FanFic.nl

Primrose

Hoofdstuk 9

Dagen hadden we getraind in het trainingscenter en ik was kapot. Al had ik wel het gevoel dat ik erop vooruit gegaan ben, maar dan nog. Of het genoeg zou zijn om te kunnen overleven? Dat betwijfel ik toch.
We zitten te wachten tot onze naam afgeroepen wordt. Vandaag is de dag dat we aan de spelmakers moeten laten zien wat we kunnen, vandaag moeten we nog maar eens zorgen dat we sponsors kunnen krijgen door een zo hoog mogelijke score te hebben.
Vandaag moeten we indruk maken.
“District negen, Torben.”� Zei een computerstem. Het zou dus nog even duren voor het aan mij was.
We wisten niet wat er allemaal gebeurde daar binnen. Alyss stond op en begon heen en weer te lopen. Ik werd er zenuwachtig van maar zei toch maar niets. Ik maak liever nog geen al te grote vijanden. Zo ging de tijd voorbij en iedereen verdween tot enkel nog Peeta en ik over waren.
“Wat ga je doen zo meteen?”� Peeta keek alsof hij twijfelde.
“Ik denk dat ik mijn kracht ga tonen. Iets anders om indruk te maken heb ik niet echt. Jij?”�
“Ik weet het nog niet. Er is niet echt iets waar ik heel goed in ben.”�
“Gooi messen, klim omhoog, je bent klein en behendig en de laatste dagen ben je daar steeds beter in geworden. Misschien kan je ook eens boogschieten als je dat aandurft. Katniss heeft je dat toch geleerd?”�
“Ja maar zo goed ben ik er niet in, ik ben altijd bang dat ik iemand ga verwonden.”� Er verscheen een glimlach om zijn lippen.
“Je weet toch wel dat we vanaf morgen geen keus hebben. Zeker niet als we willen overleven.”�
“Weet ik.”� Meer konden we niet zeggen want nu werd ook Peeta weggeroepen en bleef ik alleen over. Ik begon door de kamer te ijsberen. Nog altijd denkend over wat ik zo meteen zou gaan doen.
“District twaalf, Primrose.”� De poort ging weer open en nu ging ik naar de trainingsruimte.
Alles lag klaar om te tonen wat ik kon, maar het leek erop dat de spelmakers niet al te veel aandacht hadden voor wat ik deed.
Eerst liep ik naar de messenstandaard en bond er enkele in mijn gordel. Ik ging richting de klimrekken en klom vliegensvlug naar boven, daar klom ik door tot aan de andere kant van de zaal en gooide dan van boven met messen naar de poppen. Één gemist, drie in armen of benen, één in een hoofd en twee in het hart. Ik keek even in de richting van de spelmakers maar het leek erop dat ze niet opletten. Ze keken liever naar het varken dat ze konden eten of stonden gewoon met elkaar te praten en te lachen. Ik klom weer naar beneden en verliet de zaal. Het was het niet waard om nog langer te blijven. Hun aandacht opeisen zou toch niet lukken. Ik was maar een meisje uit district twaalf.

“En hoe was het?”� vroeg Effie meteen toen ik boven kwam. Cinna, Haymitch en Peeta keken me van op de zetel verwachtingsvol aan.
“Ik denk niet dat ik een al te hoge score ga hebben. Ze hebben me amper aangekeken dus ik ben gewoon weg gegaan.”�
“Wat!?”� gilde Effie uit. “Je bent toch niet weg gegaan voor je iets gedaan hebt?”�
“Nee, ik heb geklommen en met messen gegooid maar ze keken niet dus ik ben maar vertrokken. Wat maakt het ook uit?”� zuchtte ik.
“Het gaat vast wel goed zijn.”� Probeerde Cinna me op te beuren.
“Straks gaan we het weten.”� Bromde Haymitch en ik ging wat stress opbouwen op mijn kamer. Over een half uur worden de scores bekend gemaakt.

Exact een half uur later zaten we met ons allen voor de tv. Het logo van het capitool kwam op het scherm en het lied speelde. Als dit afgelopen was kwam Caesar Flickerman in beeld.
“Dames en heren, een moment waar iedereen op gewacht heeft. De afgelopen dagen hebben de tributen intens getraind. Tijdens deze trainingen zijn ze geobserveerd en vandaag konden ze nog eens individueel tonen aan onze spelmakers wat ze in hun mars hebben. Op basis van wat deze daar gezien hebben krijgen alle tributen een score van één tot twaalf.”� Hij liet even een stilte vallen en Cinna nam mijn hand vast.
“Van district één, Marvel, negen. Glimmer, acht. District twee, Cato, tien. Clove, tien.”� Zo ging Caesar verder met het opnoemen van de scores. Ik zag het beeld wel nog maar was me niet meer bewust van wat ik zag of hoorde. Cinna gaf een zacht kneepje in mijn hand en knipoogde even toen ik naar hem keek. Het was een knipoog die zei dat alles wel zou goed komen.
“Alyss, zes. Van district elf, Tresh, negen en Rue, zeven. En als laatste, van district twaalf, Peeta Mellark, acht en Primrose Everdeen met een score van…”� door de zenuwen miste ik hoeveel ik had maar het moest wel goed zijn want Effie sprong recht en begon vrolijk te kwetteren. Cinna gaf me een knuffel en zei dat hij wist dat het goed zou komen.
Iedereen was vrolijk maar ondertussen wist ik nog altijd niet wat mijn score was.



/Ik weet het, ik ben gemeen maar ik kon het gewoon niet laten ^^ I love you all for reading my story!!/

Reacties: