FanFic.nl

Lean on Me *Glee Story

Hoofdstuk 7: het telefoontje!

Ik was nog geen uur in dromenland voor ik mijn mobiel hoorde trillen op het nachtkastje… wie kon dat nu zijn, het was toch al bijna midden in de nacht? Ik keek op mijn wekker. 22.00! ohw blijkbaar dus toch niet zo heel laat, dat krijg je ervan als je vroeg naar bed gaat. het was vast m’n moeder die belde om te zeggen dat ze later kwam. Ik twijfelde of ik op zou nemen. Ik voelde Mike in m’n nek rustig in en uit ademen, dat betekende dus dat hij diep in slaap was. Langzaam wurmde ik me uit zijn greep, ging rechtop zitten en pakte de telefoon, me voorbereidend op wat m’n moeder als excuus gebruikte. Zuchtend keek ik op het schermpje: Lora! Ohw dus geen gezeik vanavond van m’n moeder vanavond, in ieder geval nu nog niet. Gelijk vrolijker pakte ik de telefoon op. ‘heey Lora’ ik probeerde het zacht te zeggen in verband met de slapende jongen, maar ik was zo opgelucht dat het niet m’n moeder of vader was dat het iets harder ging dan gepland. ik keek snel naast me, maar Mike lag nog gewoon in dromenland. ‘hey’ hoorde ik Lora wel zacht zeggen. Daarna bleef het stil. ‘en Lora? ben je er al achter wie jou redder gaat zijn?’ zei ik nu wel zachter. Ik was zeer benieuwd of ze het al wist. Ik vroeg me überhaupt nog steeds af hoe ze het niet kon zien, maar goed. ‘nee’ zegt ze. Serieus, ik begin me af te vragen waarom ze eigenlijk belt. Ze heeft allen nog maar hey en Nee gezegd. Ze zat vast na te denken over puck en hopelijk over hoe fout hij is. ‘oh kom op’ dit keer echt veel te hard, want ik zie Mike draaien. Een teken dat hij langzaam wakker wordt. 'Geef me gewoon een lijstje om uit te kiezen, dan snap ik er ook nog wat van,' was ze nou wanhopig? Mike is nu bijna volledig wakker en ik heb spijt dat ik zo hard geroepen heb. ‘okee, ik zal namen noemen, en als je denkt dat ik de naam van je redder noem, moet je stop zeggen. Snap je het?’ ik deed geen moeite meer om me stil te houden, Mike was nu volledig wakker en rechtop gaan zitten en keek me nieuwsgierig aan. ‘Lora’ gebaard ik met mijn mond en zo stil mogelijk ,zodat Lora het zelf niet kon horen. ‘ja’ hoorde ik aan de andere kant van de lijn, dat kon twee dingen betekenen: of ze had het gehoord en dacht dat ik naar haar vroeg, of ze gaf antwoord op de vraag of ze het snapte. Ik ging voor het tweede. ‘begin maar’ bevestigde ze het. Ehmm even denken. ‘Nathalie La Rose’ ik begon met m’n eigen naam, geen reactie. Ik keek naar Mike die me nu best raar aan zat te kijken, ik wou hard op lachen, maar probeerde het in te houden. ‘Mike Chang’ het was eruit voor ik er erg in had. Weer geen reactie. Ik dacht na, zal ik nu al Rory zeggen.. nee nog maar even laten. Ik noemde nog meer namen op van de bandjongens tot leraren tot mijn eigen beste vriend Sam. Nog steeds geen reactie. ‘Rory Flanagan’ probeerde ik toen toch maar. En er kwam een reactie. ‘wat?’ schreeuwde ze. Waarschijnlijk zo hard dat Mike het nog kon horen. Ik juichte van binnen en van buiten. Ik wist niet of ze het echt wist, maar er kwam een reactie en u weet ze het tenminste. ‘jaaa, inderdaad! Goed geraden.’ Juichte ik blij in de telefoon. Ik had heel wat uit te leggen aan Mike als dit gesprek met Lora was afgelopen. Hij keek me nog steeds vol verbazing aan. Ik pakte de telefoon in m’n andere hand en legde mijn hoofd op zijn schouder, Mike gaf een kus op mijn voorhoofd en sloeg een arm om mijn middel, vast begrijpend dat we hier nog wel even zouden zitten. ‘Dat meen je niet’ hoorde ik Lora roepen. Ze had het dus echt niet door. ‘kom op Lora, denk na!’ echt iedereen met goed ogen zou het moeten zien. ‘let eens een beetje meer op hem.’ ‘ik wil niet nog meer letten op hem letten als dat ik al gedaan heb.’ Gaf ze nou net toe dat ze op hem lette. Ohw dit was nog beter dan ik dacht. 'je hebt zelf gezien hoe hij zich naar mij gedraagt, afgelopen middag bij de hoofdingang, ik vind hem een beetje eng.' Vervolgde ze zichzelf. Rory en eng? Dat kon niet in de zelfde zin. ‘ohw maar dat stelt niks voor. 'Rory heeft het stereo-beeld van Amerika nog in zijn hoofd, omdat hij pas net hier is. Hij leeft zijn eigen American dream. En laat zijn droom nou net zijn om ontmaagd te worden.' ‘Gadverdamme.’ Schreeuwde ze voordat ik verder kon praten. Ik voelde hoe Mike z’n hoofd optilde en me aanstaarde. het kwam er ook niet echt uit zoals ik het bedoelde. ’sssstt, niet zo snel. Ik was nog niet uitgepraat. Je hoeft je wat Rory's droom betreft geen zorgen te maken. Hij zit namelijk al met Brittany in zijn hoofd, en ik denk dat zij wel zo'n type is die dat toestaat. Rory doet zo'n beetje alles voor haar. Ik weet niet eens zeker, of hij wel doorheeft dat ze een relatie heeft met Santana, en dat ze hem nooit met Brittany toe zou staan. Maar daar komt hij nog wel achter, en dan zal hij zijn plannetje wel uit zijn hoofd zetten.' Ratelde ik door. Mike gebaarde me dat ik adem moest halen. Mar ik was nog niet klaar met praten. ‘'Let eens op hoe Rory zich gedraagt als jij in de buurt bent, hij geeft veel om je, Lora, dat weet ik zeker. En het is misschien wel een beetje klef, maar dat zal wel typisch Europees zijn, denk ik,' zo hehe dat was eruit, en eigenlijk mocht ik niks zeggen over het klef zijn want als Lora mij en Mike nu zag had ze daar vast commentaar op gegeven. Ik bedoel Mike en Ik zijn niet echt een goed voorbeeld van een niet-klef Amerikaans stelletje, maar goed. Wat niet weet, wat niet deert. ‘ik weet het niet hoor’ hoorde ik Lora duidelijk twijfelen. ‘Denk er eens over na.’ Mike begon langzaam m’n nek kusjes te geven. Hij verveelde zich. 'en euhm, ik ga nu slapen, dus is spreek je morgen wel weer, denk ik.' Het was niet dat ik niet graag met Lora praatte alleen was er een zekere jongen die me erg aan het afleiden was. Ik hoorde nog een zachte doei vanaf Lora’s kant voordat ik de telefoon van m’n oor afhaalde en dichtklapte. ‘waar’ kus ‘ging’ kus ‘dat’ kus ‘over?’ vroeg Mike terwijl hij m’n nek nog steeds aan het versieren was met kusjes. ‘ohw Lora wou weten wie haar redder was, ze kon niet wachten tot morgen.’ Probeerde ik er nog zo goed mogelijk uit te krijgen. ‘ohww ahaa’ Mike pakte de telefoon uit m’n hand en legde hem weer op het kastje. ‘nu heeft jou redder wat aandacht nodig’ ‘ohw echt waar? Dat kan gereld worden.’ Zei ik lachend voor ik mijn lippen op de zijne drukte.
Nog geen half uur later waren we allebei weer in dromenland nu echt wachtend op de dag van morgen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.