Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Overige » Waar de lijken eeuwig zinken! » Voor eeuwig blijven hangen in een verschrikkelijk trauma.

Waar de lijken eeuwig zinken!

12 juni 2012 - 14:39

364

1

211



Voor eeuwig blijven hangen in een verschrikkelijk trauma.

Hoe het geklop in mijn hoofd steeds harder werd en niet meer helder kon denken en zien en alleen maar kreten van pijn kon horen vormde de beelden in mijn hoofd een geheel, een beeld, een visioen van de Vietnam oorlog... maar dan alsof ik het zelf overkomen was... het visioen voelde als mijn realiteit!

Hier loop ik dan in een goddeloos gebied waar de lijken eeuwig zinken in ondiepe moerassige grond. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zulke extreme vormen van geweld heb meegemaakt. Ik loop tot aan mijn knieën in de modder en de lucht lijkt wel tranen en bloed te huilen, zo verschrikkelijk is het hier! Het is moeilijk om te ademen in deze dikke zwavelachtig mist terwijl je soldaten aan het afslachten bent tot ze alleen nog maar een dood omhulsel zijn! Op dit slagveld hadden wij geen man mogen verliezen! Maar het is alsof de duivel de leiding heeft, en zijn bevelen vanuit de diepte van Hell geeft!
Godverdomme! Het gaat hier hard aan toe! Vuurgevechten en ladingen van bommen die grond, bot en vlees kapot blazen! Ik ren om te overleven. ik ben misschien de laatste die nog leeft! Opeens stopt het! Ik draai me om en ik zie geen vijand achter mij! Er is niks achter mij!
Ik kan mijn ogen niet geloven! Ik kan niet geloven wat ik zie. Een tijdloze, bevroren landschap waar de tijd stil staat... Behalve voor mij!
Zo gek om een stil beeld te zien van deze helse realiteit. Ik kijk naar de kogels die in de lucht zweven midden in hun onafgemaakte vlucht.
Terwijl ik denk aan zelfmoord, schrik ik van een verschrikkelijke schreeuw achter mij! De schreeuw bracht mij naar een plek waar een vriend van mij in een val was gelopen en schreeuwde: ''Vermoord me alsjeblieft! Charlie komt eraan!'' Mijn 1911 geweer is te luid, daarom grijp ik naar mijn mes. Maar dan, opnieuw, stilte! IK kan zijn leven niet nemen! D:
Godverdomme, kut spleetogen! Hij is gevangen door de vijand! Terwijl hij weggesleept word voor dagen van marteling schreeuwt hij deze laatste woorden naar mij: ''Vuile hoerenzoon dat je bent, beter wees je bang! Want in deze Hel wacht ik op jou!''
En net voordat ik op een mijn stap vraag ik mezelf af: ''Sprak hij net de waarheid?'' Snel begreep ik dat ik al deze tijd verdoemt was. Zijn wraak hield mij in voor eeuwig in deze hel. Iedere keer als ik sterf wacht hij op mij... Dit is mijn lot! D:


Reacties:


sannemonster
sannemonster zei op 12 juni 2012 - 15:51:
uhuhhhh.... lees snel verder