende tekenaar die achter de boom zat te luisteren. Nadat er nog tientallen mensen waren voorbijgelopen besloot Blaine te stoppen. Hij had ontzettend veel honger gekregen en hij wou nog een taak afmaken voor overmorgen. Blaine was net zijn gitaar aan het wegsteken toen hij een stem hoorde die duidelijk van achter de boom kwam.
'Je hoeft niet te stoppen hoor. Ik krijg ontzettend veel inspiratie van jou!'.
'De onbekende tekenaar luisterde dus wel degelijk naar mijn muziek!'
'Tuurlijk, dat laatste nummer dat je trouwens speelde was echt fantastisch.'
Blaine zag dat de jongen zijn papieren in een roodbruin-achtige rugzak stak terwijl hij 'Dankje!' zei.
En toen kwam van achter de boom een jongen met bruin haar, egale, witte huid en blauw-grijze ogen die net licht leken te geven. De jongen die net nog bestond uit twee benen, handen en een hoop papier was nu zowat het mooiste wat Blaine ooit al had gezien.

Reacties:

JutaVDL zei op 14 mei 2012 - 21:09:
Super!

Xx

MissEva zei op 12 mei 2012 - 17:38:
Echt een leuk begin!
Ik ben nieuw hier, maar hier is een tip die ik ook had gekregen. Dat was dat een verhaal fijner leest als je meer alinea's maakt. Maar verder super mooi geschreven. Meld je het als er een nieuw hoofdstuk komt?

Keep on the good work!

~MissEva