FanFic.nl

Hiding love. [COMPLEET]

4. Pushin' me away.

Mevrouw J was erg te spreken over het feit dat haar kleinzoon en ik het zo ‘goed met elkaar kunnen vinden.’ Ik glimlachte altijd maar wat en knikte, maar de werkelijkheid gaf wat anders aan: het was al minstens een week geleden dat ik wat van Nick had gehoord. We hadden een leuke middag in de ijssalon gehad. Nick had vaak de verkeerde smaak geschept waardoor ik dan weer een nieuw ijsje moest maken, maar we hadden enorm om én met elkaar gelachen. Ik had geen idee wat ik fout had gedaan..

‘Je moet je er niet zo druk over maken. Die jongen is wereldberoemd en heeft vast wel wat beters te doen dan jouw sullige sms’jes te beantwoorden.’
Mary was duidelijk. Mijn sms’jes werden inderdaad saaier en saaier met de dag. Vanochtend had er iets ingestaan over het weer, wat hij er nou over dacht. Ik zuchtte. Waarom is het allemaal nou zo moeilijk?!

Intussen was Grace weer terug van vakantie en hadden we weer de tijd om een beetje te oefenen en weer wat optredens te regelen. We hadden iets kunnen regelen in een cafeetje, drie straten verderop voor vanavond. Ik durfde het niet naar Nick te sms’en. Stel dat hij me een stalker zou vinden.. Of nog erger, een doorgeslagen fan! Ik besloot het te laten rusten en hem geen enkel bericht meer te sturen.
‘Aarde aan Taylor! Waar zit jij met je hoofd?’
Grace stootte me aan. Ik stak mijn tong uit.
‘Even ter zake, wat trekken we aan vanavond?’
Grace en ik hadden samen een paar setjes kleren gekocht die erg leuk bij elkaar stonden. We vonden het allebei vreselijk om met hetzelfde aan op een podium te staan, dus hadden we het zo opgelost.
‘Welke kleur heb je zin in vandaag?’
Ik keek haar aan. Grace was een van de meest unieke personen die ik kende. Haar haar was een vrolijk springende bos krullen, ze was getint en gezet. Ik vond het heerlijk om met haar op te trekken zo nu en dan. Ze was geen persoon die op de kleine calorietjes lette, laat staan op de alcohol. We zijn vaak genoeg samen na een show hikkend en lachend naar huis gegaan.
‘Ik zat te denken aan onze bloemetjes-outfits, die staan ons allebei te gek!’
Ik rolde mijn ogen.
‘Alles staat ons te gek!’
Grace af me een knuffel. Ik was het met haar eens dat het ons allebei leuk stond. Grace had een bloemetjes-vestje met een zwarte skinny-jeans en 12 centimeter hoge pumps. Ikzelf speelde het wat meer op safe qua schoenkeuze. Ik had romeinse slippertjes met een onwijs stoer jurkje en een bolero.
‘Kom op meid, we gooien die zaal plat vanavond!’
Samen met Grace liep ik richting het café. Nog een uurtje voordat de show begon en we moesten nog door de soundcheck heen.

Na een succesvolle soundcheck mochten we ons nog wat opknappen in het medewerkers-gedeelte van café ‘De Zingende Zwaluw.’ Omdat het een open-podium avond is, zijn er meerdere acts aanwezig. Een paar van de mensen die ook zouden gaan optreden kende we wel van voorgaande keren.
‘Hey Grace! Hoi Taylor!’
Andy kwam aanlopen. Andy is een songwriter die op dit soort evenementen zijn nieuwe materiaal speelt om te kijken of het een beetje aanslaat op het publiek.
‘Hey Andy! Wat heb je voor vanavond allemaal op het programma staan?’
We gaven Andy beide een knuffel.
‘Niet veel speciaals, heb een paar nieuwe nummers geschreven, maar daar blijft het bij.’
Andy pakt een druif die op de tafel staan en legt hem op zijn voorhoofd. In een vloeiende beweging kopt hij de druif omhoog en hapt hem uit de lucht. Grace en ik moeten lachen en klappen. Soms is Andy echt een clown.
‘Grace en Taylor, ga je klaarmaken! Over twee minuten is het podium van jullie!’
We keken elkaar aan.
‘Klaar?’
‘Klaar.’
Andy gaf ons beide een aai over ons hoofd.
‘Maak ze kapot!’
Met nog een laatste check in de spiegel en een glas water liepen we samen het podium op.
‘Goedenavond allemaal!’
Ik glimlachte. Doordat er zoveel lampen op ons waren gericht, kon je niet zien hoeveel mensen er in het zaaltje zaten. Erg vond ik het zeker niet.
‘Het eerste nummer dat wij voor jullie gaan spelen vanavond is ‘I Will Follow You Into The Dark’ van Death Cab for Cutie. One, two, three four!’
Grace speelde een foutloze intro, waarna ik inzette en het nummer loepzuiver zong. We sloten af en kregen een enthousiast applaus. We speelde nog vijf nummers.
‘Het is helaas alweer tijd voor het laatste nummer!’
Een jammerde ‘aaaah’ ontstond uit het publiek. Grace en ik konden niet anders dan lachen.
‘Hartelijk dank! Dankuwel! Het laatste nummer is voor ons beide een speciaal liedje. We hebben zelf de nodige dingen meegemaakt in ons leven die we gelukkig goed hebben kunnen verwerken. Deze is voor al onze geliefden en familieleden, al zijn ze nog zo ver weg.’
Ik knikte naar Grace dat ze kon beginnen. Ik hoorde de deur van cafeetje opengaan en de bel rinkelen, maar kon niet zien wie er naar binnen liep. Het interesseerde me ook vrij weinig op dit moment.
‘Say the words I cannot say..’
Samen speelde en zongen we het nummer ‘I For You’ van The All-American Rejects fenomenaal goed. Zo goed zijn we nog nooit geweest. Toen ik de laatste noot langzaam uitzong en Grace de laatste paar akkoorden aansloeg, kregen we een staande ovatie. Ik schrok van het overweldigende applaus. Het klonk alsof er minimaal 50 mensen in de zaal zaten! Na een diepe buiging en een handkus liepen Grace en ik het podium weer af.
‘Wauw..’
Ik realiseerde het me nog steeds niet. Dit was ons beste optreden tot nu toe! Ik zuchtte. Het gevoel dat ik heb op het podium is zo fijn, voelt zo goed, ik wil dat vaker. Ik snap waarom mensen zo graag beroemd willen worden. Ik voel het ook! Ik pakte Grace bij haar schouders en gaf haar een dikke klapzoen op haar wang.
‘DANK. JE. WEL!’
Grace lachte en probeerde me van haar af te duwen.
‘Doe eens normaal gek! Ik begeleid je alleen maar, jij bent de heldin van de avond.’
Haar woorden gaven me een ontzettende stoot zelfvertrouwen.
‘Ik wil je bedanken dat je dit altijd weer voor me doet Grace, ik zou niet weten wat ik zonder jou zou moeten..’
‘Je weet niet half hoe goed je bent Tay, echt. Graag gedaan, ik vind het heerlijk op het podium!’
Samen pakte we een drankje en liepen we de zaal in. Mijn telefoon trilde. Nieuwsgierig keek ik op het schermpje. Een nieuw bericht.. van Nick?!

Aan: Taylor
Van: Nick
Bericht: Waarom heb jij mij nooit verteld dat je zingt? En vooral: dat je goed bent?!

Mijn hart sloeg drie slagen over. Hij had het gehoord?! Ik keek verward om me heen. Hij was hier! Het lijken opeens zoveel mensen.
‘Sorry Grace, ik moet even naar buiten, ik ben zo terug!’
Voordat ze kon reageren, rende ik naar de deur. Misschien was hij buiten.
‘Nick? Nick?!’
Al strompelend en rennend viel ik door de open deurpost heen, schreeuwend om een jongen die ik amper kende, maar me langzaam helemaal gek maakte.

Reacties: