FanFic.nl

Hiding love. [COMPLEET]

3. Ice, ice baby!

‘TAYLOR! Waar zit je met je hoofd meisje?! Het loopt storm!’
Ik schrok op uit mijn gedachte.
‘Sorry mevrouw Jenkins, ik ga al door!’
Ik pakte mijn ijsschep en liep naar de volgende klant toe.
‘Goedemiddag, waarmee kan ik u helpen?’
Een dure zonnebril keek me aan.
‘Hallo! Ik wil graag een coupe de Soleil!’
Shit! Wat zat daar ook alweer allemaal in? Koortsig pakte ik de menukaart. Pistache, chocola, aardbei, citroen en een dikke toef slagroom. Hebbes! Ik schepte al het ijs bij elkaar, spoot er een grote hoeveelheid slagroom op, bestrooide hem met nootjes en maakte het kunstwerk af met een parapluutje.
‘Alstublieft mevrouw, geniet ervan!’
Na een halfuur fanatiek te hebben geschept, gutst het zweet van mijn voorhoofd.
‘Taylor, lieverd. Het is tijd voor je pauze.’
Dankbaar schonk ik mevrouw Jenkins een glimlach en liep naar achter. Pfff, wat is het toch een rotbaan! Het is jammer dat ik het geld niet kan missen. Ik pak een cola uit het koelkastje en laat mezelf neerploffen op de bank. Ik deed mijn ogen dicht en ademde diep in. Ik concludeerde dat ik slecht tegen weinig slaap kon. De buurman had weer eens een feestje met live band. Dan weet je al hoe laat het is.
‘Gaat het wel goed, meisje?’
Mevrouw Jenkins kwam door de klapdeuren binnen. Ik zuchtte, hees mezelf op en deed mijn ogen weer open.
‘Ja hoor, beetje moe, dat is alles.’
Ik probeerde een sterke glimlach op mijn mond te toveren, maar tevergeefs. Mevrouw Jenkins kwam naast me zitten.
‘Je klinkt alsof er iets op je hart ligt.’
Mevrouw Jenkins deed me zo denken aan mijn moeder.
‘Ik mis thuis gewoon een beetje, maar daar ben ik straks wel weer overheen. Inkakmomentje denk ik.’
Zonder wat te zeggen stond ze op en liep terug de winkel in. Begripvol, dacht ik. Een paar minuten later kwam ze terug met een bak ijs.
‘Aardbei, die vind je toch het lekkerst?’
Ik keek haar verbaasd aan.
‘Heeft u dat onthouden van mijn sollicitatiegesprek?’
Ze knikte.
‘Ik vind het belangrijk dat ik mijn werknemers goed ken.’
Ze gaf de bak aan me met een lepel.
‘Geniet er maar van meisje, je kan wel een oppepper gebruiken denk ik.’
Ik stond op en gaf de vrouw een knuffel. Ik was een halve meter langer dan haar, dus het moest er aandoenlijk uit hebben gezien.
‘Dankuwel mevrouw J, u bent de beste baas ooit.’
Ik meende het, vanuit de grond van mijn hart. Ze was écht heel lief. Ik nam een grote hap ijs. Mevrouw J gaf me wat privacy en ging weer aan het werk.

Een kwartier en een bak ijs later keek ik op mijn telefoon. Ik heb nog een kwartiertje pauze te gaan. Ik sms Mary.

Aan: Mary
Van: Taylor
Bericht: Liefje! Hoe was je date gister? Ik heb toch niet zo’n slechte baan als ik eerder dacht. Sms me terug! X

Ik drukte op verzenden. Mevrouw Jenkins kwam weer naar achter lopen, met achter haar aan iemand met een vest waarvan de capuchon op zijn hoofd zat en een gigantische zonnebril op zijn neus.
‘Zet je tas maar neer schat. Taylor! Ik wil je voorstellen aan mijn kleinzoon, Nick!’
Ik keek op van mijn telefoon. Mijn ogen sperde wijd open.
‘Nick?!’
Nick zette zijn zonnebril af en deed zijn capuchon naar beneden.
‘Taylor? Hey!’
Mevrouw Jenkins keek mij raar aan.
‘Je kent Nick al?’
Ik herpakte mezelf.
‘Ik ben hem gister tegengekomen in een bar.’
Nick moest lachen.
‘Ze was erbij toen Natasha me dumpte en heeft me redelijk goed geholpen eigenlijk! Vandaar.’
Hij gaf me een knipoog.
‘Dat meisje, Natasha, ik heb haar nooit gemogen. Vreselijk hoe zij zich altijd gedroeg.’
Mevrouw Jenkins foeterde nog een tijdje door over wat voor een vreselijk kind Natasha altijd was als ze in de buurt was. Nick plofte naast me neer op de bank en zei af en toe ‘Ja oma’ en ‘Natuurlijk had u al die tijd gelijk!’. Ik liet soms een begrijpende ‘Uhuh’ of Hmm!’ uit mijn keel ontsnappen.
Nick keek naar me en we schoten allebei in de lach.
‘Taylor, je hebt nog 10 minuten pauze!’
Mevrouw J gooide de klapdeuren open en liep mokkend terug naar de winkel.
‘Wat doe jí­j hier?!’
Ik keek Nick met verbazing aan.
‘Oma vroeg of ik een middagje mee wilde helpen in de ijssalon.’
Ik was met stomheid geslagen. Nick, de kleinzoon van mevrouw J.
‘Wat lief van je! Heb je daar wel tijd voor tussen je luizenleventje door?’
Nick gaf me een por in m’n zij.
‘Ik ben dan misschien wel geliefd door de halve wereldbevolking, ik weet mijn prioriteiten te stellen en tijd te maken voor mijn lieve omaatje!’
Ik moest hem meegeven dat hij gelijk had en ontzettend liefdadig is.
‘Maar sinds wanneer werk jij hier dan? Vorige keer dat ik er was, was jij er niet!’
Ik kreeg een kleur.
‘Ehm, sinds vorige week. Ik heb dringend geld nodig en dit was het enige werk dat me op vlug termijn nodig had! Dus nam ik het maar aan. Je oma is een geweldige baas, ze zorgt voor iedereen. Net gaf ze me een bak ijs. Echt heel lief.’
Nick ging verzitten en keek me nu recht in mijn ogen.
‘Taylor, je praat erover heen. Hoezo heb je geld nodig?’
Hij was serieus geïnteresseerd. Ik zuchtte.
‘Mijn ouders wonen 900 kilometer verderop, ik studeer in LA, heb een droom en een mooi appartementje hier in de buurt. Sommige mensen moeten keihard werken om de losse eindjes aan elkaar te knopen.’
Ik schaamde me een beetje. Het is niet dat ik arm ben, maar om nou te zeggen dat ik alles kan kopen wat ik wil, vind ik ook weer een beetje ver gaan. Nick keek me nog steeds aan. Zijn prachtige bruine ogen boorden zich in die van mij. Ik keek weg.
‘Om hoeveel gaat het?’
Pardon? Die jongen durft! Ik hield mijn mond dicht.
‘Taylor, ik meen het. Hoeveel heb je nodig?’
Ik keen Nick aan. Hij meende het.
‘Niets, het gaat.’
Ik toverde mijn overtuigende glimlach weer op mijn gezicht.
‘Kom, we moeten aan het werk!’
Ik wilde opstaan, maar Nick had andere plannen. Hij duwde me terug de bank in.
‘Tay, mocht je ooit wat nodig hebben, je hebt mijn nummer. Echt, ik heb het graag voor je over. Je hebt mij ook geholpen.’
Zijn gezicht was zo dicht bij dat van mij, ik kon zijn zoete adem ruiken. Ik voelde kriebels in mijn buik, mijn hoofd rood worden en ik begon te stamelen.
‘Nee.. Eh, hoeft echt.. Echt niet.’
Nick merkte het waarschijnlijk, realiseerde zich dat hij in mijn persoonlijke ruimte zat en trok zich met een rood hoofd terug.
‘Nogmaals, we moeten weer aan het werk..’
Ik stond op en liep richting de klapdeuren. Nick volgde me gehoorzaam. Wí¡t was dí¡t?!

Reacties: