FanFic.nl

Juna

010

Ik voelde me leeg. Maar ik was vooral kwaad op mezelf. Natuurlijk had ik van tevoren geweten dat ze zo zou reageren! Waarom had ik het haar dan ook verteld?
Ze wilde me nooit meer zien, dat had ze zelf gezegd. De woorden deden zeer. Niet toen Juna ze naar mijn hoofd had geslingerd, maar toen ik besefte dat ze uit hí¡í¡r mond waren gekomen en dat ze het écht meende, begonnen ze te steken.
Ik duwde mijn hoofd dieper in mijn kussen en smoorde mijn geërgerde geschreeuw. Ik bonkte met mijn hoofd op en neer.
Als ik hier bleef liggen, zou er ook niets veranderen, bedacht ik en stond langzaam op. Van mijn roedel mocht ik geen wacht meer lopen tot ik mezelf en mijn gedachten weer enigszins onder controle had.
Ik stapte op mijn motor, die weliswaar langzamer was dan mijn wolvenpoten, maar als ik zou veranderen merkten de anderen dat snel genoeg. En dan had ik een klein probleempje.
Ik reed naar de plek waar alles een paar maanden begonnen was. Ik bleef uit zicht, want als Juna me zou zien draaide ze helemaal door. En haar moeder zou ook niet al te blij zijn mij hier te zien. Waarschijnlijk had Juna haar alles verteld en hadden ze nu allebei een gloeiende hekel aan me.
Ik tuurde door de grote ruit vanaf een kleine afstand, net ver genoeg om zelf niet gezien te worden. Het was druk vandaag in de bakkerij, dus Juna was er vast ook om haar moeder te helpen.
Heel even schoot de gedachte dat het zo druk was, dat ik er best tussen kon gaan staan door mijn hoofd. Ik duwde hem ook meteen weer weg. Met mijn twee meter was ik nou niet bepaald onopvallend.
Toen zag ik Juna. Ze hielp de klanten met dat lieve glimlachje waar ik zo van hield. Het stak als een scherp mes in mijn buik. Maar toen ik beter keek, zag ik dat ze heel bleek was, dat ze donkere kringen onder haar ogen had en dat haar ogen niet lachten. Er twinkelden geen lichtjes in, zoals normaal. Ze zag er zo… eng uit. Alsof ze niet leefde.
Ik wilde naar haar toe rennen, haar in mijn armen nemen en zeggen dat het me speet. Ik wilde haar zachte huid weer tegen mijn lippen voelen, haar zoete geur weer opsnuiven.
Maar het ging niet. Juna was razend op me, en dat zou voorlopig ook zo blijven.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.