FanFic.nl

Je bent meer dan een moordenaar.

Hoofdstuk 2. 5.000 jaar geleden.

Het is 5000 jaar geleden dat heer Kaulitz zijn volk aanmoedigde.
Nog geen week later brak de oorlog uit. Heer Kaulitz is inmiddels overleden. Zijn volk en familie treurden niet lang. Ze moesten strijden voor hun vrijheid en leven. De troon is in de familie gebleven en op nieuw hoorde de naam van hun leider kaulitz. Heer Kaulitz.
Ontelbaare wezens macheerden hun land binnen. Vrouwen met kinderen vluchten het bos in, maar er was geen ontkomen aan. Het leger was in talrijken meer dan het volk van heer Kaulitz. De strijd duurde nog geen tien minuten toen het leger weer terug macheerden, Overal zag je dode en bebloede mensen en honden. Zelfs de vrouwen en kinderen hadden het niet gered. Een straal van verdriet en pijn ging over de heuvel. Waarom? Wat hadden zij ooit misdaan? Waarom? De meesten van hun volk waren dood. Er waren enkel een paar jonge kinderen over. Huilend bij hun moeder die niet meer bewoog. je zag mensen met zwaarden in hun hart gestoken. Je zag lichaams delen van wolfen. Ze waren uitelkaar gerukt. Met een woord, het was een grootslachtveld geweest. Zelfs heer kaulitz had het opnieuw niet gered. Hij lag dood in zijn kasteel. Ergens 2 kilometer verderop liep een , een mooie witte wolf, ze was nog in leven. Ze had zich ver in het donkere bos verscholen konden houden. Toen ze zag dat het leger weg was liep ze naar het slachtveld.
Ze keek met droevige ogen naar alle dode wezens. Een traan liep langs haar zachte vacht en viel uitelkaar op de bebloede grond.
Ze was de dochter van heer kaulitz.
Ze was bijna alles kwijt geraakt aan de oorlog. Haar moeder was al eerder vermoord door een wolf die hun had veraden. Hij wou zich bij de andere wezen aansluiten omdat hij geen andere uitweg meer zag. Haar moeder had hem geprobeerd tegen te houden. Het was op een hels gevecht afgelopen en dat koste haar moeder haar leven. De wolf was verbannen en durfde nooit meer een stap in het koningsrijk te zetten.
De jonge wolf liep verder naar het kasteel. Daar trof ze haar vader aan. Dood. Gewoon dood. Een groot zwaard stak in zijn hard.
Voorzichtig legde ze zich naast het dode lichaam van de wolf. 'papa, ik kan n iet zonder u.' Fluisterde ze. Het deed haar verschrikkelijk veel pijn om haar vader daar zo te zien liggen. Haar bloed eigen vader. Die haar voor alles beschermen zouden. Maar nu. Nu had zij hem niet beschermd. Ze had het niet voor hem opgenomen, nee ze was gevlucht in het bos. Precies zo als hij het had gewild. 'Papa..' Een straal van woede ging er door haar heen. Ze zal dit rechttrekken! Ze zal zich wreken. Ze zal het koningkrijk terug winnen.
Zo snel als ze kon rende ze naar buiten en brulde zo hard als ze kon.
Langzaam zag je enkele mensen uit de bosjes komen.
Ze hadden zich goed verstopt en niet opgemerkt door het leger.
Maar konden zij het grote leger wel aan? Het waren maximaal 7 a 8 strijders en ze moesten het opnemen tegen duizenden mensen.
Zoals iedereen verwacht sneufelden ook zij, en enkele wezens hadden het opgeven en vluchtte. Niemand wist dat ze bestonden.
De vooruitgang naderede en de welniss begon voort te zetten.
Er werden huizen gebouwt en auto's uitgevonden.
Maar nog steeds liep de naam kaulitz door. Zelfs nu in 2012. Maar ze noemden zich geen Kaulitz meer. Een stel geleerden was bezig met onderzoek naar het verleden. Ze vonden het te link om die naam te dragen. Dus ze veranderen hun naam naar Ztilauk. Uitgesproken als Zssstlauk. Omgedraait Kaulitz.


Ik wil me verontschuldigen voor de spel fouten.
Ik vindt dit hoofdstuk persoonlijk wat aan de mindere kant, maar ben benieuwd naar de reacties.

Reacties: