FanFic.nl

Hiding love. [COMPLEET]

1. De eerste ontmoeting

Ik draaide mijn drankje rond in het glas. Wat het precies is weet ik niet, maar het rook mierzoet. Ik heb helemaal geen behoefte aan alcohol! Mary dronk het alsof het water is.
‘Ik loop even naar het toilet, wacht je hier op me T?’
Mary glimlachte naar me en liep weg. Ik keek haar lachend na. Vind je het gek dat ze moet plassen, dat was haar vijfde glas! Zuchtend kijk ik de bar rond. Het is een mooie plek. Open, wit, met veel kleurrijke lampen.
‘Godverdomme Nick! Je denkt alleen maar aan jezelf!’
In mijn ooghoek zag ik twee mensen. Zo te horen hebben ze ruzie. Ik kan het niet laten en probeerde mee te luisteren.
‘Natas, nee! Zo bedoelde ik het helemaal niet! Het is een benefietavond, dat kan ik toch niet zomaar afzeggen?’
De jongen zag er wanhopig uit. Hij komt me bekend voor, al kan ik mijn vinger er niet op plaatsen waarvan.
‘Ik vraag je om één ding! Één klein ding en je zegt dat je niet kan. Hoe belangrijk ben ik eigenlijk voor je?!’
Het meisje stond hysterisch te gillen.
‘Rustig, niet iedereen hoeft je te horen!’
De jongen deed een wanhopige poging het meisje stil te krijgen, maar tevergeefs..
‘Wil je niet dat iedereen in deze klote-bar hoort wat voor een zak je bent? Weet je wat, laat maar! Het is uit!’
Het meisje beende statig weg en liet de jongen alleen achter. Ik kijk om me heen. Er zijn niet veel mensen in de bar. Niemand leek zich iets van de ruzie aan te trekken. Ik aarzelde, maar stapte toen van mijn barkruk af en liep naar de jongen toe.
‘Pardon, Nick?’
Hij keek op. Ik zag de gekwelde blik in zijn ogen.
‘Sorry, geen handtekeningen nu..’
Ik keek hem verward aan.
‘Waarom zou ik je handtekening willen? Ik vroeg me alleen af of het wel gaat.’
Ik pakte een pakje zakdoekjes uit mijn tas en bood hem er eentje aan.
‘Bedankt..’
Hij pakte het pakje aan en snoot zijn neus.
‘Zo, beter? Adem nu een paar keer diep in en uit.’
Dankbaar ademde hij in en uit.
‘Bedankt. Lief van je.’
Hij stak zijn hand uit met het pakje zakdoekjes erin.
‘Hou het maar, je hebt het denk ik harder nodig dan ik op het moment.’
Een zwakke glimlach deed zijn mondhoeken omkrullen. Hij stak het pakje in zijn broekzak.
‘Nogmaals bedankt.. Ik ben Nick trouwens, maar ik denk dat je dat al doorhad.’
Ik stak mijn hand uit.
‘Taylor, aangenaam.’
Hij schudde mijn uitgestoken hand. Het was een krachtige handdruk.
‘Als je wilt praten over wat er net gebeurd is..?’
Aarzelend keek hij me aan, zuchtte en deed zijn mond open.
‘Dat meisje net, is mijn vriendi.. Pardon! Éx-vriendin, Natasha.. Ze vroeg of ik meeging naar een of ander stom studentenfeest van haar en wat vriendinnen, maar ik heb een benefietconcert voor de zieke kinderen in Afrika.’
De blik in zijn ogen verstrakte, werd sterker.
‘Wat had ik dan moeten doen? Die kinderen laten zitten? Dacht het niet! Als dit is hoe ze werkelijk is, ben ik ook klaar met haar!’
Ik keek hem ademloos aan. De jongen die net nog een wanhopig hoopje niets leek, was veranderd in een sterke, onafhankelijke jongen die voor zichzelf en andere opkwam. Blijkbaar merkte hij hoe ik naar hem keek.
‘Wat? Jij zou toch precies hetzelfde doen?’
Ik schraapte mijn keel, herpakte mezelf en probeerde een normale zin uit mijn mond te krijgen.
‘Ehh, ja? Ik weet niet waar je het net over had met een benefietconcert? Maar ik denk dat je een goede beslissing hebt gemaakt.’
Ik keek hem glimlachend aan. Hij nam een grote slok van zijn cola.
‘Je weet echt niet wie ik ben he?’
Hij kreeg een ondeugende glans in zijn ogen. Verontwaardigdheid overviel me.
‘Nee, sorry, is het heel erg?’
‘Nee hoor, het verbaast me alleen. Het is nieuw voor me.’
Er ging een telefoon. Hij greep naar zijn broekzak, las het oplichtende scherm en nam op.
‘Hey man! … Ja, ik ben er zo! Repetitie? .. Waar? .. Ik zie je over 10 minuten!’
Ik keek hem vragend aan.
‘Ik moet ervandoor! Bedankt voor je tijd, als je me ooit ergens herkend, bel me gerust.’
Hij schoof me een kaartje toe, waar niets opstond.
‘Omdraaien als ik weg ben!’
Ik gaf hem ook mijn kaartje.
‘Mocht je ooit nog wat advies nodig hebben, mijn telefoon staat voor je aan!’
Ik kreeg een knipoog en weg was hij. Nieuwsgierig draaide ik het kaartje om.

Van schrik liet ik mijn drankje uit mijn handen vallen. WAT?! Ik boende snel het geknoeide vocht weg met mijn mouw. Ik had niet veel tijd om van de schrik te bekomen.
‘T! Je bent verplaatst! Leuke man gespot?’
Mary kwam weer aanlopen met een gigantische grijns om haar mond.
‘Zat je met je kont aan de wc-bril vastgeplakt ofzo?’
Ik mompelde het, zodat ze me niet kon verstaan. Ik liet Mary kletsen, maar lette niet echt op wat ze zei. Ik keek naar het kaartje in mijn linkerhand. Nick Jonas.. En ik had zijn nummer.

Reacties: