FanFic.nl

Aquarius

5. Telling the truth

Stomme mensen waren dat daarnet! Anastasia kan ze maar niet uit haar hoofd zetten.
"Hee schoonheid, is er iets aan de hand." Die vriendelijke stem herkent ze ondertussen wel. Die stem hoort bij de meest vriendelijke persoon hier.
"Hoi. Nee hoor, niks aan de hand. Gewoon wat vervelende mensen tegen gekomen." Zegt ze.
"Volgens mij vind je dat niet niks." Zegt hij.
Ze haalt haar schouders op.
"Doet iedereen hier zo raar?" Vraagt ze uit het niets.
"Wat bedoel je?"
"Nou, ik weet niet precies wat er gisteren gebeurd is. Maar vanmorgen kwam de receptioniste achter me aan. Helemaal hysterisch. En net ook al een groepje tieners die raar deden."
"Wat deden ze dan?" Vraagt hij.
"Gewoon. Ze zeiden dingen."
"Wat voor dingen zeiden ze? Deden ze vervelend tegen je?" Vraagt hij bezorgd.
"Hmm... Ze deden raar. Ze waarschuwden me alleen."
Hij beseft het al, maar toch vraagt hij het: "Waarvoor?"
"Voor jou. Ik snap er niets van." Zegt ze. "Maar daar wil ik het nu niet over hebben. Heb je vandaag wat te doen?" Ze klinkt al een stuk opgewekter.
"Ik heb nog geen plannen, maar ik denk dat daar snel verandering in komt als ik jou zo hoor.: Zegt hij lachend, opgelucht dat ze niet verder op het onderwerp in gaat.
"Heb je zin om een eindje te zwemmen?" Vraagt ze.
"Hmm... Ik ben niet zo'n zwemtype." Zegt hij.
"Waar heb je dan zin in. Gewoon een eindje lopen?" Vraagt ze.
"Klinkt goed hoor."
Even later lopen ze hand in hand over het strand. Hoewel Anastasia het eigenlijk nog steeds niet kan geloven.
Ze eten die middag samen een ijsje. Pelagius gaat met haar mee naar de winkeltjes op de boulevard. Daar koopt hij een zomerjurkje voor haar die ze zo mooi vond. "Dat had je echt niet hoeven doen." Zegt ze.
"Voor zo'n mooi meisje zou ik alles doen." Was zijn antwoord.
Samen gaan ze naar een restaurantje. Het is er lekker knus, en het eten is heerlijk.
"Als je me zat bent moet je het zeggen hoor. Ik ben best saai." Zegt ze lachend.
"Natuurlijk ben ik je niet zat. Je bent een onwijs leuk meisje, hoe kan ik dat nou zat zijn?" Vraagt hij.
Ze gaan weer samen naar de plek waar ze gisteren ook waren.
Samen kijken ze naar de horizon.
"Wat ben je stil." Zegt Pelagius na een tijdje.
"Ja, ik weet het." Lacht ze.
Hij kijkt in haar ogen. "Is er nog iets wat je me moet vertellen?" Vraagt hij.
"Wat zou ik moeten vertellen?" Vraagt ze.
"Geen idee. Hetgeen dat nu door je heen gaat?" Zegt hij.
"Ik wil gewoon zo graag mijn ouders vinden. Ik dacht dat ik ze zo zou vinden, dat het makkelijk was. Maar ik heb geen idee waar ik moet beginnen. Er zijn geen nieuwsberichten die ergens op wijzen, geen recente schipbreuken, geen auto-ongelukken. Helemaal niets." Zegt ze. "Ik heb op internet gekeken naar wat het allemaal nog meer kan zijn." Zegt ze.
Ze klautert een stukje naar beneden, naar een lager stukje zodat ze net met haar voeten in het water komt. "Het enige wat ik kan vinden zijn rare spookverhalen van hier."
"Wat voor rare spookverhalen. Geloof mij, ik woon hier al een tijdje, maar ik heb hier nog geen spook gezien." Zegt Pelagius lachend.
"Nee, ik bedoel geen echte spoken. Ze hadden het over Nimfen en Sirenen enzo. Maar dat kan nooit waar zijn." Zegt ze teleurgesteld.
Pelagius blijft stil. In plaats van dat hij haar aankijkt, kijkt hij weg van haar. Weet niet goed wat hij moet zeggen.
Anastasia weet niet zo goed wat ze met de reactie van Pelagius moet. "Geloof jij er dan in?" Vraagt ze.
"Ik heb geen idee wat ik moet geloven. Misschien bestaan ze wel, misschien ook weer niet." Zegt hij. Hij haat het om te liegen. Hij weet zeker dat zij de ware is voor hem. Het liefste zou hij haar beschermen, maar hij vreest dat dit niet altijd zal gaan.
In de verte hoort hij zijn broeders en zusters. Ze mogen haar niet zien. Hij is bang voor wat er dan zal gebeuren.
"Anastasia, mijn mooie meisje. Geef de moed niet op, je vind ze vast wel." Zegt hij. Hij geloofd geen woord van wat hij zelf zegt. Hij weet wat er gebeurd is.
"Ik hoop het." Zegt ze.
"Helaas moet ik nu gaan." Zegt hij.
"Zie ik je gauw weer?" Vraagt ze.
"Ik hoop het. Tot snel." Zegt hij.
Als ze zich omdraait om nog een laatste kus te geven is hij al weg. Ze wil het eigenlijk niet toegeven, maar ze is een beetje teleurgesteld.

I need you Aquarius
Enchanted I will have to stay.
I feel you Aquarius
'cause you the sea set me free
You call to me Aquarius
(You call to me, you set me free)

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.