Hoofdcategorieën
Home » De Hongerspelen » Life in District 2 [Pauze] » 03. Het Capitool
Life in District 2 [Pauze]
03. Het Capitool
__________________
Na mijn gesprek met Brutus ging ik mijn kamer opzoeken in de trein. Een aardige Capitoolbediende wees mijn kamer aan en deed de deur achter me dicht.
Er stond een hemelbed in, met zachte fluwelen gordijnen. Het beddengoed was gemaakt van zijde, iets waar ik wel van afwist, maar nooit zelf had aangeraakt. Zachtjes liet ik mijn vingers er over glijden, en ik vond het jammer dat ik hier niet in mocht slapen. Maar waarschijnlijk was mijn kamer in het Capitool zelfs nog mooier. Zolang ik nog leefde, zou ik nog kunnen genieten van alle kleine dingetjes.
Ik liep verder over het gouden vloerkleed naar de badkamer. Toen ik de deur opendeed zag ik al meteen een douche staan met [b][/b]een paneel van knopjes ervoor.
Dat was precies wat ik nu nodig had. Een heerlijke warme douche, waar ik in kon ontspannen en niet hoefde te denken aan Maya of papa.
Ik gooide mijn boetekleding ergens in een hoekje en stapte de douche in. Meteen drukte ik willekeurig op een knopje.
Opeens stroomde er een geel, stinkend spul uit.
‘Shit!’ Uit paniek drukte ik nog op een paar knopjes en er kwam een borstel uit de muur, die ruw over mijn rug schuurde. ‘Au, au, au!’
Springend door het gloeiend hete water probeerde ik de uitknop te vinden van het paneel. Maar mijn pogingen waren tevergeefs. Ik had weer een verkeerde knop uitgekozen en dit keer kwamen er kammen uit de muur die mijn haren toupeerden. Welke halve gaar had dit bedacht!
Opeens kwam dezelfde bediende mijn badkamer in en drukte het paneel uit. Grinnikend wierp hij me een handdoek toe en verdween weer. Dat die sukkel niet even uitlegde hoe dit ding werkte!
Pas toen ik in de spiegel keek, wist ik waarom hij zo lachte.
Er kwam gele damp van mijn getoupeerde haar, en toen ik me omdraaide was mijn rug helemaal open geschuurd. Mijn wangen waren nog steeds rood van het gloeiend hete water. Ik kon mezelf nu wel slaan.
Zelfs bij een bediende kwam ik dom over.
Voor ik de douche weer inging bekeek ik het paneel eerst helemaal zorgvuldig. Ik drukte wat volgens mij de lauw water knop was in, en had succes. Meteen ging ik in de douche staan en liet het water over me heen stromen, terwijl ik mijn haren probeerde te temmen.
Na mijn “normale”ť douche ging ik naar de klerenkast en zocht uit wat ik aan zou doen. Ik koos voor en simpel T-shirt en een kort spijkerbroekje.
Mijn haar (dat weer normaal was), deed ik in een hoge staart. Ik besloot op mijn blote voeten te lopen, gewoon om Barbie te irriteren als ik haar tegen kwam.
In de tv coupé zat alleen mijn tegenstander, die nog een beetje groen zag van het vele eten. Ik plofte naast hem neer, en keek naar de herhalingen van de boetes. Meteen pakte ik een blaadje om alle beroepsnamen op te schrijven, gewoon puur uit interesse.
District 1:
Jill Boston
Mark Cleassen
District 2:
Tatia Bennett
Lucas de la Rue
District 4:
Lynn Judan
Gavin Judan
Iedereen had zich aangeboden, behalve Lucas (Eindelijk weet ik zijn naam!) en ik. In District 4 hadden zelfs een broer van achttien jaar, en zijn zus van zestien jaar zich opgegeven. Gewoon totaal geschift, denk ik.
Van de andere Districten bleef niet veel bij mij hangen, behalve de strakke, emotieloze gezichten van de kinderen. Niemand nam hun plaats in. Net zoals bij mij.
Ik had met mezelf afgesproken dat ik de aller jongste uit zou kiezen, en zou proberen die te laten winnen. Als ik meteen mezelf zou ombrengen, was ik niet meer nuttig. Nu wel.
Er was maar één meisje van twaalf jaar bij, en dat kwam goed uit.
Ik was niet goed in kiezen, want als ik iets of iemand koos, bleek altijd achteraf dat ik de verkeerde keuze had gemaakt.
Het was een meisje met kastanje bruin haar, en vrolijke sproeten op haar gezicht. Ze was redelijk groot, en keek strak voor zich uit. Daar moest ik haar toch wel punten voor geven, want mijn gezicht op het podium stond verstrooid. Zij toonde geen emotie. Ze leek zelfs al sterker dan ik.
Misschien kon ik nog een bondgenootschap sluiten voor het te laat was.
‘Tatia,’ fluisterde Lucas.
‘Wat?’ Antwoordde ik knorrig. Nog steeds was ik verdiept in wat ik in de arena zou doen.
‘Het spijt me, maar ik wist je naam tot nu toe nog niet,’ grinnikte hij.
‘Ik de jouwe ook niet.’ Er kwam zelfs een glimlachje van mij af, wat zeer zeldzaam was.
Ik besloot dat Lucas wel oké was, en net toen ik hem wat wou vragen kwam Barbie binnen gehuppeld.
‘Kom mee mijn liefjes! We rijden het Capitool binnen!’
Lucas en ik stonden tegelijk op en liepen achter haar aan. We gingen voor een groot raam staan, en keken naar buiten. Barbie introduceerde haar stad.
‘En hier is het dan! Ik verwelkom jullie in het Capitool!’
Reacties:
LOVE IT!<3
haha en die scene en die douche is fantastisch!!
<3
De Capitool... Brrrrrr!
Krijg er gewoon rillingen van.
By the way. Ontzettend mooi geschreven!
heerlijk. <3