Hoofdcategorieėn
Home » Overige » Wilted Flowers ~Thriller Senior Year » Hoofdstuk 3, Jason, Ian.
Wilted Flowers ~Thriller Senior Year
Hoofdstuk 3, Jason, Ian.
Jason POV.
Moeizaam werd ik wakker. Voor de zoveelste keer midden in de nacht. Tot mijn schrik was het precies 2 dagen geleden dat jill was vermoord.
Door mij.
Het was mijn schuld.
Waarom moest ik nou perse over Luke beginnen?
Waarom dacht ik dat ze me bedroog?
Waarom luisterde ik niet toen ze zei dat ik de enige voor haar was?
Omdat ik een lul ben.
Dit had geen zin. Ik kon nu niet zinloos in bed liggen, proberen te slapen. Wat overigens toch niet lukte. Zuchtend stapte ik uit bed en trok een trainingsbroek over mijn boxer short aan. Mijn buik was bloot, maar het boeide me niet.
Toen ik naar onder liep deed ik niet mijn best om zachtjes te doen. Wat had het voor zin om dat te doen als je ouders toch nooit thuis waren? Altijd opreis. En ik maar alleen. Toen ik ze belde met het nieuws over jill, beloofden ze meteen terug te komen. Valse hoop, bleek het uiteindelijk.
Ik kreeg een telefoontje voor school dat het niet lukte, en ze nog een of andere zakendeal moesten maken.
Ondertussen in mijn keuken aangekomen pakte ik een pak melk en dronk eraan. Misschien dat ik toch nog kon slapen?
Ik zette het pak terug en sloeg het deurtje dicht. Eigenwijs zoals ieder mens probeerde ik nog de deur zo dicht te doen dat ik misschien het lichtje zag uitgaan. Tevergeefs.
Krak.
Verschrikt draaide ik me om.
Waarom deed deze gek nou weer hier, midden in de nacht?
'Ach, ach. Kun je niet slapen Jase?'
Boos keek ik naar freak.
Ik heb deze persoon nooit uit kunnen staan.
Altijd in de buurt van Jill, en altijd mijn intieme momentjes met haar verstoren.
'Ik snapte niet waarom Jill jou mocht, Jasie!'
Steeds dichterbij.
De adem van deze vervloekte persoon streek in mijn gezicht.
'Wat. Doe. Jij. Hier.' bij elk woord nam ik een pauze.
Dit was raar.
Zo enorm raar.
Over mijn rug voelde ik rillingen gaan.
Mijn instinct zei: rennen.
Maar mijn benen wilden niet.
'ik ben hier omdat...'
Stilte.
'Mijn geheimpje,'
Wow. Dit was een enorm onlogisch gesprek.
Een onlogisch en tegelijker tijd gevaarlijk gesprek.
Ik vertrouwde het niet.
Opeens streek er wat zachts langs mijn gezicht.
Een bloemblaadje.
Geschokt keek ik op.
'Nee...' fluisterde ik. De waarheid kwam boven water.
Ik keek recht in het gezicht van Jill's moordenaar.
Nog meer paarse en gele bloemblaadjes.
'Weet je niet hoe deze bloem heet?'
Ik schudde mijn hoofd. Teleurgesteld keek de moordenaar in mijn richting.
'Een iris dommie! Dat je dat niet weet!' de laatste blaadjes van de iris werden in mijn gezicht geblazen.
'ik heb altijd een zwak gehad voor bloemen. En ik wou mijn doden een beetje opfleuren. You know. Een beetje dramatisch, een beetje... Kenmerkend.'
Hier was geen ontkomen aan.
Ik ging dood.
Ik zou vermoord worden door deze freak.
'Behind everything is a message'
De laatste woorden van mijn moordenaar. Een pistool werd tegen mijn hoofd geduwd.
Het laatste wat ik hoorde was een harde knal.
Toen werd alles zwart
Ian POV.
Krgggg
Mijn remmen piepten toen ik tot stilstand kwam voor Jasons’s huis. Ik stapte af, en smeet het ding tegen de muur. Ongeduldig drukte ik op de bel, en trok mijn rugzak wat hoger op mijn schouder.
We waren al laat. Niet dat de leraar het ons kwalijk zou nemen.
God, pas drie dagen geleden was de vriendin van Jason, en een goede vriendin van mij weggevallen uit ons groepje.
We vroegen ons al langer af wie het zou zijn, en of we het ooit te weten zouden komen.
Dit was ons laatste jaar.
Dit jaar hoorde top te zijn, toch?
De deur bleef dicht, en mijn hart begon tegen mijn ribben aan te hameren. Zou er wat gebeurd zijn?
‘Jase?’ Riep ik, en hoorde hoe mijn stem oversloeg toen ik hard op de houten deur sloeg.
Toen er nog steeds geen antwoord kwam, raakte ik in paniek. Ik baande me een weg door de irissen die in zijn tuin stonden, en bleef stilstaan voor het grote raam naast de deur.
Aarzelend keek ik naar binnen, en op dat moment stopte mijn hart met kloppen.
Daar, op de grond lag Jason, omgeven door bloemblaadjes.
Zonder erbij na te denken, sloeg ik het raam in. Glas sneed in mijn handen, armen, gezicht, en liet een bloederig spoor achter. Maar dat kon me niets schelen.
Ik haastte me naar Jason toe, en liet me op mijn knieën zakken. Ik gaf hem klopjes op zijn wangen, steeds harder, totdat ik hem echt sloeg. Ik greep hem bij zijn schouders, en schudde hem door elkaar. Maar het was al te laat.
Het rafelige gat in zijn voorhoofd, en de huls die naast hem lag, waren moeilijk te missen.
Te midden van glasscherven en bloemblaadjes greep ik mijn mobieltje, en belde de eerste de beste die in me opkwam. Luke.
‘Ian! Waar ben je, man? We zijn allemaal fucking ongerust!’ “Je”¯? Niet; waar zijn “Jullie”¯? Dacht ik, maar ik was veel te ongerust om me daar nog zorgen over te maken.
‘Luke! Ik… Jase… hij is dood.’
‘Wí¡t?!’
‘Hij is dood, Luke! Neergeschoten! En omringd met bloemblaadjes!’
‘Jill…’
‘Ja, ik… ik weet niet wat ik moet doen!’
‘Blijf daar. Ik bel de politie, en kom eraan.’
‘Luke, ik-’
Maar hij had al opgehangen.
Een kwartier later klom Luke door het raam, gevolgd door Alexandra, Kayla, Jenna, Elizabeth, Xander, Jeremy, Casey en Delia. Ik miste alleen Caroline, Yuri, Jim en Ozzy, maar die waren ook altijd erg op zichzelf.
Rare kinderen.
Een hele club politiemensen volgde hen, en leidde ons weg van Jason. Casey vertelde me dat we de rest van de dag vrij hadden, en daarna sloeg ze haar armen om mijn nek, en huilde.
Ik deed hetzelfde, totdat Xander ons uit elkaar haalde omdat de politiemensen hun werk moesten doen.
Ik knikte, en greep Casey’s hand.
En die liet ik de rest van de dag niet meer los.
De hint: I'll get you out of my way, one way or another.
Eens kijken wat jullie daar van maken 
Ja we weten het, ze zijn echt vaag enz.
Maar dat is natuurlijk de bedoeling.
Nog een speciale hint: De moordenaar is al in het verhaal geweest!
Misschien wat uitgebreider, misschien wat minder. Misschien alleen genoemd...
xx
Reacties:
prrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrachtig! Echt onverwachts alles!
Xx
Prachtig, schokkend, bloedstollend. Preces wat ik nodig had na een saaie schooldag. Mijn nekharen gingen letterlijk overeind staan. Arme Jason
Eerst zijn vriendin en nu hij. Zo tragisch. Maar wat is het motief van de moordenaar, het is duidelijk dat hij niet zomaar in het wilde weg zijn slachtoffers uitkiest, misschien, jaloezie? Ik heb al een verdachte op het oog maar eerst kijken hoe jullie he volgende hoofdstuk maken.
Ik voel me net een rechercheur als ik dit zo lees, and I love it!
Ga maar gauw verder posten want ik wil graag mee weten :p
OMG op tv is de detectivemaand begonnen
en hier barst hij duidelijk ook los
en is er nu nog een dode? God, deze moorden moeten snel opgelost worden, ik krijg er de rillingen van/
Super gedaan
Deze wending had ik echter niet zien aankomen ö
Bij deze wil ik jullie meedelen dat ik nu nog meer in de war ben en dat het ook mooi geschreven is.
Ik heb wel 1 klein vraagje, is er een reden waarom in het stukje van Jason, alle zinnetjes zo onder elkaar staan ipv achter elkaar?
'Behind everything is a message'
De laatste woorden van mijn moordenaar.
Bij dit gingen mijn nekharen letterlijk overeind staan.
Brilliant!
Anyway,, het is een gewéldig verhaal. Meer !
x.
*flipt helemaaaaaaal*
DIT VERHAAL IS ZO VERSLAVEND LEUK !!!
Niet dat ik stervende mensen leuk vind,
maar dit verhaal is gewoon TOP
Jullie schrijven gewoon wauw!
Snel snel verder want ik snap geek zak van die hints
Kus