FanFic.nl

Hiding love. [COMPLEET]

2. But here's my number, so call me maybe.

Later die middag zat ik zoals gewoonlijk in mijn appartement. Ik had niet veel te doen, aangezien het zomervakantie was. De universiteit was gesloten, veel van mijn vrienden waren op vakantie en Mary had een date. Ik had dit jaar geen geld om op vakantie te gaan en om nou met mijn ouders mee te gaan, werd me een beetje te gek. Ik vierde vorige maand mijn 21e verjaardag! Ik liep naar mijn kamer waar ik mijn jurkje uitdeed en een T-shirt met shorts aantrok. Veel beter! Langzaam liep ik naar mijn balkon, wat uitzicht gaf over heel LA. Ik hou van mijn appartementje. Het is dichtbij de Boulevard, tien minuten van de Universiteit af én ik had een fenomenaal uitzicht over de stad. Ik liep mijn balkon op en liet het zonnetje op mijn gezicht schijnen. Mijn telefoon rinkelde.
‘Hey mam!’
‘Ha Taylor! Hoe is het leven in LA?’
Ik vertelde mijn moeder wat ik de afgelopen dagen mee had gemaakt. Mijn moeder belde me elke week om op de hoogte te blijven. Omdat ik nu in LA woon en zij 900 kilometer verderop, zie ik ze nauwelijks. Mijn zusje Jaimy spreek ik regelmatig via Skype, om het over haar jongensproblemen te hebben. Ze is nog maar 15 jaar oud, maar al wel ontzettend bezig met haar uiterlijk en dat soort zaken. Ik kan me niet voorstellen dat ik ook ooit zo ben geweest. Mijn vader sprak ik nauwelijks, maar meer om het feit dat mama alles al vroeg en hij dat wel van haar zou horen. Meestal stuurt hij me een mail als hij echt wat van me wilt weten. Ik mis ze allemaal ontzettend, maar laat dat meestal niet merken.
‘En hoe is het met de muziek?’
Ik zuchtte.
‘Dat kan beter. Ik zit een beetje vast. Grace is op vakantie, dus ik kan niet zoveel nu.’
Ik had één grote passie in het leven, en dat was zingen. Samen met een vriendin, Grace, trad ik wel eens op in een cafeetje ofzo, maar mijn ‘grote doorbraak’ waar ik zo van droomde is er nooit geweest. Grace is daar niet zo mee bezig, ze speelt alleen gitaar voor me omdat ik het haar altijd vraag. Gelukkig studeer ik psychologie en heb ik dus wel wat om op terug te vallen als het nooit wat gaat worden.
‘Je weet wat ik altijd zeg meisje: Droom je leven, leef je droom!’
‘Ik weet het mam, dankjewel. Ik moet gaan, mijn buik rammelt en ik moet nodig eten gaan koken.’
‘Is goed lieverd, ik spreek je snel weer! Dikke kus van papa en Jaimy!’
Ik slikte de tranen in.
‘Geef ze ook een dikke kus van mij terug!’
Mijn moeder is zo’n schat. Ik ging kapot toen bleek dat ze kanker had. Ik was pas 13 en wist niet goed wat of hoe alles in zijn werk ging, maar ik was doodsbang om mijn moeder te verliezen. Gelukkig heeft ze het overleefd. Door haar ben ik mijn dromen gaan opzoeken en na gaan leven. Je weet maar nooit wanneer het voorbij is.

Een half uurtje later zat ik met een bord pasta op schoot. Ik zette de TV aan en zapte wat langs de zenders. Tot mijn oog Nick opeens zag. Geïnteresseerd keek ik naar hem.
‘Nick Jonas is vanmiddag gespot in een bar met Natasha Greenberg. Volgens ooggetuige had het stel ruzie en is het uit elkaar gegaan. We hebben nog geen bron gevonden die dit kan bevestigen, maar hou je ogen open meisjes van LA, wie weet is onze favoriete Jonas binnenkort wel weer op vrije voet!’
Ik kon mijn oren niet geloven. Wie dachten die mensen van CelebNews wel niet dat ze waren? Ik was woest! Waar is dat verdomde kaartje?! Ik rende naar mijn slaapkamer waar mijn tas lag die ik vanmiddag bij me had. Waar. Is. Dat. Kaartje?! Ik gooide de inhoud van mijn tas leeg op mijn bed. Waarom heb ik altijd zoveel troep bij me? Ha! Daar! Ik pakte mijn iPhone en tikte het nummer op het kaartje in. Afwachtend hoorde ik de telefoon overgaan.
‘Met Nick?’
‘Heb je het gezien?! Die aso’s van CelebNews hebben níº al een item over jou en mevrouwtje truttekop! Ik zou het niet pikken als ik jou was! Eikels.’
Opeens realiseerde ik me dat Nick waarschijnlijk tientallen mensen per dag leerde kennen en dat hij me zich waarschijnlijk al niet meer herinnerde.
‘Ik ehh.. Ik had niet moeten bellen, sorry.’
Ik stop op het punt op te hangen.
‘Taylor, hey! Rustig!’
‘Wauw, je herkent mijn stem nog?’
Nick moest lachen.
‘Maar natuurlijk! Het meisje met de ademhalingsoefeningen en de papieren zakdoekjes.’
Ik voelde een giechelbui opkomen. Nee, Taylor, nee!
‘Ik trek me er meestal niet zoveel van aan, de pers verzint wel meerdere rare dingen over mij en mijn broers.’
Nick vertelde over wat voor dingen er door de jaren heen allemaal over hem zijn verzonnen. Ik luisterde aandachtig, schoot soms uit mijn slof of moest heel hard lachen. Het was leuk om met Nick te praten.
‘Maar ja, we leren ermee te leven! Het leven is nou eenmaal geen pretje als je wereldberoemd en geliefd bent.’
Ik kon het niet helpen en proestte het uit.
‘Droom lekker verder, meneer! Hoe erg kan dat nou zijn?’
Ik vroeg het me serieus af. Hoe zou het zijn om zo bekend te zijn? Ik heb bewondering voor Nick en zijn broers, maar wil zelf niets liever!
‘Ik spreek jou nog wel als het jou overkomt.’
Nick moest lachen. Ik hoorde een stem van de achtergrond komen, die niet heel vrolijk klonk.
‘Sorry Taylor, ik moet weer aan de slag. Big Rob wordt anders boos.’
Op de achtergrond hoorde ik iemand grommen.
‘You bet I will!’
Fluisterend ging Nick verder.
‘Het is een grote man met een klein hartje. Ik vond het leuk je te spreken Tay!’
‘Bedankt. Succes met de repetitie!’
Nick verbrak de verbinding. Ik keek op het schermpje van mijn telefoon.

conde.
Een krappe drie kwartier aan de telefoon gehangen met Nick. Ik glimlachte. Wat heb ik toch een mooi leven zo.

Reacties: