FanFic.nl

Blackbird [afgewerkt]

De trein

Ik werd de daaropvolgende iets rustiger wakker. Ik had een plan, een doel. Vandaag was de laatste dag dat ik niet naar school hoefde van de burgemeester. Vandaag moest het dus ook gebeuren. Charte Defloren ging naar het Capitool.
De tributen, Hester en Trelb, waren gisteren al met de meest luxe trein vertrokken. Zij zaten nu vast eierkoeken met jam te eten en te praten over hun strategieën. Ik prentte een leuk beeld van de twee tributen in mijn hoofd terwijl ik naar het hoofdstation liep. Eierkoeken. Aarbeienjam. Ik verdrong de gedachtes dat ze allebei in een hoekje huilend over hun spoedige dood nadachten. Daar mocht ik van mezelf niet aan denken. Dat bracht ongeluk en dat was nu juist het laatste wat mijn broer nodig had.
Het station was bijna verlaten. Een oude zwerver zat tegen een heg aan en hij inspecteerde zijn voorraad eten. Het was niet veel. Ik had medelijden met de zwerver maar aangezien ik vanochtend alleen voor mezelf het hoognodige had ingepakt, en geen rekening had gehouden met meer monden, liep ik zonder om te kijken langs hem. Op een groot bord flitste om de zoveel seconden de nieuwe treintijden voorbij. Welke treinen waren vertraagd en welke trein moest ik hebben? Voor vertraging had ik namelijk geen tijd. Ik besloot niets aan de mopperende conducteur te vragen. Ik had namelijk geen geld bij me en de kans dat ik ongezien gratis mee kon reizen werd ander nog kleiner. Het bankje achter me werd mijn wachtplaats.
Toen ik rondkeek, zag ik overal om me heen hoge dennenbomen in de verte. Overal. Er lag een dennenappel voor mijn voeten en ik raapte hem op. Een aandenken aan district zeven kon geen kwaad. Plots besefte ik pas eigenlijk waar ik mee bezig was. Ik ging gratis meeliften met een trein om in het Capitool mijn broer proberen te redden. Ook ging ik in hun archieven de dood van mijn ouders onderzoeken waarmee ik kon bewijzen dat het Capitool wreed was geweest, en daardoor rust in mijn hoofd te creëren. De straf die stond op het gratis meeliften van treinen was: de doodstraf. Illegaal rondsnuffelen in de archieven: doodstraf. Bewijzen dat het Capitool had gelogen en ze daarmee voor schut te zetten: doodstraf. Mijn overlevingskans was nihil. Zou ik dit nu wel doen? Maar met die vraag was ik nu te laat. De trein kwam eraan.
*
De conducteur drukte voor de laatste keer op de knop. Voor de laatste keer weerklonk een snerpend geluid over het station. Iedereen die nog mee wilde, moest nu instappen. Alleen ik stond nog op het perron. Ik twijfelde.
De trein sloot de deuren.
Ik twijfelde.
De conducteur ging op de richel staan en gebaarde naar de machinist.
Ik twijfelde.
De trein zette zich langzaam in beweging. Over een paar seconden zou hij al weggezoefd zijn, zwevend over de nieuwe lijnen. Ik keek naar mijn rugzak vol eten en een warme trui. Ik keek nog één keer naar de bomen, die wuifden op het ritme van de wind. Ze leken me uit te zwaaien. Ga Charte. Ga.
“Voor Trelb”� dacht ik en ik sprong op de laatste goederenwagon.

Reacties: