FanFic.nl

'We w we zijn Dorien Amerson en Ellen Bing, uwe majesteit' stamelde ik. Ellen gaf me een stomp in m'n zij en voegde er aan toe 'Eigenlijk ben ik koningin van Narnia en Dorien hertogin'. 'Zo zo, volgens haar ben ik al getrouwd..met haar!' antwoordde hij al lachend terug. 'Nee' onderbrak Ellen hem boos en ging rechtstaan 'Ik ben echtgenote van Edmund Pevensie, een van de koningen van weleer'. 'Hoe durf je te hallucineren dat die barbaren ooit bestaan hebben ?!?' zei een jongen die plots binnenkomt. 'Miraz, broertje toch. Heb ik jou niet geleerd dat je je met je EIGEN (hij legde op eigen de nadruk) zaken moet bemoeien?' zei de koning weer. De andere jongen, Miraz dus sprong op hem af en ze begonnen meteen te vechten. 'De troon is van mij!' riep hij door het gevecht door. De lijfwachten kwamen Miraz al snel weghalen en droegen hem naar zijn kamer waarschijnlijk. 'Jullie zijn dus uhm..uit het verleden?' vroeg Caspian alsof hij ons niet geloofde. 'Ja!' antwoordde Ellen bot. 'Breng hen naar de lounge, ik wil meer horen' zei Caspian weer. Nu werden we niet vastgehouden en we werden naar een kamer gebracht met satijnen, zachte zetels. En aan de andere kant stond een kast. 'Kleed jullie maar om' zei een vrouw die plots binnenkwam. Ze was blijkbaar een slaaf want ze had een oud schoonmaak-pakje aan en een paar vodden. We gingen zonder iets te antwoorden naar de kast en zochten of er iets zinnigs om aan te doen in zat. Niet dus, ook allemaal oude vodden en vuile sokken. 'We houden liever onze eigen kleren aan hoor!' zei Ellen. Ik was al de hele tijd stil geweest, ik dacht te veel aan Caspian..