FanFic.nl

The World Begins With You.

2. Day Two: One Step Towards The End.

'Het leven is een kans. Grijp het.'

Langzaam maar zeker opende dezelfde bruine ogen zich weer. Dit keer, echter, bevonden ze zich op een andere plaats dan de eigenares zich kan herinneren. Was ze niet nog een paar tellen geleden op de Scramble Crossing? ''.. Ichigo? Ben je wakker?'' Ichigo keek vragend op, maar bleef toch op de grond liggen. Ze ving de blik van Haruka op deze manier. Dat was waar ook, ze had iemand ontmoet. Dat betekende dus dat dit alles geen droom was geweest. Het had alsnog gekund, niet waar? ''Hmm,'' mompelde Ichigo uiteindelijk als antwoord, hoewel het nu wel duidelijk was voor het andere meisje. ''Dag twee alweer.. We zijn als een blok in slaap gevallen gisteren,'' sprak Haruka, terwijl ze haar hand uitstak naar Ichigo. Deze nam hem aan en werd omhoog getrokken, zodat ze nu met beide benen op de grond stond. Simpel weg.. In slaap gevallen..? Hoewel het niet echt aannemelijk klonk, was het waarschijnlijk wel de waarheid. Het laatste wat ze kon herinneren, was dat ze Haruka bedankte en toen werd alles zwart. ''Is de missie er al?'' vroeg Ichigo, terwijl ze haar blik naar Haruka's telefoon liet glijden. Het was niet moeilijk die te vinden, het meisje had hem in haar linkerhand vastgeklemd. ''Nee, nog nie-'' Net op dat moment was het deuntje van een sms hoorbaar. Meteen klapte ze haar telefoon open en las het bericht hardop voor. ''Beat the Noise at Hachiko and Scramble Crossing. Perform at least one Chain Battle. You have exactly 60 minutes. Fail and face erasure...'' Ichigo gromde. Waarom moest dit op z'n Engels? Ze moest toegeven dat dat wat aantrekkelijker klonk, maar... Ze schrok op toen ze een pijnsteek voelde in haar arm, voornamelijk in haar hand. Toen ze ernaar keek, zag ze een soort timer aftellen. Wat?

''We moeten opschieten,'' mompelde Haruka vlug, terwijl ze zich om wilde draaien. Ichigo pakte haar arm echter beet, waardoor ze haar poging staakte. ''Wat is een Chain Battle?'' De brunette keek vragend naar haar partner. Deze glimlachte zwakjes. ''Een gevechtenreeks achter elkaar,'' antwoordde deze vervolgens en draaide zich nu weer om. Ze wilde het station uitlopen, maar knalde ergens tegen aan. Versuft keek ze voor zich uit, om niks op te merken. Vragend keek ze naar Ichigo, die langs haar liep en vervolgens ook tegen iets aan knalde. ''Wat..'' mompelde deze droog, terwijl ze met haar hand de omgeving betastte. Zat daar nou een onzichtbare muur? ''Ik laat jullie langs als jullie me tegemoet komen,'' weerklonk opeens. Met een ruk draaide Ichigo zich om en zag daar een lange man met een hoodie staan. Zijn gezicht was niet zichtbaar, maar het feit dat er vleugels op zijn rug zaten was wel duidelijk. ''En wie ben jij?'' mompelde de brunette achterdochtig, waarbij ze haar armen kruisten. Haruka kwam naast haar staan. ''Ik ben een Reaper. Als jullie door die muur heen willen, zullen jullie toch moeten doen wat ik zeg,'' sprak de man. Het was niet zichtbaar, maar aan zijn toon te horen, was hij aan het grijnzen. Ichigo wisselde kort een blik met Haruka. ''Best. Wat wil je dat ik doe?'' gromde deze toen. ''Laat me een 1000Â¥ Pin zien, dan mag je langs.'' Een frons vormde zich op haar gezicht. 1000Â¥, huh? Zonder een tweede keer na te denken, begon ze in haar zakken te graaien naar de overige Pins die ze had gekregen. En inderdaad, ze vond de Pin die de Reaper wilde zien. Met een voldane glimlach toonde ze het voorwerp en knikte de man instemmend. Vervolgens liet hij de muur verdwijnen en liepen de twee door naar 104, zo naar de Scramble Crossing.

''Laten we hier de Chain Battle al uitvoeren, ik denk niet dat er veel Noise zullen zijn bij Hachiko,'' sprak Haruka bedenkelijk. Haar blik gleed meteen over de drukke straten heen, waarna ze een groepje Noise wist op te merken. ''Daar! Maar hoe trekken we hun aandacht..?'' mompelde ze weer. Ichigo rolde met haar ogen. Het lag zó voor de hand. Zonder Haruka te waarschuwen, begon ze wild met haar armen heen en weer te zwaaien. ''Hey! Gemuteerde rotbeesten!'' Het leek te werken, de Noise keken precies hun kant op. Haruka kon echter wel facepalmen, niet omdat het voor de hand lag gewoon te roepen, maar omdat het best een roekeloze actie was. Niet dat het veel uitmaakte, ze moesten hoe dan ook een gevecht houden. De Noise waren nu behoorlijk dichtbij, waardoor ze werden 'geteleporteerd' naar een andere dimensie, zoals de vorige keer. Ichigo stond er weer alleen voor, maar kon Haruka toch nog in de gaten houden en andersom ook. ''Ichigo! Heb je al andere Pins opgespeld?'' Dit keer kon Ichigo wel facepalmen. Natuurlijk had ze dat niet gedaan. Hoe kon ze zo stom zijn dat te vergeten? Achja, dan moest ze het nu nog maar even doen met haar vlammen. Het kon niet moeilijk zijn, of wel? Toen ze beter naar de Noise keek, zag ze dat het geen kikkers waren, maar een soort wolven. Waren er dan verschillende soorten? Lekker dan, wat als die immuun waren voor vuur of iets dergelijks? Ichigo zuchtte, maar moest al snel een aanval van één van de wolven ontwijken. Meteen daarna ging zij in de aanval. Gelukkig voor haar leek het juist wél schade aan te richten.

Na een aantal aanvallen te hebben ontweken en zelf te hebben uitgevoerd, hadden ze in ieder geval hun Chain Battle al voltooid. Het enige dat nu nog restte, waren de Noise bij Hachiko. ''Zou je niet eerst je Pins veranderen.. Of in ieder geval meer opspelden?'' mompelde Haruka toen ze zag dat Ichigo er al naartoe wilde gaan. De brunette keek haar even droog aan, maar gehoorzaamde. Natuurlijk wist ze bij god niet wat die Pins voor een kracht hadden, dus zocht ze er maar een stuk of drie uit en bevestigden die aan haar vest. ''All set. Hoelang hebben we nog?'' sprak Ichigo vervolgens. Haruka keek naar de timer in haar handpalm en zuchtte. ''Nog een half uur,'' antwoordde ze. Ichigo knikte. Er was dus nog genoeg tijd, maar ze mochten het eigenlijk niet rustig aan doen... Wie weet wat er zou gebeuren als ze de missie niet voltooiden. Erasure? Wat hield dat eigenlijk in..? Haruka leek het in ieder geval ook niet te weten, anders had ze het waarschijnlijk wel gezegd. Het meisje draaide zich om en liep richting Hachiko, waardoor haar partner haar uiteindelijk volgde. Hoe sneller dit achter de rug was, hoe beter. ''Wow,'' mompelde Haruka toen plots verbaasd, maar vooral geschrokken. Haar ogen stonden groot van ongelovig. Ichigo keek haar vragend aan en volgde toen haar blik, om vervolgens de enorme hoeveelheid aan Noise op te merken. De twee bleven voor een aantal tellen stil staan kijken, tot uiteindelijk Ichigo haar mond open deed. ''Je maakt een grapje... Toch?'' Op dat moment leken de Noise hen op te merken, want ze kwamen recht op hun af. Haruka deinsde even achteruit, maar haar partner deed juist het tegenovergestelde. ''Ichigo, dit zijn er teveel!'' De paniek was in haar ogen te zien. Voor de eerste keer sinds ze Ichigo had ontmoet, zag ze het meisje grijnzen. ''Niet bang zijn, Haruka. Dit is onze missie en we moeten dit simpelweg voltooien. Per slot van rekening moet je risico's nemen in het leven. En ironisch genoeg vechten we daar nu voor.'' Een lichtflits. Het lage gegrom van de Noise. Haruka bevond zich alleen op het strijdveld, maar na dat wat Ichigo had gezegd, voelde ze zich totaal niet alleen meer.

De grijns was nog steeds op Ichigo's gezicht te zien. Ze wist niet hoe het kon, maar ze voelde zich opeens heel erg zelfverzekerd. Ze was absoluut niet van plan om nu al te verliezen, niet nu ze zich eindelijk realiseerde dat haar eigen leven en die van Haruka op het spel stonden. En dat was een behoorlijk hoge prijs. Vlug nam ze een alerte houding aan, alsof ze op het punt stond karate op iemand uit te oefenen, terwijl ze de pictogrammen op de Pins die aan haar mouw bevestigd waren eens rustig bekeek. Op eentje was een soort graffiti te zien, maar ze kon de letters niet goed lezen. Wat betekende dit? Ze moest gewoon maar haar handen weer voor zich houden, niet? Ichigo concentreerde zich en probeerde zoveel mogelijk energie te laten stromen naar haar hand. Ze wist niet hoe ze zoiets precies moest omschrijven, maar het leek te werken. Wat er dit keer gebeurde, verbaasde haar nog meer dan voorheen. Een enorme explosie vond plaats en wist meteen een stuk of vier uit te schakelen. ''Wow,'' mompelde ze droog, keek verbaasd even naar haar handpalm en keek toen weer grijnzend richting de overige Noise. Het waren nog steeds de gebruikelijke kikkers en wolven die ze eerder hadden bevochten. Net toen ze diezelfde aanval nog eens wilde gebruiken, lukte het haar niet en herinnerde ze zich Haruka's woorden weer. 'Niet elke Pin heeft evenveel gebruikskracht. Soms moet je hem even laten opladen.'Barst. Ze kon dit dus maar één keer gebruiken per een bepaalde tijd. Nogmaals liet ze haar blik glijden over de Pins aan haar mouw en bleef uiteindelijk steken op eentje met een soort bliksemschicht op. Perfect. Ichigo concentreerde zich opnieuw en richtte haar aanval op de resterende Noise. Niet veel later kwamen er felle lichtflitsen tevoorschijn en electrokuteerde haar tegenstanders.

''Ichigo!'' De brunette draaide zich om en keek recht in de ogen van Haruka. Ze leek ongeschonden te zijn, maar het was aan haar te zien dat ze was uitgeput en dat dat gevecht veel van haar had gevergd. ''Alles oké?'' vroeg Haruka bezorgd. Ze knikte ter reactie en geeuwde vervolgens. Zo te zien was dit het einde van de dag. Ichigo wierp een blik op haar handpalm en zag dat de timer inderdaad was verdwenen. Dag twee zat er blijkbaar alweer op.

Reacties: