FanFic.nl

Hiding love. [COMPLEET]

6. Welcome home.

Nick had een eigen vleugel in het huis. Het verbaasde me niet, aangezien het hier zo groot is dat er drie families konden leven zonder dat ze het van elkaar wisten, maar dat terzijde. Het was een rustgevende vleugel met veel instrumenten. Ik voelde me er meteen thuis.
‘Taylor, wat is er aan de hand?’
Nick keek me bezorgd aan. Ik kon het hem niet vertellen. Mijn gevoelens voor hem waren nog te vaag. Ik schudde mijn hoofd. Ik keek eens goed rond. We stonden in zijn ‘woonkamer’, waar hij een vleugel had staan. Ik had vroeger een paar jaar les gehad.
‘Mag ik?’
Zonder op antwoord te wachten liep ik naar de vleugel toe en ging op de kruk zitten. Ik gleed met mijn vingers over de toetsen, zonder ze echt aan te raken. Ik voelde dat ik het nog kon en begon te spelen. Noten vlogen me om de oren, het voelde zo goed.

‘We'll do it all, everything, on our own
We don't need anything or anyone

If I lay here
If I just lay here
Would you lie with me
And just forget the world

I don’t quite know how to say how I feel
Those three words are said too much
They're not enough

If I lay here
If I just lay here
Would you lie with me
And just forget the world
Forget what we're told
Before we get too old
Show me a garden that's bursting into life

Let's waste time
Chasing cars
Around our heads
I need your grace
to remind me
to find my own..’

Ik had niet gemerkt dat hij was gaan zitten, maar toen ik mijn ogen weer opendeed, keek Nick me ademloos aan. Ik voelde dat er een blos over mijn wangen heentrok. Zijn bruine ogen glommen. Er liep een eenzame traan over zijn wang.
‘T..’
Ik stond op en nam plaats naast hem op de bank.
‘Mijn moeder heeft kanker gehad. Het was een moeilijke periode van ons gezinsleven. We hebben het allemaal doorstaan, maar mijn contact met mijn vader is slecht, mijn zusje is heel erg op zichzelf en mijn moeder is.. eenzaam denk ik.’
Het was eruit voor ik erover na kon denken. Nick keek me aan. Ik had het niet gemerkt, maar er liepen tranen over mijn wangen heen. Nick veegde ze weg met de mouw van zijn vest.
‘Daarom werd je zo emotioneel net in de hal? Door onze familiefoto?’
Ik knikte. Hij was slim, hij had me door.
‘Ik mis ze soms gewoon heel erg. Vooral mijn moeder. Ik weet hoe sterk ze is geweest en dat ze achter me staat in mijn dromen, maar ik heb soms het gevoel dat ik haar teleurstel..’
Ik kwam niet meer uit mijn woorden, de tranen stroomde over mijn wangen. Nick nam me in zijn armen en legde mijn hoofd tegen zijn schouder. Langzaam streelde hij mijn haar.
‘Je stelt haar niet teleur. Je bent geweldig in wat je doet. Wil je me vertellen over je dromen?’
Nick was zo begripvol. Zo lief. Hoe kan iemand als Natasha dat nou niet zien? Ik mocht haar al niet van de verhalen die mevrouw J me vertelde en op de manier zoals ze Nick behandeld heeft in de bar die ene dag, maar hoe kan je zo’n geweldige jongen nou laten lopen. Nick haalde nogmaals mijn tranen weg met zijn mouw. Mijn make-up was geheid uitgelopen, maar raar genoeg maakte ik me daar geen zorgen over bij Nick.
‘Ik wil zangeres worden. Dat is de voornaamste reden waarom ik naar LA ben gekomen. Mijn moeder stond achter me in alles wat ik deed en voorstelde. Samen zijn we online naar appartementjes gaan zoeken en ze heeft al haal spaargeld ingelegd om de eerste zes maanden huur te kunnen betalen, maar die zijn al een tijdje om. Vandaar mijn baantje bij de ijswinkel.’
Nick glimlachte. Ik had geen idee waarom of waardoor hij dit deed, maar hij zat afwezig voor zich uit te kijken. Hij is zo mooi als hij lacht. Ik was gestopt met huilen en keek hem nu gefascineerd aan. Zijn hand streek nog steeds langzaam over mijn haar.
‘Nick?’
‘Hmm?’
Ik kon een giechel niet onderdrukken. Hij was compleet van de wereld. Voorzichtig porde ik hem in zijn zij.
‘Nou! Niet doen! Haha!’
Nick opende een kietelaanval mijn kant op. Ik kon niet anders dan meelachen.
‘Aaaaah, nee, niet doen!’
Ik rende door de kamer heen, met Nick op mijn hielen. Hij kreeg me te pakken en samen plofte we neer op een gigantische zitzak.
‘Taylor?’
‘Nick?’
‘Je bent getalenteerd, mooi, hebt een geweldige stem en speelt geweldig piano. Je komt er wel.’
Ik bloosde.
‘Dankjewel.’
Mijn telefoon trilde. Ik keek. Shit, batterij bijna leeg.. Toen zag ik de tijd. 22;34.
‘Shit!’
Nick keek me geschrokken aan.
‘Wat is er?!’
Ik liet hem de tijd zien.
‘Dí­t! Hoe ga ik in godsnaam thuiskomen?! Dat is minstens een uur met de bus!’
Nick moest lachen.
‘Je moet er niet zo’n drama van maken. Je mag gewoon blijven slapen hoor!’
Ik keek hem geschrokken aan.
‘Hoe bedoel je?’
Ik kreeg kriebels in mijn buik. Samen met Nick in een bed.
‘Aangezien ik denk dat het niet handig is om jou alleen te laten in mijn gigantische huis..’
Ik gooide een kussen naar zijn hoofd dat ik toevallig mee had genomen van de bank.
‘.. moet je maar bij mij in bed.’
Ik voelde dat ik rood werd. Nick zag het ook. Hij lachte.
‘Kom, dan gaan we een slaapshirt voor je zoeken.’
Nick stond op en trok me omhoog. Hij liep richting een grote, witte deur aan de rechterkant van de kamer.
‘Nick, wacht.’
Hij bleef stilstaan. Ik liep naar hem toe en sloeg mijn armen om zijn middel heen. Ik drukte me stevig tegen hem aan. Nick pakte mij ook vast.
‘Waar heb ik dit aan te danken?’
Hij praatte tegen mijn haar, ik was te klein.
‘Bedankt dat je in me gelooft.’
Ik voelde hem schudden.
‘Geen probleem, T. Altijd.’
Ik ademde zijn geur in.
‘Jij bent op dit moment ook de enige stabiele factor in mijn leven..’
Hij drukte nog een keer stevig tegen zich aan en pakte mijn hand.
‘Kom op, tijd om te gaan slapen.’
Ik liep met hem mee. Alleen maar vrienden..? Langzamerhand begon ik er steeds minder in te geloven..

Reacties: