FanFic.nl

Blackbird [afgewerkt]

Dossier Defloren

Het was aardedonker. Want zoals ik al eerder had geconcludeerd, had het Archief geen enkel raam. Ik was gelukkig zo slim geweest om mijn groene leeslampje van mijn kamer bij de familie Blosdam mee te nemen. In het dunne bundeltje licht kon ik duizenden vlokjes stof door de lucht zien dwarrelen. Hoe zou het met Dorine zijn? Die gedachte schoot plotseling door mijn hoofd. Het zou nu waarschijnlijk iets voor half zeven zijn. Echte zorgen om de Archiefmedewerkers hoefde ik me nog niet te maken. Die kwamen pas om zeven uur. Maar Dorine was waarschijnlijk al wel wakker. Jonge kinderen stonden nu eenmaal vroeg op, zodat ze hun dag optimaal konden benutten. De volwassenen zouden daar een voorbeeld aan moeten nemen. Misschien ging Dorine op dit moment op mijn kamer kijken, omdat ze hoopte dat ik ook wakker zou zijn. De kussens zouden haar hopelijk geruststellen. Dorine was een lief meisje. Ik zou haar gaan missen als ik de waarheid over mijn ouders naar buiten had gebracht.
Eerst maar eens dossier Defloren vinden.

Op de puntjes van onze tenen slopen Coliss en ik door het Archief. Allebei hadden we geen idee waar me moesten beginnen met zoeken. Stonden de dossiers op alfabet?
“Coliss?”�
“Ja?”�
“Bedankt. Bedankt dat je mee bent gegaan maar vanaf hier kan ik het alleen aan. Ik wil niet het risico lopen dat ze ons ontdekken. Jij was zo aardig om me aan te bieden te helpen maar nu kan je weer terug naar je verblijfplaats, waar dat ook moge wezen. Heel erg bedankt maar dit moet ik alleen doen.”�
Zijn witte tanden glommen op in het donker.
“Ik laat je niet in de steek, schat.”�

Al gauw ontdekten we een systeem. De dossiers stonden inderdaad op alfabet en binnen een minuut vonden we de A al.
“A: Aardmann, Apples. Astrei, Awino….”� Mijn wijsvinger streek langs de vele witte mappen waardoor ik het oude stof van de papieren deed opwaaien.
“B: Bering, Bioc… C: Cofior, Cyv…
D: Daame, Dakote den Blosdam…”�
Dakote den Blosdam. De naam van mijn pleegfamilie. Coliss keek me verwachtingsvol aan. Waarom stopte Charte bij de Da? Ik ging het hem niet vertellen. Toch bleven mijn vingers twijfelen boven de papieren. Hoe graag ik hun hele verhaal ook wilde kennen, er was geen tijd voor. Ik ging verder, terwijl ik uit alle macht mijn nieuwsgierigheid probeerde te bedwingen.
“Dax, Defloren.”�
Defloren.
Eindelijk.
Ik keek Coliss triomfantelijk aan terwijl ik het dossier voorzichtig tussen de rest vandaan pulkte.
De waarheid.
Eindelijk.

Dossier Defloren

District 7
Fideila Silvar
Huisvrouw
Ligno Defloren
Houthakker
Trelb Defloren
Student
Charte Defloren
Student

Gebeurtenissen:

Tot zover was er nog niets bijzonders te zien in onze papieren. Vluchtig bladerde ik door de jonge jaren van mijn vader en mijn moeder heen. Hun streken namen wel drie pagina’s in beslag. De daden liepen uiteen van tong uitsteken naar de leraar tot een heuse brand stichten voor de huizen van de vredebewakers. Ik glimlachte. Ik was nog nooit zo trots geweest op mijn ouders.

15 februari 2234: Er is een vermoeden dat Ligno en Fideila zich hebben aangesloten bij de ondergrondse rebelse beweging. Tot nu toe is er nog geen activiteit van deze groep ontdekt, maar we moeten deze ontwikkeling snel afremmen.
1 juni 2234: Trelb, zoon van Fideila en Ligno Defloren, is geboren. Locatie: thuisbevalling
5 oktober 2234: Ligno betrapt als spreker bij een illegale bijeenkomst in de linkerflank van het woud.
Straf: waarschuwing met brandmerk
29 maart 2235: Fideila gooit ruiten in van het huis van de burgemeester na de Executie van haar criminele vriendin Ross.
Straf: Zes dagen vrouwengevangenis
14 november 2235: Charte, dochter van Fideila en Ligno, is geboren. Locatie: ziekenhuis

Mijn geboorte.
Ik kon me er niets van herinneren maar dat was logisch. Niemand kon zich iets van de dag dat hij voor het eerst het licht zag iets herinneren.
Desondanks was ik teleurgesteld in mezelf. Ieder momentje van mijn waarschijnlijk korte leven had ik moeten vastleggen en koesteren.
Ik kon de spanning niet meer aan en ik moest van mezelf doorbladeren naar de dagen dat ik twaalf was. De dagen dat mijn ouders omkwamen door een boom. Er rolde een traan over mijn wang en de druppel deed het dunne papier opkrullen.
Ik wist al lang wat er op die zwarte bladzijde staat.
Fideila en Ligno uitgeschakeld.
Op verdenking van rebellie.
Toch moest ik het zeker weten.
Ik moest het bewijs hebben dat zij al die jaren hadden gelogen. En niet wij.
Trelb en ik hadden al die jaren gelijk.
Het was geen ongeluk.
Het was de finale straf.
En als ik dat Trelb had laten weten, zou ik ook de rest van Panem van de waarheid laten proeven.
Als laatste daad van rebellie.
Een eerbetoon voor mijn ouders.
Coliss pakte mijn hand vast en kneep er even in. Het was een bemoedigend kneepje. Hij dwong me op te kijken.
“Gaat het?”�
Nog nooit had hij zo lief geklonken als toen, tussen de duizenden stoffige dossiers van alle mensen in Panem.
Ik knikte.

5 augustus 2247: Vredebewaker 2371 meld dat Fideila een vrouwenopstand aan het beramen is. We moeten haar drie weken aan de schandpaal laten staan.
7 augustus 2247: Ligno vermoordt twee vredebewakers terwijl hij zijn vrouw probeert te bevrijden. We laten ze gaan met een straf waar zij nooit achter zullen komen.
Straf: Trelb en Charte zullen op de leeftijd van vijftien jaar naar de Hongerspelen worden gestuurd.

Ik hapte naar adem. Trelb zat niet in de Arena vanwege een slecht lot maar vanwege de daden van mijn ouders.
Het was allemaal al beslist.
Volgend jaar was ik ten dode opgeschreven.

14 augustus 2247: Nadat ook Ligno houthakkers tegen ons opzet, wordt vanaf nu operatie Blackbird ingezet.
Ze moeten verdwijnen voordat heel district zeven in opstand komt.
17 augustus 2247: We hebben met Fideila en Ligno in het bos afgesproken. Onder de grote eik. Ze hebben een vlammetje achtergelaten in district zeven. Eigenlijk verdienen ze meer dan de dood.
17 augustus 2247: Operatie Blackbird afgehandeld. Hun kinderen denken dat de ouders zijn gestorven door een ongelukkig geplaatste boom.

Nu kwam het.

Eigenlijk hebben we ze met de helikopter meegenomen naar het Trainingscentrum. We hebben de ultieme straf voor ze.
Niet meer spreken,
Slechts een nederige dienaar van het Capitool zijn.
De rebellen die ooit bekend stonden als Fideila en Ligno Defloren, staan nu bekend als Avox 4599 en 4600.

Ik liet het document op de grond vallen. De losse bladeren dwarrelden als een draaikolk om me heen. Mijn hoofd leek te barsten en bittere tranen ontsnapten in grote getallen. Ik had iets nodig om op te leunen maar mijn hele leven viel langzaam in stukjes en verdween.
Niets was wat het leek.
Alles was wat het niet leek.
Mijn ouders leefden nog.
Maar ik leek niet meer bestaan.

Reacties: