Hoofdcategorieën
Home » De Hongerspelen » Ultionem [ Afgewerkt ] » 01 Lorelei Garza
Ultionem [ Afgewerkt ]
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
29 mei 2012 - 22:52
Aantal woorden:
1153
Aantal reacties:
17
Aantal keer gelezen:
1245
01 Lorelei Garza
° Song
http://www.youtube.com/watch?v=5BnFHaVpy_o
http://www.youtube.com/watch?v=5BnFHaVpy_o
Ik werd door de menigte meegesleurd, Ellina’ s hand stevig in mijn greep. Sneeuwvlokken dwarrelden uit het bijna gitzwarte wolkendek.
Mijn ademhaling was gejaagd, iedereen in paniek. Dat betekende sterven.
De rebellen zouden aanvallen, en iedereen keek gretig om zich heen.
Katniss Everdeen, ik had respect voor haar. Mijn moeder ging door het lint toen ik die woorden uit mijn mond had laten glippen. Als Capitoolkind werden lovende woorden voor de tegenpartij verboden.
‘Pods !’ Een rebel activeerde het ding. Een laatste straat van het paleis verwijderd. ‘Ellina !’ Gilde ik en drukte haar tegen mijn lichaam aan.
Ging plat in de hopen sneeuw liggen tot de kogelregen was verdwenen.
Overal om me heen weerklonk geschreeuw, niemand kende nog vijand of vriend. Elk voor zich.
‘Blijf liggen.’ Siste ik en staarde geschokt hoe vredebewakers emotieloos op de lijken trapten. Ik begaf geen krimp toen een zware voet mijn rug vermorzelde. Ellina kreunde, maar volgens omstanders waren we toch stervende. Ik keek achterom, bijna veilig. Ik nam Ellina in mijn armen begon moeizaam te rennen, wat niet sneller meer ging dan snel wandelen. ‘Het paleis.’ Fluisterde mijn nichtje. Ik slikte en keek naar de hordes kinderen, pubers zelfs volwassenen. ‘Ik vertrouw dit niet.’ Zei ik zacht, als President Snow hen werkelijk wou veilig stellen. Moest hij ze binnenlaten, dat deed hij niet. ‘We moeten ergens anders onderkomen vinden.’ Ellina wou protesteren maar luisterde toch.
‘Barbara heeft een boetiek hier dichtbij.’ Ze knikte en zo snel als we gekomen waren, verdwenen we ook weer. Ik wist niet waar mijn ouders en vrienden waren, maar op dit moment telde enkel Ellina. Ik probeerde mogelijke pods te vermijden aangezien rebellen velen al geactiveerd hadden. Dringend dreunde ik op de voordeur van de haast onzichtbare boetiek. ‘Snel !’ Fluisterde Barbara die de deur openhield en ons naar binnen liet. Ik moest even op adem komen maar liet mijn nichtje niet één keer los. Tranen stroomden over haar wangen, Barbara keek ons vol medeleven aan. ‘Hoe heb je de inwoners hier vandaan gekregen ?’ Fluisterde ik. Barbara zuchtte, ‘De kleine etalage is besmeurd met bloed, een pod ging hier af… en daardoor heb ik het geluk dat niemand het in zijn hoofd haalt om binnen te rennen.’
Ik knikte gewoon en haalde diep adem. ‘Heb je voedsel ?’ Barbara knikte en nam me mee verder de winkel in, de trappen op tot een kleine zoldering. Het was er warmer en geïnstalleerd om hier enkele dagen te overleven. ‘Ik heb een kleine televisie hier kunnen plaatsen.’ In de hoek stond een klein schermpje, en ik zoog mijn longen opgelucht vol zuurstof. Eindelijk hoefde ik niet meer een verwend Capitool kind te zijn. Ik wenste dat ik in een district was geboren. Arm maar met een reden van bestaan. ‘Waar zijn mama en papa ?’ Fluisterde Barbara tegen Ellina. Ze begon zachtjes te snikken en schraapte haar keel. ‘Verloren net als Sehm…’ Piepte ze. Sehm was haar jongere broertje, mijn oogappel was vast genadeloos vertrappelt. Doodgeschoten of in het paleis, waar ik het voor geen haar vertrouwde. ‘Probeer maar te slapen…’ Fluisterde ik en wiegde Ellina in mijn armen. Ze gehoorzaamde en sloot haar ogen, verzonk heel even in een veilige wereld. Een wereld waar niemand pijn leed.
Ik dacht aan Anona, Siara en Tatiana… mijn beste vriendinnen.
Zouden hun harten nog steeds woest bonzen als de mijne ? Hoe was het met Venita en Chayenne ? Ellina nestelde zich dicht tegen me aan.
Ik sloot mijn armen om haar tengere lichaam en drukte een kus op de lichtbruine lokken. Ze waren in de handen van het Capitool, maar ik wist dat er gauw geen Capitool meer zou zijn.
Een rilling rolde over mijn ruggengraat toen een pod afging.
Gesmoord gegil dreunde door enkele straten en ik beet onrustig op mijn lip. Ellina opende slaperig haar ogen en ging rechtop zitten, ik deed hetzelfde… spitste mijn oren. ‘Het plein.’ Fluisterde ze stilletjes.
Ik hield haar steviger tegen me aan toen er geweerschoten van rebellen weerklonken. Het gezoem van hovercrafts.
‘We moeten gaan kijken !’ Ellina keek me vragend aan en ik schudde mijn hoofd. ‘Het heeft geen nut schat, als er een aanval is hebben we ons leven enkel en alleen maar in gevaar gebracht. Probeer maar weer te slapen.’
Ze keek me heel even kwaad aan maar al snel verschenen er tranen in haar ooghoeken.
‘Het spijt me…’ Zei ze stilletjes. Ik glimlachte vreugdeloos en drukte een kus op haar voorhoofd, ‘Het geeft niets lieverd.’ Ze nestelde zich op mijn schoot in de deken en sloot haar ogen. Ik luisterde hoe het gegil van mensen sterker werd, en hoe Ellina dieper wegzakte in de dromen. De twee geluiden woelden in mijn hoofd, oorlog aan de ene… vrede aan de ander.
President Snow is gevangen
De rebellen zijn aan de macht
President Coin
En een absurd idee
De Hongerspelen voor Capitoolkinderen.
De rebellen zijn aan de macht
President Coin
En een absurd idee
De Hongerspelen voor Capitoolkinderen.
Ik staarde emotieloos naar het beeldscherm, in vierentwintig uur kon een oorlog tot een heel ander leven leiden. Een leven kon eindigen, maar kon ook op een nieuwe manier weer gemanipuleerd worden. Ik heb in de beelden niets meer waargenomen over Katniss Everdeen, de Spotgaai. Ik weet zeker dat zij en haar mentor Haymitch dit niet wilden.
Een Hongerspelen voor Capitoolkinderen, een gruwelijke wraak op onze ouders. Wat maakte het uit ? Honderden waren omgekomen, vierentwintig konden er volgens hen wel nog vanaf. Ik heb gehoord dat Katniss geen inspraak kreeg op het absurde idee van President Coin.
Barbara schonk mijn mok vol met een geurige kruidenthee. Ik haatte het warme vocht met vreemde smaak, maar het hield ons warm en levend. Ellina had rode vegen van tranen op haar bleke gezichtje. Ze was zeven, en gelukkig niet aanraakbaar door Coin en alle aanhangers die dit plan steunden.
Eerst zouden enkel kinderen van hoge machtshebbers beboet worden, wat blijk : de helft werd dood aangetroffen.
Dus zat er niets anders op dan vrijwillig te gaan, of getrokken te worden in de bollen met namen. Omdat weinig kinderen het overleefd hebben na de gruwelijke regen van parachutes met vuur. Katniss’ zusje Primrose is daar omgekomen. Ik kon Katniss niet aanduiden met “Spotgaai”ť op een of andere manier had ik teveel respect voor haar.
‘Ik denk dat Katniss geen inspraak krijgt omdat ze mentaal sterft door het verlies van haar zusje, en volgens mij weet zij wat ik vermoed de waarheid is.’ Barbara staarde me geschokt aan. Ze had haar zwart kort kapsel niet meer in model gebracht, de valse wimpers die uitliepen in minimalistische hartjes moesten dringend vervangen worden. De drie diamantjes onder haar linkeroog waren het enige die nog schitterden. Alles wat overbleef van de stralende zon die ik gekend had.
‘Wat dan ?’ Vroeg ze zacht.
‘Katniss moet net als ik de conclusie getrokken hebben dat Coin hier allemaal achter zit.’ Ik kneep mijn ogen tot spleten en voelde de haat opwellen. Als iemand dacht dat er geen moedige Capitoolkinderen bestonden, dan wou ik me wel aanbieden. Ik moest bewijzen dat ik dit kon,
‘Ik ga me aanbieden.’ op dat moment krompen Ellina en Barbara geschokt in elkaar.
° Ik hoop dat ik niemand teleurstel
want uiteindelijk schrijf ik nog steeds als Lore :3
Reacties:
Annevx zei op 4 mei 2014 - 12:53:
Ik vind het echt onwijs gaaf, vooral omdat je schrijft vanuit de ogen van iemand uit het capitool, echt heel erg origineel ! <3
Ik vind het echt onwijs gaaf, vooral omdat je schrijft vanuit de ogen van iemand uit het capitool, echt heel erg origineel ! <3
tamarastyles zei op 7 aug 2013 - 14:51:
Ik zou niet weten wie je zou moeten teleurstellen! Iemand die niet van goede verhalen houd misschien! Wauw!! I love this sooooooo much!
Ik zou niet weten wie je zou moeten teleurstellen! Iemand die niet van goede verhalen houd misschien! Wauw!! I love this sooooooo much!
Jajjj dit is echt het beste tot nu toe!!
Uit het oog van iemand uit het Capitool is indd een schitterend idee
Echt ik zweer je; hier zit talent in!! In het begin hoopte ik al vurig dat ze snel bij Barbara kwamen enz, en daardoor ging ik zelfs voluit supersnel lezen (da's een automatischme)! Ik kon het amper zelf bijhouden! DIt is echt shitterend meis!
xxxx