FanFic.nl

Chloe Sava

2. de psycholoog.

'Kom maar liefje . alles komt goed.' Galmt de stem van haar moeder door haar hoofd. De vrouw die tegenover haar zit klinkt precies hetzelfde. Overbezorgt & poeslief.
'Laat me met rust.' Sist ze tegen de vrouw, maar die zet alleen de fakeste glimlach op die ze ooit gezien heeft.
'Wat is je naam, lí­éfje?' Spint ze, en haar kattenogen boren in de hare. Zo gemakkelijk is ze niet van de killer af. De killer, zo noemt ze de vrouw. Ook al weet ze dat de killer haar wilt helpen, iedereen wil haar helpen, maar niemand kan het. En niemand begrijpt dat.
'Ik ben Chloe... Chloe Sava.' Zegt ze met een schorre stem. De killer trommelt met haar perfect gevijlde, bloedrode nagels op tafel, en staart haar aan.
'Díºs, Chloe, wat is er aan de hand?'
Wat er is? Ik ben verkracht verdomme! schreeuwen haar gedachten, maar ze klemt haar kaken stevig op elkaar, en kijkt uitdrukkingloos uit her kleine raam. De straat is leeg, maar dat is ook meer dan logisch, want het is maandag avond, 11 uur 's avond. En waarom moet ze dí¡n juist naar de psycholoog toe? Omdat ze anders wegrent. Dat is al vaker gebeurt. Dan sprong ze op, rende naar buiten, en verschool zich in een donker steegje. Soms kwam ze dan pas dagen later tevoorschijn. Niet dat het haar ouders iets uitmaakt, zij vinden haar toch al knettergek. Nu kan ze niet wel, want het is buiten donker, en daar wacht haar grootste angst.
De nacht.
Het idee om alleen over straat te lopen, met enge mannen die haar elk moment kunnen meenemen, doet haar rillingen bezorgen, en dichtklappen.
Nee, er is nu geen ontsnappen mogelijk.

****************************************************
'Chloe?' Herhaalt de killer ongeduldig. Chloe kan het niet laten om haar lippen op te krullen tot een kleine grijns. Dit is al haar 5e psycholoog. Allemaal, stuk voor stuk, werden ze gek.
'Luister eens Chloe.' Sist Killer opeens door de kleine kamer. Chloe realiseert zich dat ze niet eens haar echte naam weet. Niet dat het haar iets uitmaakt. Ze wí­l het niet eens weten.
'Ik weet hoe je bent, en wat je van plan bent, maar mij krijg je niet gek. Je werkt gewoon netjes mee, anders stuur ik je naar een gekkenhuis. begrepen?'
Killer's scherpe stem snijdt door Chloe heen, en langzaam realiseert ze wat er net gezegd werd. Naar het gekkenhuis? Haar moeder dreigde daar altijd mee, maar daar trok ze zich niks van aan. Nu is het geen grapje, en dat weet ze maar al te goed.
Langzaam draait ze haar hoofd naar links, en kijkt nijdig in Killer's ogen.
'Waarom zou ik? Ik ga toch al.'
Ze verbaast zich over haar eigen woorden, maar neemt ze niet terug. De killer recht haar rug, en slaakt een vermoeide zucht.
'Omdat ik je wil hélpen.' De haat in haar stem, de afschuw, doet voor Chloe de bom barsten.
'Als je me niet hier wil, waarom zit ik hier dan überhaupt?'
De killer glimlacht sarcastisch, en ontbloot haar parelwitte tanden.
'Omdat je nu niet meer weg kunt.'
Voor dat ze het weer, komt Chloe overeind, en grijpt Killers platinablonde haar. Die slaakt een gil van woede, en grijpt naar Chloe's handen. Haar nagels maken diepe groeven in Chloe's handen, maar die voelt het niet. Op dit moment voelt ze alleen woede voor haar.
'Waarom? Waarom?' schreeuwt ze, en opeens realiseert ze zich waarom.
'Omdat ik gek ben.'
Haar greep verslapt, en en zakt door haar knieën. tranen branden in haar ogen, maar ze knippert ze snel weg. Op handen en voeten kruipt ze naar het hoekje van de kamer, en trekt haar benen op. Haar armen slaat ze er omheen, ter bescherming, ookal weet ze niet waarom. Haar pikzwarte haar hangt in strengen voor haar gezicht, maar dat maakt niks uit, want nu kan niemand de tranen zien die geruisloos over haar wangen. Ze begraaft haar gezicht in haar knieën, en blijft zo een tijdje zitten.

***********************

Opeens voelt ze een hand op haar schouder, en kijkt verschrikt op. Killer staat voorover gebogen, en glimlacht nep naar haar. In haar ogen kan Chloe niet lezen waarom ze dit doet, en klemt haar kaken op elkaar wanneer Killer door haar haren kroelt.
'rustig maar liefje.' zegt ze geruststellend. Aan de man die achter Killer staat begrijpt Chloe opeens waarom ze zo lief doet. De man heeft een spierwit pak aan, handschoenen, en hij houdt de grootste spuit vast die ze ooit gezien heeft, met een paarse vloeistof erin.
In een reflex staat ze op, en drukt zichzelf tegen de wand aan. Opeens voelt ze zich benauwd, en worden haar ogen groot van angst. Killer stapt opzij, en de man komt aangesneld. Chloe's vingers vinden de deurknop, en de deur opent. Ze glipt er doorheen, en begint te rennen door de smalle gang. Haar ademhaling gaat omhoog, en de adrenaline giert door haar lijf heen. Haar ogen flitsen van de linker naar de rechterkant, en de glazen deur op het eind van de gang gaat voor haar open. Sommige treden overslaand snelt ze de witte wenteltrap af. Achter haar hoort ze stemmen, schreeuwende stemmen, en voetstappen, maar ze negeert het. Ze bereikt de uitgang, duwt de klapdeuren open, en snelt de hoek om, de duisternis in.

Reacties: