FanFic.nl

Primrose

Hoofdstuk 8

“Zijn jullie er klaar voor?”� vroeg Cinna, we stonden op onze wagen te wachten tot het aan ons was om te vertrekken. Wij zijn district twaalf dus ook de laatste om ons aan het publiek te tonen. En volgens Cinna gaan we ook het meest spectaculair zijn. Peeta nam mijn hand vast en kneep er zacht in.
“Ja, we zijn er klaar voor.”� Zei ik en mijn stem klonk vaster dan ik mij voelde. Cinna stak onze kleren in brand. Het was geen echt vuur maar het was toch een raar gevoel, weten dat je kleren in brand staan.
“Laat ze maar zien wie jullie zijn en dat jullie trots zijn op jullie district.”� Zei hij nog net voor onze wagen vertrok richting de grote poorten.
Ik hoorde het gegalm van de stem van de verslaggever door de immense ruimte. Hij was aan het vertellen hoe de mensen van district 8 er dit jaar weer fantastisch uit zagen.
Toen kwamen wij door de poort. Het leek alsof men ons eerst nog niet had opgemerkt tot de reporter plots enthousiast over ons begon te praten. Hoe fantastisch we er wel niet uit zagen. Het publiek gilde complimentjes.
Peeta nam mijn hand steviger vast en stak het omhoog. Ik zag mijn gezicht op de enorme schermen verschijnen en keek trots naar hoe verbluffend mooi ik eruit zag. Mijn haar leek wel gesponnen goud en het was in een simpele vlecht gedaan.
Als ik in het publiek zou zitten zou ik waarschijnlijk ook zo uit mijn dak gaan en ik moest denken aan hoe Katniss en mam nu naar tv zouden zitten kijken. En nog meer, hoe Rory nu zou zitten kijken.
Hoe tof ik dit ook vond, ik zou het meteen ruilen om weer bij hem te kunnen zijn.
Peeta merkte het op en gaf een bemoedigend kneepje in mijn hand waardoor ik wist dat ik weer trots vooruit moest kijken.
We reden langzaam verder tot aan het eind waar de wagens een halve cirkel maakten. Eenmaal we stilstonden gingen de vlammen uit en gaf president Snow zijn toespraak. Ik hoorde er niet veel van, ik kon enkel nog maar aan thuis denken.

Terug in het trainingscentrum ga ik meteen naar mijn kamer en ik val direct in slaap. Het was een enorm vermoeiende dag en ik kan me niet voorstellen dat ik vandaag nog maar pas in het Capitool aangekomen ben.

’s Ochtends word ik wakker omdat er iemand op mijn deur staat te kloppen. Versuft doe ik de deur open.
“Komaan Prim, haast je, over een kwartier moeten we beneden zijn voor de eerste training en ik wil echt niet te laat komen!”� zegt Peeta. Ik kan een geeuw niet onderdrukken.
“Oke, sorry ik was echt moe. Ik kom er meteen aan.”� Zeg ik en ik sla de deur voor zijn neus dicht. Vandaag heb ik dus duidelijk last van een ochtendhumeur. Hopelijk gaat dat snel over want anders doe ik straks mezelf nog wat aan.
Na mijn douche trek ik de kleren aan die klaarliggen om te trainen en ga naar de gemeenschappelijke ruimte.
“Eindelijk! Geen tijd om nog te eten, we moeten door!”� zegt Effie ongeduldig en ze trekt me aan mijn arm mee naar de lift.
Als iedereen vandaag zo gespannen is gaat het een wonder worden dat we allemaal heelhuids in de arena geraken.

De lift ging open en ik stapte uit.
“Welkom, we wachten nu juist nog op onze vrienden van district 7 en dan kunnen we beginnen.”� Zei de instructeur. De tributen uit district één en twee grinnikten bij het woord vrienden. Net als hij uitgesproken was ging de lift weer open en kwamen ook deze binnen.
“Oké, nu zijn we er allemaal dus kunnen we beginnen. Eerst wil ik even iedereen overlopen. Gewoon jullie namen, zo weet iedereen wie zijn vijanden of misschien zelfs bondgenoten kunnen zijn.
Ik ga beginnen bij district één en zo ga ik verder tot twaalf.”� Weer waren er enkelen die met hun ogen draaiden en sommige anderen knikten gewoon. Mijn oog viel op een meisje van ongeveer mijn leeftijd met donkere krulletjes. Ik was dus niet de enige die zo jong was.
“Geef even een teken als ik je naam zeg zodat iedereen weet wie je bent. District één, Marvel en Glimmer, district twee, Cato en Clove, district drie, …”� zo ging hij verder met het opnoemen met de namen maar eigenlijk was ik daar niet echt in geïnteresseerd.
“District elf, Tresh en Rue.”� Het meisje stak haar hand op. Rue, dat zou ik onthouden.
“En als laatste hebben we district twaalf, Peeta en Primrose.”� De jongen uit district twee gniffelde bij het horen van mijn naam.
“Oké, nu we dit weten kunnen we beginnen aan het echte werk…”� we kregen een half uurtje uitleg over wat we allemaal verplicht moeten doen en welke onderdelen zeker aan te raden zijn en toen konden we aan de slag.
Ik had geen idee waar te beginnen. Alleen dit zou al een uitdaging vormen, wat gaat de arena dan wel niet zijn.

Reacties: