FanFic.nl

Aquarius

6. Dreams and nightmares

Die avond denkt Anastasia nog veel te veel aan de verhalen van internet.
Met die verhalen valt ze uiteindelijk ook in slaap.
Ze droomt dat ze bij de zee is. Bij de rotsen waar ze vanmiddag zaten.
Pelagius is een van hen. Hij is een van die nimfen.
Hij heeft het heerlijke bovenlichaam dat hij in het echt ook heeft. Gespierde borst, maar niet bodybuilder gespierd. Sterke armen waar ze zich zo veilig in voelt. De mooie blauwe ogen waar ze in weg kan dromen. En het mooie donkere haar met krullen.
Maar... Zijn benen... zijn zijn benen niet? Het onderlijf van een vis? Het doet er niet toe.
Hij houd haar stevig vast. Kust haar.
Ze verliest zichzelf in zijn kus, zoals ze altijd doet.
Voorzichtig stapt ze in het koele water om dichter bij hem te zijn. Langzaam maar zeker gaat ze steeds dieper het water in. Hij neemt haar mee. Steeds dieper en dieper.
Ze ziet anderen van zijn soort. Zowel jongens als meisjes.
Ze zijn zo mooi dat het bijna angstaanjagend is. De anderen kijken haar met een bepaalde blik aan. Een uitdrukking die ze niet zo goed kan plaatsen. Zien ze haar als hun lunch?
Dan bereikt ze het punt dat ze adem moet halen. Ze heeft lucht nodig!
Pelagius lijkt dit niet te beseffen en blijft dieper het water in gaan.
Haar lichaam begint tegen te werken. De reflexen komen dat ze adem móet halen.

Dan wordt ze wakker, badend in het zweet. Happend naar lucht.
"Dat was een hele rare droom." Zegt ze tegen zichzelf.
Een hele tijd kan ze maar niet slapen. Ze blijft maar denken aan de gekke droom. Wat ze ook doet, ze kan er geen afstand van doen.
Uiteindelijk, hoe weet ze niet, valt ze toch in slaap.

"Anastasia!" Hoort ze in de verte.
Ze rent weg. En ze rent niet zomaar weg, nee, ze rent voor haar leven.
Waar moet ze heen? Door het bos? Door de stad? Ze weet het niet. Ze rent zonder besef waar ze heen gaat.
"Anastasia! Wacht, ik kan het uitleggen." Hij is dichterbij. Hij mag haar niet inhalen.
Ze is bang. Ze weet niet waar ze heen moet.
In de boom? Nee, zo snel kan ze niet klimmen. De grot in? Daar kan zich van alles schuil houden.
Nog meer rennen.
Een hand om haar pols. Ze word afgeremd. "Wacht nou, alsjeblieft." Zegt hij buiten adem.
Ze kijkt hem aan. Hoe kon ze hem vertrouwen?
"Wat ben jij?" Vraagt ze.
"Wat bedoel je?"
"Ik heb je gezien. Ik heb daarnet alles gezien. Je nam me mee het water in. Ik verdronk bijna."
Hij pakt haar bij haar schouders. "Dat was niet de bedoeling. Maar je moet de waarheid weten. Ik kan er niet langer omheen draaien."
"Draai er dan ook niet omheen." Ze huilt. Pijn, omdat ze echt van hem hield. Ze is verward, want ze weet niet meer wat de waarheid is. Ze is boos, hij had haar meteen de waarheid moeten vertellen. Hij wist alles al van te voren.
"De waarheid is-" De rest verstaat ze niet. Ze staat daar als verdoofd. Alsof ze wegdrijft van waar ze eigenlijk stonden. Alsof ze een toeschouwer is die wegloopt van de voorstelling.

I relinquish
To your powers
From your grasp
I just can't hide

I missed the danger
I had to conquer
You made me feel alive

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.