FanFic.nl

One-Shot

NL Fictie opdracht van Vriendin {Nog niet af!!}

Schrijver: Suzanne Collins. Vertaald door: Marie Postema.
Voordat ik me klaar maak voor de nacht pak ik mijn draad en zet twee valstrikken in het struikgewas. Ik weet dat het een risico is om vallen te zetten, maar het eten zal hier zo vreselijk snel op zijn. En ik kan geen strikken zetten als ik op de vlucht ben. Ik loop nog vijf minuten door voor ik mijn kamp opsla. Ik kies de eerste de beste een boom uit die ik tegen kom. Terwijl ik naar boven klim, kies ik een dikke tak uit, wat zouden de sponsors wel niet van me denken als ik vannacht uit mijn boom stort. Ik heb ongeveer al een kwartier gelegen voordat ik me eindelijk ontspan. Alle stress en zorgen om te overleven vergeet ik een beetje. Ik lig al half te slapen als ik de beroeps in de verte hoor aankomen. Ik schrik zo erg dat ik sta te trillen in de boom. Ik kan me nog net op tijd vastgrijpen aan een tak. De beroeps staan ondertussen al onder mijn boom. Ik pak mijn pijl en boog zo stevig vast dat ik geen gevoel meer in me vingers heb. Terwijl de minuten wegtikken hoor ik mijn hart bonzen, ik ben bang dat de beroeps het horen. Het is al te laat de beroeps hebben me gehoord. Ze gooien hun messen naar mij toe ik ontwijk er twee en de derde komt in me voet, ik val naar beneden maar kan me nog net op tijd vast grijpen aan een tak.
Ik grijp mijn pijl en boog, ik vuur twee pijlen op hem af en als ik een kreet hoor weet ik dat ik hem heb geraakt. Ik hoor nog een paar zachte kreunen en dan is het stil, een paar minuten later klinkt het kanon.
De beroeps lopen weg en ik klim weer naar boven, als ik een verdikte tak tegen kom maak ik mijn slaap plek weer klaar en ga mijn wond verzorgen ik ben zo moe dat ik tijdens het verzorgen in slaap van.
De volgende ochtend heb ik veel pijn aan mijn wond en honger ik denk terug aan gisteren avond, ik herinner mij het volkslied nog met een aantal doden maar wat daarna is gebeurd weet ik niet meer. Ik kan mijn aandacht er niet bij houden als ik bedenk hoe veel honger ik heb, ik ga mijn slaapspul maar opruimen en op zoek naar eten. Ik loop met mijn pijl en boog rond als ik ineens twee strikken zie hangen, er hangt een konijn in en een eekhoorn. Als ik de dode beesten los maak beweegt de eekhoorn nog, ik schrik me kapot. Ik schiet een pijl naar hem toe, maar ik mis. Ik denk hoe kan dat toch, ik mis nooit op zo’n kleine afstand.

Reacties: