FanFic.nl

Never wanna come home again

Hoofdstuk 9

Samen liepen we het schoolplein weer op. De bel die aangaf dat de pauze begonnen was, was nog niet gegaan. Wel stonden er nog steeds allemaal leerlingen buiten die een tussenuur hadden.
"Ik loop alvast naar binnen, mijn broer en zus zitten al in de aula te wachten"zei Mike terwijl hij me aankeek met zijn prachtige ogen.
"Je mag wel mee als je wilt. Ik denk dat je het met Alice wel goed kunt vinden." Hij glimlachte naar me en mijn hartslag maakte weer een sprongetje.
"Is goed, lijkt me leuk." En ik schonk hem één van mijn warme glimlachen. Samen liepen we het schoolgebouw weer binnen. Hierbinnen was het veel minder druk dan dat het op het schoolplein was geweest. Waarschijnlijk kwam dat omdat het voor het eerst sinds tijden weer eens wat warmer geworden was. En natuurlijk de helft van alle leerlingen rookte zo ongeveer. In de aula waren maar een paar tafeltjes bezet en aan één van die tafeltjes zaten de broer en zus van Mike. Zij waren duidelijk te herkennen door hun schoonheid. Nog voordat we bij hun tafel waren sprong het meisje enthousiast op.
"Wat leuk dat je iemand hebt meegenomen, Mike!" Haar mooie belletjesstem liet me doen lachen en ik keek van Mike naar het meisje en weer terug. Ik hoorde hij Mike zachtjes zuchtte.
"Alice, dit is Ailey. Ailey, dit is mijn zus, Alice." Alice was helemaal door het dolle heen en begroette me nog enthousiaster dan dat ze net tegen Mike stond te praten. Zelf antwoordde ik maar een beetje schaapachtig vergeleken met haar. De broer van Mike, zat nog steeds aan tafel. Het was dezelfde jongen geweest waarmee Mike voor het engelslokaal had staan praten. Mike draaide zich nu ook om naar de jongen.
"Dit is Edward. Edward, dit is Ailey." Ook Edward begroette me. Minder enthousiast dan Alice, maar hij lachte wel naar me. Het leken me aardige mensen. Mike en ik gingen tegelijk zitten en toen ik mijn gezicht oprichtte werd ik door alle drie aangekeken. Mijn wangen kleurde gelijk en er kwam een onzekere glimlach op mijn gezicht.
"Wat ben je toch schattig als je wangen kleuren!" zei Alice met haar mooie belletjesstem. Ik grinnikte zachtjes en voelde mijn wangen nog roder worden.

De rest van het tussenuur had ik gezellig met Alice gekletst. Edward en Mike zaten samen over iets anders te praten, wat ik telkens niet kon verstaan. Mike had gelijk gehad over dat Alice en ik het goed konden vinden.
Nog voordat de bel ging stroomde de aula al wat voller. Ik keek op om te zien of ik Britt ergens zag lopen. Ze stond bij de deur en zwaaide naar me en gebaarde dat ze naar buiten ging.
"Ga maar naar je vrienden hoor, we zien je volgende week wel weer" zei Alice. Ze glimlachte er bij, wat mij aanmoedigde om op te staan.
"Het was een erg gezellig uurtje." Ik keek de tafel rond en eindigde mijn blik bij Mike. Hij lachte naar me waardoor mijn hartslag weer een slag miste.
"Tot volgende week, Mike." Hij glimlachte weer naar me en ik draaide me om, om weg te lopen. Ver kwam ik niet omdat Mike mijn hand vast had gepakt. Ik hoorde hoe Edward en Alice hun adem inhielden. Toen ik me omdraaide keek Mike me bezorgt aan.
"Pas je een beetje op jezelf dit weekend?" Het klonk grappig uit zijn mond, maar ik knikte wel ja.
"Natuurlijk Mike, ik zal op mezelf passen." Ik knipoogde naar hem, waarna ik nu wel weg liep.

Buiten stonden Britt en het groepje waar wij normaal mee waren mij al op te wachten. Britt liep naar mij toe voordat ik bij de andere was en trok me weg van het groepje.
"Bryan is niet erg gesteld op je nieuwe vrienden, Al. Hij heeft het hele tussenuur iedereen lopen vervloeken." Ik keek bezorgd langs Britt naar het groepje, dat nu een gesprek met elkaar had. Bryan stond ietsjes verderop tegen de muur aangeleund.
"Ik ga wel even met hem praten" zei ik zachtjes tegen Britt en liep naar Bryan toe en ging naast hem tegen de muur aan staan. Hij had me al die tijd aanlopen staren, zonder één woord te zeggen. Ik keek even snel naar Britt en wilde me schouders ophalen om aan te geven dat ik er niks van snapte. Ze gebaarde naar de deur, waar net de Cullens allemaal naar buiten kwamen. Dit keer haalde ik wel me schouders op om aan te geven dat ik geen idee had waarom ze naar buiten kwamen. Ik draaide me om naar Bryan. Hij stond nog steeds hetzelfde zoals hij net had gestaan. Langzaam opende hij ze mond om wat te gaan zeggen.
"Ze zijn hier nog niet eens één dag op school, Ailey. En je loopt nu al als een bezetene achter hem aan." Terwijl hij dit allemaal zei schudde hij
"Ik weet niet waar je het over hebt Bryan, en ik loop zeker niet als een bezetene achter hem aan." Hij draaide zijn gezicht om me aan te kijken.
"Je weet heel goed waar ik het over heb" zei hij zachtjes, maar duidelijk.
"Kom op Bryan, maak er geen probleem van. Ik kan toch ook gewoon aardig zijn tegen nieuwe mensen. Jij weet dondersgoed hoe het is om ergens nieuw te zijn." Van binnen wist ik dat wat ik zei helemaal niet waar was. Ik was meer dan alleen maar aardig tegen Mike geweest. Hij zuchtte hoorbaar en ik wist dat hij van binnen kookte.
"Bryan, er is niks tussen hem en mij. Dus maak je geen zorgen...Alle jongens hebben nog steeds even veel kans." "Dus ook jij, Bryan" voegde ik er zachtjes nog aan toe. Hij keek me aan en ik zag dat hij rustiger werd en zijn ogen begonnen al wat meer te stralen.
"Oké, oké. Ik stel me aan ik weet het. Maar ik ben gewoon graag bij je in de buurt, dat weet je."
"Ja Bryan. Ja dat weet ik." Terwijl ik dat zei pakte hij één van mijn handen en gaf er een kus op. Waarna we samen terug liepen en ons bij de rest van het groepje voegde.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.