Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Lena de wreker. » Hoofdstuk2
Lena de wreker.
Hoofdstuk2
Ik keek voor de eikenhouten doodskist. Voor de gelegenheid had ik een lange zwarte strapless jurk aan. Sarah, mijn tweelingzus van 60, had mijn haar met twee ingewikkelde vlechten bij elkaar gebonden en bevestigd met een grootte zwarte strik. Billy, mijn broertje van 58, vertelde ronduit over de goede tijden met pa. Ik kon en wou niks zeggen, ik vond het moeilijk om mijn verdriet in woorden en tranen uit te drukken. Ik verwerk dit liever alleen en op mijn eigen manier. Mijn leeftijd zou teveel opvallen als ik hier mijn zegje zou doen, bovendien zouden hele oude kennissen mijn gezicht misschien herkennen. Iedereen weet dat mijn broer geen kinderen heeft, en de zoon van mijn zus, Michael, is al dertig, getrouwd met Isabella en heeft zelf al een kleutertweeling van 4, Elisa en Sylvia. Sylvia lijkt precies op haar moeder, met haar vrolijke bruine ogen en lange wimpers, gebruinde huid en lange zwarte haren. Elisa lijkt dan weer precies op haar vader met haar korte, vuurrode, wilde krulletjes en groenbruine ogen. Hun vader, Michael was anders, net als mij. Alleen hij had zich al veertien jaar niet meer getransformeerd. Het had niet lang geduurd voor hij was ingeprent. Voor die tijd waren we de beste vrienden, hij zei toen hij nog heel klein was altijd dat hij later met mij zou trouwen. En moest je hem nu zien, getrouwd, en twee schatten van kinderen. Ik kon me geen gelukkiger gezin voorstellen.
Na de verrassend drukke begrafenis gingen we naar de wake die nog drukker was. Blijkbaar had pa veel mensen gekend, niet dat me dat verbaasde. Ik keek toe hoe mijn familie misschien wel honderden handen schudde. ‘Is Lena er niet?’ Vroeg een hoogbejaarde vrouw, Lorainne. Ze is al jaren een goede vriend van de familie. Toen mijn leeftijd te veel opviel verhuisde we naar een andere streek in Engeland. We bleven nog regelmatig contact met haar houden. Sarah kwam met het idee dat ik zogenaamd naar de andere kant van de wereld was verhuisd. ‘Ze kon niet op tijd komen,’ wuifde Billy gauw weg. Sarah tikt me op mijn schouder ‘weet jij wie dat is?’ In eerste instantie dacht ik dat ze naar Sylvia wees maar toen merkte ik haar op. Het was een klein meisje, ik zou haar zo in een oogopslag rond de twaalf schatten. Ze had haar blond haren in een knot in haar nek gevormd en ze had een lange zwarte jurk met diepe v-hals aan. Haar huid was zo bleek, het leek net porselein, een kleine breekbare pop. Haar aanwezigheid viel beslist op. Niet vanwege haar kleeddracht, iedereen droeg zwart. Nee, het was haar manier van doen, ondanks haar kleine postuur leek ze boven iedereen uit te komen. Bovendien was ze zacht uitgedrukt knap. Haar houding had iets vorstelijks, ze keek met een scherpe blik door de zaal.
En toen kruiste onze blikken, haar ogen hadden een soort paarse kleur, ze keek me scherp en doordringen aan.
Voor ik het wist lag ik op de grond, de pijn was net zo snel als hij gekomen was.
Reacties:
Haha, mini-jane was ook mijn reactie. Zin in meer.
Xx